De sluismeester heeft zich verslapen, jammer dat ik dat niet van te voren wist dan had ik dat ook gedaan. Gisteravond is het voor de televisie wat laat geworden. We hadden al zo lang geen TV meer gekeken dat de kaart van de Nederlandse schotel monopolist de maandelijkse update gemist had. Nu kun je die gelukkig online wel oproepen en komt hij meteen via satelliet naar beneden. Maar voordat je er achter bent wat het euvel is ben je wel een paar uur verder. Op de Sambre komen we alleen spitsen of hele grote tegen. Aan de lift van Strepy hebben we onverwacht vroeg avond. Een uur voor tijd ziet men geen kans om ons nog beneden te krijgen. We hebben toch geen haast deze reis. Het is wel prima eigenlijk. Ga een royaal stuk wandelen met de hond. Bij terugkomst aan boord is T boos, want ze had ook mee gewild. Dan lopen we samen nog een klein rondje.

Dik 12 uur na aankomst kunnen we dan de bak invaren. En als het eenmaal zo ver is ben je in een paar minuten tijd 73 meter lager. Een mooi schouwspel. In Mons gaat de auto aan de wal, daar treffen we een vrouw met een witte herder. De honden spelen leuk met elkaar. Bij het aanspreken van de vrouw merken we dat ze geen Frans spreekt, maar Engels en dat dat haar moedertaal ook niet is. Blijkt ze Duitse te zijn. Dan zijn we wel meteen door de talen heen. Henny gaat de kinderen halen ik vaar een stukje verder.

Auto aan boord en verder. In Arleux is het knoflookfeest. Natuurlijk moet er een nieuwe streng gerookte knoflookjes aangeschaft. Wat zullen wij lekker ruiken straks. In Marquion houden we het alweer voor gezien. Roeland heeft dinsdag zijn praktijk examen voor het Frans vaarbewijs. En dat moet ergens in Nord Pas de Calais zijn. Als we gewoon doorvaren zijn we dan al bijna op bestemming. In dit geval een wat langere leverdatum afgesproken.

Dan gaan we nu eens naar Lewarde. Daar is een mijnbouw museum. Nog niet eens zo heel lang geleden waren in deze regio nog veel kolen mijnen actief. In één daarvan is nu een museum gevestigd. Namelijk Delloye. De vele mijnlampen, de grote douche zaal en de machines zijn erg interessant. Vooral de douche zaal doet een beetje denken aan die van ons oude internaat. Alleen is deze nog veel groter. Een beetje jammer is het wel dat je niet naar een gedeelte van de echte mijn kunt afdalen. Die zouden allemaal zijn dichtgegooid. In de plaats daarvan is er op de begane grond wel een klein gangenstelsel na gemaakt, waar in verschillende stadia mijnbouw te zien zijn. En de gebruikte gereedschappen door de jaren heen. Op een maquette liggen 2 spitsen kolen te laden. In hoogtijdagen kwam hier 1000 ton kolen per dag boven en werkte er 1000 man in ploegen dienst. Geen ongevaarlijk werkje. De grootste mijnramp uit de Franse historie heeft in 1 keer 1099 slachtoffers geeist.

Door het wat uitgelopen museum bezoek zijn we maar bij oma gebleven vannacht. Eenmaal terug aan boord wacht Roeland ons al op en brengen we zijn auto alvast een eind verderop, zodat we die in ieder geval niet voor ons neus hebben staan tijdens het examen. En na overleg met de examinator kunnen we ook wel naar sluis Moislains varen. Zo kan Roeland nog mooi wat oefenen vandaag.

Een delegatie van drie personen komt aan boord. Roeland moet een aantal documenten van het schip opzoeken en uitleggen waar ze toe dienen en of ze nog geldig zijn. Daarna de machinekamer in. Waar hij een aantal onderdelen moet benoemen. En wat motor vragen moet beantwoorden. Dan breekt het echte varen aan. Roeland heeft geluk dat het Canal du Nord momenteel uitgestorven is. We varen moederziel alleen. Hij vaart sluis acht in, ik maak vast. Ondertussen moet Roeland wat vragen beantwoorden over vaarweg markeringen. En ze willen weten wat je moet doen als het schip lek geslagen is. En wat te doen bij een olie vervuiling op het water. Gewoon doorvaren was niet het goede antwoord. De sluiswachter zet net voor het invaren gelukkig het licht nog op groen. Roeland is geslaagd. En omdat wij niets anders hadden verwacht is er meteen gebak. Gefeliciteerd!. Binnenkort weer een spitsen schipper er bij.

Als het een keer nodig is lukt het niet. Alle sluizen zo in, ik vraag me af waar de schepen gebleven zijn. Het is bijna griezelig zo rustig. Ik bedenk me opeens dat ik voor de vorige reis nog geen rekening gemaakt heb. Beetje onprofessioneel.

De handel in de graan markt wil nog niet lekker op gang komen. En dat is nog steeds te merken aan de prijzen. Was ik vorige week al op een haar na bevracht. Deze week moet ik alles afslaan vanwege te lage prijzen. Maar er lijkt iets meer beweging te komen. Niet veel later heb ik beet. Echter een half uurtje later meld men me dat er niet geladen kan worden volgende week. Maar wel ergens anders. Dat die laadplaats voor ons straks minder leeg varen is en makkelijker omdat we dan niet af hoeven te breken, zeg ik natuurlijk niet. Wel dat die laadplaats met vrachtauto's laden is en dat het dan veel langer duurt voor we kunnen vertrekken. Plus dat het verder is. Uiteindelijk komen we tot een compromis. En op de losplek.

Al had ze dat gisteren nou gewoon gezegd dan was ik niet op de losplek gaan liggen. Gisteren heeft de mevr van de losplek nog gebeld dat we pas na de middag kunnen lossen i.p.v. 's ochtends Omdat er niets lag, ben ik onder de kraan gaan liggen. En nu moet ik weg omdat er twee bakken geladen moeten worden met tunnel elementen. Even verhalen naar een ander plekje. Daar moet ik niet veel later ook weer weg. Voor de derde keer verhaal ik het schip. Als er dan weer iemand op de kant staat te roepen reageer ik wat geïrriteerd. Deze man van de beveiliging komt me echter niet wegsturen. Hij zegt dat we als we van het weekend hier blijven liggen niet weg kunnen. Ik begrijp hem eerst verkeerd en denk, wie gaat me dan tegen houden, ik vaar zo de haven uit. Maar de man bedoeld dat we met de auto niet weg kunnen. Tenzij we nu het kenteken van de auto, onze naam, telefoon nummer en de naam van het schip opgeven. Ik weet nog niet hoe laat we leeg zullen zijn. Als ik dat te laat vindt blijf ik hier wel liggen en komt Henny met de kinderen vanavond laat hier terug aan boord. Dus geef ik de man de gevraagde gegevens, voor het geval dat. Dat vindt ik nou goede service. Op zich is het triest dat die international port security code onzin ook tot in de Franse binnenlanden is door gedrongen, maar de manier hoe ze er mee omgaan zou een voorbeeld kunnen zijn voor menig zeehaven in Nederland.

Gisteren in record tijd gelost. Als de mannen na afloop naar huis mogen kan het wel heel erg snel. Dus ben ik met T naar Conflans gevaren, omdat dat makkelijker aan te rijden is voor Henny. De autosteiger is zoals gewoonlijk bezet met schepen die weekend houden. Net op het puntje waar de Oise in de Seine uitmond kunnen we de auto aan boord nemen. Daarna varen we naar de laadplaats. Die is niet zo ver en hebben hem voor de middag alweer gevonden. De kinderen "helpen" ruim vegen. Daarna genieten we van een mooie nazomer dag.

Helpen met huiswerk, spelletjes doen en weer terug naar internaat. Vanavond is de officiele start/opening. Er is op internaat flink verbouwd en opgeknapt tijdens de grote vakantie. En er is een nieuwe waterbaan voor de kinderen geplaatst. En daar wordt natuurlijk gretig mee gespeeld. Ook zijn er dit jaar een aantal nieuwe kinderen bij gekomen.

We liggen in een bocht afsnijding van de Oise. Deze is in de jaren 70 gemaakt. Tussen de oude rivierarm en het nieuwe kanaal ligt een eiland. Op dat eiland staan twee huizen. Mooi plekje, erg afgelegen. De rest van het eiland is akkerland waar nu de mais staat. Die volgens mij al aardig rijp is. Je kunt goed wandelen en de hond laten uitrazen. Ik zie alleen een eenzame visser, verder is het eiland momenteel voor ons.

De eerste vrachtauto staat al te wachten op de afgesproken tijd. Dat verwacht je hier niet. Een tweede komt er snel achteraan. Dan duurt het wat langer. Ze moeten 15 km rijden naar de silo. Na de tweede tour gaat het nog wat langer duren zegt de chauffeur, van nu beginnen de file's te komen. Die vallen nog wel mee eigenlijk en het laden gaat best vlot, totdat er één vrachtwagen zegt dat ie niet meer terug komt en wat anders gaat doen. Dan rijdt er nog maar ééntje op en neer en ben je alsnog de hele dag zoet. Na belading maak ik het schip eens grondig schoon. Daarna mezelf, want dat gerst stof prikt altijd zo in je ogen.

Zeven spitsen schutten af en 3 op, de sluismeester heeft het er maar druk mee. Ik maak me ook druk om de altijd wel je premie op streikende rechtsbijstand verzekering, Nu wil ik er voor het eerst van mijn leven eens een beroep op doen. Valt het zogezegd niet onder de dekking. Dan staat er ook nog op de brief. Het spijt ons u niet positiever te kunnen berichten. Ga nou toch weg zeg. Dat spijt je helemaal niet. Het doet je genoegen, dat is toch bedrijfspolitiek. Standaard afwijzen. Ik vraag me af of er mensen zijn die goede ervaringen hebben met rechtsbijstand verzekeringen.

Oeps, dat hadden we al lang geleden in moeten vullen. Nu vinden we een brief terug over ons internet abonnement. Dat loopt binnenkort af en kan dan niet automatisch doorlopen. Stel je voor zonder email en internet. Dan vaart ons hele bedrijf regelrecht op een faillissement af.

Op de sluis van Don staan twee gendarmes aan stuurboord. Dus ik maak aan bakboord vast. Dat verhinderd ze niet om via de beneden deuren naar me toe te lopen en een controle uit te voeren. Gedurende die controle ligt de sluis en daarmee alle verkeer rigoureus stil. Misschien is dat de reden waarom het niet zo lang duurt. De man vraagt naar het certificaat van onderzoek, meetbrief, vaarbewijs, brandblussers en reddingsvesten certificaat en het olie afgifte boek. Als dat allemaal in orde is wenkt hij naar de sluiswachter dat die kan beginnen met afschutten. Een kleine controle dus. De man weet overigens verbazingwekkend goed de weg in de in het Nederlands opgestelde Documenten. Ik vraag hem of hij nu ook controleert of men de Franse taal voldoende machtig is. Want daar hebben de Franse schippersbonden herhaaldelijk om gevraagd bij hun overheid. Uiteraard in reactie op de Nederlandse pesterijen van Rijkswaterstaat. Waarop de man bevestigend antwoord. Maar dat ik me daarover absoluut geen zorgen moet maken omdat ik heel goed Frans spreek. Ik bedank de man voor deze beleefdheidsvorm en wil graag de criteria weten waar je dan aan moet voldoen. Daar kan of wil de man niet op antwoorden. Wel doet hij een opmerkelijke uitspraak. Namelijk dat het de eigen schuld is van de Fransen, die doen veel te weinig moeite om een andere taal onder de knie te krijgen.

Eerste werk is even naar de autosteiger varen beneden de sluis van Vijve. Henny gebaart dat ik dichter naar de palen moet komen. Dat probeer ik al een poosje, maar de bodem ligt daar nogal hoog zodat het schip niet dichterbij komt. Dat had ik hier niet verwacht en momenteel liggen we zelfs helemaal niet diep. Met wat kunst en vliegwerk krijgen we toch de auto aan boord. Het is tenslotte niet voor het eerst dat we met dit bijltje moeten hakken. Oostende radio roept iets over stremming sluis Evergem. Het zal toch niet waar zijn. Helemaal heb ik het niet kunnen verstaan. Het blijkt de snelle sluis te zijn die momenteel defect is. Dus schutten we via de nieuwe sluis af. In Terneuzen kunnen we nog mee met de Oostersluis. En omdat het verder zo vlotjes verloopt varen we door tot de Volkerak, zodat we morgenmiddag wat vroeger klaar zijn.

Vanmorgen alweer vroeg verder, M is op kamp en moeten we vanmiddag al ophalen. En aangezien tussen sluis Volkerak en Lith geen autoafzetplaatsen zijn is er weinig keuze. Eenmaal opgeschut in Lith als de wiedeweerga de auto eraf. Er is nog een mooi plekje om het schip neer te leggen, alleen is dat wel weer ver lopen naar de auto. Tenminste dat dacht ik. Het grootste gedeelte kun je glijden over de ganzenstront. Leuk die beesten alleen hebben die een voorkeur voor het voet pad om hun behoeften te doen.

Henny vaart het laatste stukje naar de losplek. We zouden om 11 uur aan de beurt zijn, ik rij met de auto naar Rotterdam voor een vergadering. Als ik ben uitvergaderd bel ik even waar ik naar toe moet komen, omdat ik denk dat we al wel leeg zullen zijn. Blijkt dat ze net begonnen zijn met lossen. Dus rij ik naar Ravenstein. Als ik eenmaal daar ben zijn ze ook alweer gestopt met lossen.

Dus nu lossen we nog heel even en dan zijn we leeg. Bij het halen van de papieren let ik er goed op dat ze de juiste lostijden noteren. Voor je het weet heb je een moeilijk ruim en mag je hier niet meer komen. Een collega had hier laatst zo'n grapje. Je kunt maar beter op je hoede zijn.

In Vreeswijk zijn er nu ook walstroom kasten. Het lijkt er op dat het walstroom systeem eindelijk uit de kinderschoenen is. Het betaalsysteem online activeren en het overzicht werkt zoals beloofd, Alleen de prijs van de verplicht af te nemen stroom heeft veel weg van gelegaliseerde diefstal. Waar is voor de binnenvaart de vrije keuze van stroom leverancier.

Nu we dan thuis liggen ga ik maar eens langs de huisarts. Ik heb al een paar maanden een elleboog die een beetje pijn doet. Het blijkt een tennis arm te zijn. Dat is in ieder geval niet van het tennissen gekomen in mijn geval.

Ma is onlangs 80 jaar geworden en viert dat in restaurant Poelzicht met een receptie. Druk bezocht met vrienden en familie. Een gezellige dag.

Onze bank is helemaal versleten en daar moet nodig een nieuwe voor komen. Alleen is dat nog niet zo eenvoudig als die aan boord ook nog naar binnen moet kunnen. Vandaag proberen we nog eens of we een geschikte kunnen vinden. De kinderen willen wel mee uitzoeken, want dat kan niet zo moeilijk zijn volgens hun. De meeste banken vallen in ieder geval af, omdat de een of de ander hem niet mooi vind. Wat er dan nog overblijft is te groot en past zeker niet bij ons naar binnen. Net voor sluitingstijd zien we een leuk bankje dat ook klein genoeg is. De kinderen hebben het eigenlijk wel gezien en de winkel gaat zo dicht dus we zullen nog eens terug moeten komen.

Tijdens het uitlaten van de hond en kinderen raak ik in gesprek met een moeder die wel Nederlands spreekt, maar een zwaar accent heeft. Een van de kinderen heeft een shirt aan met een Hongaars vlaggetje er op. Ik vraag of ze misschien uit Hongarije komen. Het jongetje is van de buren en die komen uit Kosovo. Zij zelf komt uit Polen. Ze vraagt waar wij dan vandaan komen? Nou gewoon, uit Nederland.

Altijd een druk programma als je thuis ligt. Van alles wil je doen en er blijft altijd wat liggen voor de volgende keer. En komen er ook actuele zaken tussen door.

Terug naar Meubel boulevard Kanaleneiland voor een bank. Er blijkt in dezelfde zaak nog een bank te staan die aan onze eisen voldoet. Bijzonder, eerst loop je stad en land af om er ééntje te vinden en nu moeten we zelfs kiezen. Je moet wel wat geduld hebben voor dat we er op kunnen zitten.

Na het weekend kunnen we waarschijnlijk in Stein laden. En omdat we dit weekeind een familie uitje hebben staan, varen we vandaag alvast een eind die kant op.

s' Morgens een vergadering in Rotterdam. Na afloop kan ik nog wat spulletjes ophalen die voor me besteld waren. Nu ik toch in de buurt ben ga ik 's middags naar de bijeenkomst "beurs aan boord". Vanwege de titel verwacht ik daar een aantal verstokte toerbeurt aanhangers te treffen. Ik zie er echter geen enkele. Achteraf wel begrijpelijk want de lancering van het bedrijf met bijbehorende site. Heeft werkelijk niets met toerbeurt te maken. Het is eerder een tweede bargelink. Online platform voor handel in vrachten. Het meest opmerkelijk is wel dat ze daar ook nog subsidie voor hebben gekregen via het EICB.

Bobsleebaan, Fata Morgana, Joris en de draak, Vliegende Hollander en Droomvlucht.