Dat is vervelend. Na de grote aggregaat gestart te hebben merk ik dat er geen spanning is. Een paar keer starten en stoppen helpt me niet verder. Dat betekend dat we het verder zonder kopschroef zullen moeten doen. Want dat is de enige gebruiker die te groot is voor de kleine aggregaat. Het is nog maar een klein stukje naar de laadplaats waar we rollen gaan laden. We komen er zonder problemen. Het laden is passen en meten deze keer, want het zijn er nogal veel. Blijkbaar was Henny minder voorbereid op het scheef vallen. Op een gegeven moment kwamen de keukenla, koelkastdeur en een kastdeur open vallen. Met het servies er achteraan. De schade blijft bij glasscherven. Ach, zo krijg je ook weer eens wat nieuws.

In Dordrecht een paar uur vastmaken om de aggregaat te laten repareren. We zijn nog aan het vastmaken als de baas zelf even navraagt of we er al liggen. Hij komt in zijn overalletje aan boord. Hij brengt een sensor voor de uitlaattemperatuurmeter mee. Dan op zoek naar de oorzaak van de spanningsloze aggregaat. Het is toch niet de printplaat, dat is jammer, want die was eenvoudig te vervangen geweest. Dan moet er wat beter gezocht voordat de juiste diagnose gesteld kan worden. De oorzaak blijkt een stel doorgeslagen diodes die niet 1,2,3 vervangen zijn. Ik krijg een setje mee en heb daarmee huiswerk op gekregen. Dan is het alweer een stuk later als gehoopt en moeten we vanavond stevig doorzetten om morgen vroeg in Antwerpen het tij te halen. Want het is inmiddels echt herfstweer geworden dus wederom langs de Neerschelde.

Vanwege de harde wind varen er merkbaar meer schepen als anders langs de Neerschelde. T heeft haar lolbroek aan en heeft voor mij een boterham met vis gesmeerd. Maar deze lust ik niet.

Na belading in Amsterdam heb ik van de laadbaas een krant gekregen. Een leuk gebaar. Daarin lees ik een artikel over Cruiseschip de Eurodam. Die redde ergens midden op zee twee vissers van een zinkend vissersschip. Dat maakt mijn inziens alle bemanning van de Eurodam helden, want het redden van twee levens moet volgens mij een fantastisch gevoel geven. Wat mij nu mateloos ergert is dat na afloop een aantal passagiers van het cruiseschip hebben geklaagd omdat zij door de reddingsoperatie anderhalf uur later in de haven aankwamen en zodoende bijna( let wel, bijna) hun vlucht hebben gemist. Het is werkelijke ongehoord dat er zulke mensen op deze aardbol rondlopen. Je zou bijna (let wel, bijna) zeggen, had die even snel op dat zinkende vissersschip gezet.

Bij het vervangen van een doorgeslagen diode in de generator heb ik een spanningsbeveiliging stuk gestoten. De spoel met lagerhuis was zwaarder dan ik dacht en viel op een soort muntje dat twee halve ringen met elkaar verbindt. Dat is balen, want nu heb ik nog steeds geen gerepareerde aggregaat. Het voordeel van ieder weekend heen en weer rijden is wel dat er om het te vervangen onderdeel gegaan kan worden, wordt vervolgt…..

Het is weer spannend vandaag of er stakende sluiswachters zijn. Hoewel ik zelf niets gehoord of gelezen heb zou er volgens de buurman een stakingsdreiging zijn. Gelukkig blijkt het mee te vallen en kunnen we overal gewoon verder.

Een buurman die we tegen komen is vanmorgen flink geschrokken. Hij verteld dat er vanmorgen een kano met twee roeiers dwars voor de kop overstak. Vanwege de brugpijler zag hij ze pas op het laatste moment van achter de pijler aankomen. Waarschijnlijk geldt voor de roeiers hetzelfde. En een schip ligt nu eenmaal niet in een halve scheepslengte stil. De twee roeiers haalden een nat pak. Gelukkig was het begeleidende bootje er vlakbij om de zwemmende roeiers uit het frisse water te halen. Voor alle partijen geen goed begin voor de zondagmorgen, maar het had erger gekund.

Tweede beurt om te lossen, hebben we mooi de tijd om de watertank te vullen. En het nieuwe muntje annex overspanningsbeveiliging (leuk scrabble woord) te monteren. Helaas heb ik nu nog steeds geen spanning. Wel op de aggregaat zelf. Daar meet ik nu juiste waarden. Echter het hoofdrelais in de schakelkast komt niet in. Even zoeken leert dat er een zekeringetje stuk is. Een nieuwe is ook zo stuk. SHIT………………Nu weer overleggen met echte techneuten. Waarschijnlijk is het spoeltje wat het relais moet bekrachtigen verbrand toen de aggregaat enige tijd een onfrisse spanning heeft afgegeven. Dus vrijdag weer onderdelen halen.

Gisteren avond pas leeg. En morgen moeten we alweer laden. Maar daarvoor zal er eerst nog een stuk gevaren moeten worden, want de laadplaats is niet ver van St. Mammes. In tussentijd zal ook het ruim weer in orde moeten gebracht, maar het regent de hele dag door, en we willen het eigenlijk niet nat laten regenen. We zijn het nog niet helemaal verleerd het varen zonder kopschroef. Omdat de grote aggregaat nog steeds kuren heeft hebben we geen kopschroef tot onze beschikking. Dat zou nog niet zo erg zijn, maar het koproer is al jaren geleden omgesmolten. Voor de zekerheid wel de achterpiek vol met ballast water gedaan. Om goed achteruit te hebben, want anders wordt het wel heel spannend. Zoals meestal viel het bijzonder mee en komen we zonder kleerscheuren op de laadplaats. In St. Mammes komen vrienden aan boord een hapje eten.

Dan maar een uurtje eerder opstaan. Het was er nog niet van gekomen om de haard voorraad uit het ruim te halen dus moet dat nu. Gelukkig is het min of meer droog. We zijn nog maar nauwelijks klaar als er iemand komt om te gaan laden. Ik weet niet wat voor een zooi van een lading we krijgen, het stuift verschrikkelijk. Had natuurlijk wel verwacht dat het geen brouwgerst kwaliteit zou zijn, want dit gaat naar een diervoeder producent, maar dit is werkelijk bocht. Dat betekend goed schip schoonmaken. De rivier begint al een beetje aan te zwellen van alle regen, zodat we nog in de hoofdstad kunnen komen.

En dat is absoluut geen straf om daar een verplichte vrije dag te moeten doorbrengen. Frankrijk viert vandaag het einde van de eerste wereld oorlog. Ondanks dat er van onze oorspronkelijke plannen om naar het museum van mineralen en begraafplaats père la chaise te gaan niets terecht komt, omdat het ene dicht is en de andere geen goed idee lijkt in verband met de niet aflatende regen genieten we toch van het dagje uit en doen we een markt aan en lunchen in een restaurantje. Als drie verzopen katten komen we terug aan boord en dan blijkt dat Laska toch een brave waakhond kan zijn.

Jemig het houdt niet op met die regen. En dat het niet alleen in Parijs geregend heeft blijkt wel als we de Oise opdraaien. Dan moet ik onze Engelse gentleman flink kietelen om nog met een enigszins respectabele snelheid op te lopen.

En zelfs dat lukt steeds minder, maar 's middags komen we dan op het kanaal. Het Canal du Nord is een dag extra dicht geweest voor onderhoud. Dus ik verwacht wel een beetje drukte op het kanaal. Inderdaad een paar sluizen verder vallen we samen met bekenden. Dus 's Avonds gezellig buurten.

Om half tien hebben we al één sluis gedaan. Het is weer eens ouderwets druk. En met het weer van de laatste tijd zijn de waterstanden van verschillende rivieren het gespreksonderwerp momenteel. De ene maakt het nog gekker als de andere. Hier loopt het Canal du Nord langs de Somme en daar blijkt niets uitzonderlijks gaande te zijn. 's Avonds op het journaal zien we dat dat in België duidelijk wel het geval is.

De door Henny meegebrachte spoel voor een relais in de schakelkast van de aggregaat ingebouwd. Dat is zo gebeurd. Maar het relais wordt ergens door geblokkeerd. Het is een schakelaartje dat tussen de twee hoofdrelais' zit om te voorkomen dat de twee aggregaten kortsluiting maken in het geval ze beide draaien. Dus weer losgemaakt en opnieuw gemonteerd. Dat heeft als resultaat dat nu het andere relais geblokkeerd wordt. Op een gegeven moment heb ik alles los liggen, Maar de aanhouder wint. Want uiteindelijk heb ik het voor elkaar dat alles weer functioneert zoals het hoort. Wel een hele opluchting, want ik begon al ezelsoren te krijgen.

De dag begint mistig. Niet zo'n wonder met het natte landschap en droge weer. Dat de Schelde nog druk is met het afvoeren van de overvloedige regen merken we wel aan de snelheid die alsmaar oploopt. De waterstanden zijn wel alweer min of meer normaal. Als we Frankrijk verruilen voor België is het al middag, maar het zicht is nog altijd niets verbeterd. Daar wordt je wel flauw van, de hele dag op dat radarscherm turen. Als we buren tegenkomen vertellen die dat zich beneden sluis Asper een zandbank gevormd heeft ter hoogte van de nieuwe stuw, als gevolg van het vloedregime. En dat de (alle 3) sluizen van Terneuzen uren gestremd waren voor de scheepvaart en enkel gebruikt werden om het water af te voeren. Daardoor ontstonden wachttijden van 24 uur. Nu zal dat voor een spits wel meevallen, maar we besluiten toch weer via Antwerpen te varen. Hij tij valt zo dat we ons vanavond niet zo druk hoeven te maken en dat is fijn, want als we vast maken is het nog steeds mistig.

Wat toch wel indrukwekkend is, is dat het beneden de sluis van Merelbeke nu met laagwater nog net zo hoog staat als menig keer met hoogwater. Toch leggen we het Neerschelde traject niet sneller af als anders. De buren die gisteravond nog een stuk richting Terneuzen gevaren zijn liggen al in Merksem als wij langs varen. Blijkbaar viel het vandaag met de stremmingen en wachttijden in Terneuzen wel mee.

Op de splitsing van het kanaal Bocholt Herentals en de Zuid-Willemsvaart zit een mooie luxe motor vast gevaren. Hij vraagt of we hem kunnen helpen. Dat willen we wel proberen, maar ben bang dat we niet echt dichtbij kunnen komen want wij zijn geladen. Maar met een ferme worp vanaf het scheepje en een lange haak bij ons kan er een touwtje worden vast gezet. In No-time is hij los. En erg blij. Hij zat ook wel heel erg kort op het hoekje. Bijna er tegenaan. De sluiswachter zegt later. “En ik had het nog zo gezegd, niet te kort over de punt”.

2e beurt lossen bij een voor ons nieuw adres. De veevoeder fabriek staat hier al een aantal jaar naast het kanaal, maar gebruikte de binnenvaart voorheen niet. Sinds kort zijn ze overgestapt. Dus ik vraag op kantoor of het een beetje bevalt met de schepen. Een volmondig “Ja, heel erg” volgt als antwoord. Ik heb hier bijna niets meer te doen aan de weegbrug. Als we leeg zijn vertrekken de kraan machinist en bobcatter naar Lieshout om daar schepen te lossen. Wij naar Den Bosch om weekend te houden.

Druk programma met visite's ontvangen en afleggen, ook nog een concertje bezocht.

Met de kinderen op Safari in de Beekse bergen. Toch wel indrukwekkend om dwars door de verblijven van de beesten te rijden. Met de bus wel te verstaan, want die chauffeur is tevens gids. Dan de lange wandelroute. Net op het nippertje alles kunnen zien. Geen tijd meer om met de eigen auto een rondje door het park te doen. Of we daar rauwig om moeten zijn is nog maar de vraag, want we zagen onderweg een giraf die buitengewoon geïnteresseerd was in de ruitenwisser van een passerende auto.

Op zicht royaal de tijd om naar de Europoort te varen. Onderweg doen we echter nog verschillende adressen aan. Voor een drukklokje, keuken onderdelen, bilgeboot, en bunkerboot. De grofvuilpomp ter reparatie afgegeven. We krijgen zo lang een andere mee. En dan blijkt dat we helemaal niet zo royaal in onze tijd zaten. Eenmaal op de laadplaats gooien we samen de winter banden onder de auto, want ze voorspellen voor het eind van de week nogal winters weer af.

Wat is dat nou, wel vroeg uit bed gebeld omdat ze wilden beginnen met laden, maar vervolgens gebueurt er niets. Later blijkt dat de kraan niet starten wil. Bij een ander is er ook wel eens wat stuk. Een paar uur later alsnog begonnen. En bij de EMO zijn we snel vol. De kolen zijn erg zwaar deze keer en kunnen er mee afladen. In de Dordtse kil vallen we precies samen met een vriend die op een enorm groot schip vaart. Die zien we niet zo vaak, omdat de vaart zo enorm verschilt met de onze. Nu zitten we allebei ruim in de tijd dus besluiten we voor de Moerdijk vast te maken. Dat wil zeggen Hij laat ergens op het Hollands diep de spudpalen zakken en wij maken bij hem langszij vast. Ik wil wel eens in de machine kamer kijken. In de grote balzaal staan 2 relatief kleine motoren. Als we terug aan boord komen zien we Laska niet. Ieder langs één kant naar voren lopend zien we haar ook niet. Paniek ontstaat. Ze is ook niet bij de buren aan boord gesprongen. Met zoeklichten het water rondom het schip afgezocht. Zonder resultaat. Je voelt je machteloos, je kunt zo weinig doen in het donker. De kant is hier aan alle kanten ver weg. Waar is ze heen. In wanhoop nog een ronde door het gangboord bij de buren met zaklantaarn het water afzoeken. Opeens hoor ik mijn vriend roepen HIER zwemt ze. Aan de binnenzijde van het grote schip. Ondanks dat het geladen is heeft het nog 3 meter vrijboord. Met een ruimladder over boord ga ik de trap af om haar op te halen. Ik til Laska de ladder op en leggen haar samen in het gangboord, ze blijft uitgeput liggen. Vriend en ik kijken elkaar aan en zijn ontzettend blij dat we haar nog levend terug gevonden hebben. Hoewel we het geen van beide uitgesproken hebben, hadden we er geen vertrouwen meer in.

Slecht geslapen, iedere keer hetzelfde filmpje in je hoofd. En je vraagt je ook af wat is er precies gebeurd. Ik denk dat ze is gegrepen door een golf, Omdat we zo diep liggen lopen die zo in het gangboord. Bij het schip schoonmaken moest ik mezelf soms echt schrap zetten omdat de golven bijna de benen onder je lijf vandaan spoelen. Dus een hond is dan zo weg. We zijn allemaal reuze opgelucht dat het zo is afgelopen. Laska zelf komt alweer op krachten ze heeft wel spierpijn. Ik was eerst bang voor onderkoeling, maar dat bleek mee te vallen. Ze wilde meteen water drinken toen ze binnen kwam. Dat snap je toch niet

Tijdens de reparatie van de stuurhut was er verkeerd glas geleverd. Inmiddels ligt de nieuwe levering al een tijdje op ons te wachten. Deze keer nemen we de tijd voor het vervangen van het glas. Tevens nog wat fijn afstelling items waar je in de loop der tijd tegen aan loopt. Henny gaat met T naar de ligplaatsschool en krijgt alvast een volgend leerpakket mee. Hier naast het schip liggen enorme waterplassen op de straat. Laska dendert er dwars doorheen en weer terug alsof ze wil zeggen, kom maar op, hier ben ik niet meer van onder de indruk.

De ontvanger belt ons wanneer we op de losplek kunnen zijn. Nou, woensdag, omdat we donderdag moesten lossen. Of we er niet eerder kunnen zijn? Dat had wel gekund als men ons zonder losdatum had bevracht. Nu hebben we een vrij weekend ingepland. Dus rijden we naar Nieuwegein. In Den Bosch word ik uit de auto gezet. Hier speelt Karma to Burn vanavond. En nu dat zo netjes uitkomt laat ik me die kans niet ontgaan.

Tuuuuuuut, ik was mijn oordopjes vergeten. Voordeel is dat je dan wakker wordt met een wijsje in je hoofd. De schippers internaten houden onderling een zaalvoetbal toernooi. Dat is vandaag in Arnhem. D speelt mee in het junior team van het P.H.I. We supporteren enthousiast mee. Het team van D is door de 1e rondes heen en nu moet hij eigenlijk nog een wedstrijd spelen. Maar helaas, hij kan niet meer meedoen, hij moet naar een feestje van zijn pake en beppe die 40 jaar getrouwd zijn.

Laska blijkt een echte houdinihond. Ze is voor de zoveelste keer uit haar bench ontsnapt, terwijl we die onderhand met kettingen hadden dicht gemaakt. Gelukkig is de schade aan het interieur van ons logeeradres in Lemmer beperkt gebleven. Dan gaan we maar snel slapen want het is al royaal zondag als we zijn uit gefeest. Wanneer we wakker worden gaan we nog even bij Joni en Chico, de mama en zus van Laska langs.

Dat een vrij weekend niet automatisch betekend dat je op maandag uitgerust bent blijkt nu wel erg duidelijk. Een beetje gammel doen we de sluisjes van het canal du Nord.

Hé in Languevoisin ligt allemaal damwand en een ferme kraan op de dijk die langzaan aan het bezwijken is. Het is nog dik damwand ook. Niet zulk krantenpapierdamwand als wat wij naar Canal de Bourgogne hebben gebracht. Het lijkt er op dat VNF dit serieus aan gaat pakken. Ze blijven je verrassen de VNF-ers.