Henny gaat kinderen halen, ik vaar ondertussen de meanders van de Oise en de Seine naar Parijs. Het schip wat een tijdje geleden in de stad gezonden is hebben ze wel weer drijvende, maar ligt zwaar gehavend aan een kade. Boven de stad neem ik de Marne, daar snij ik een grote meander af door de tunnel van St Maur. Aan Neuilly schuif ik als vierde aan voor morgen vroeg. De terugkomst van Henny en de kinderen laat op zich wachten. File en wegwerkzaamheden zorgen er voor dat ze 12 uur auto gereden heeft vandaag.

Het paaltje wat eruit gehaald kon worden is vast gezet, nu kunnen we de auto hier niet aan boord zetten. Dan maar boven de sluis, dat kan wel en de sluiswachter opent de slagboom die daar weer staat. Onderweg zie ik steeds overhangende notenbomen langs het kanaal staan waar nog veel noten aan hangen. Als ik vraag of er liefhebbers zijn om noten te plukken zijn vooral D en T enthousiast. Dus jas en zwemvest aan en ik vaar met de kop onder een notenboom. Eerst plukken ze ze één voor één van de boom, maar ze zitten al zo los dat als je eens flink aan de tak rammelt vallen ze zo op het voordek. Au, au, ik krijg ze allemaal op mijn kop zegt T. Als we zo een paar bomen verder zijn hebben we een tweede emmer nodig. De al half vergane schillen zijn ontzettend glibberig, zo erg zelfs dat we er maar mee stoppen voor er iemand overboord glijdt.

Nog één sluisje voor we op de laadplaats zijn. Het is er druk wel acht spitsen in La Ferté. Voor we weer uren in de auto moeten doen we een paar spelletjes. Als we weg willen rijden merken we dat het hek dat altijd open gemaakt kon worden nu op slot zit. Gelukkig heeft één van de buren een sleutel gekregen en maakt het hek voor ons open. Er schijnen wat problemen geweest te zijn.

We kunnen morgen pas laden dus rijden we terug nadat de kinderen op school zijn gebracht. Dat doen we zo tenslotte niet vaak. Ik had gedacht dat we wel wat langer op zouden rijden, omdat het een stuk drukker op de weg is als op zondag. Vooral met vrachtverkeer, maar dat valt best mee. Tussen de middag lunchen we zoals in Frankrijk heel gebruikelijk is buiten de deur. En omdat we ruim in de tijd zitten besluit ik even te stoppen als we over het Canal de L'Ourc rijden. We lopen een heel klein stukje langs dit interessante kanaal. Het stroomt wel heel hard voor een kanaal en diep is het zeker niet je kunt zo de bodem zien. Jammer dat we niet voorbereid zijn op een lange wandeling. Verkeerd schoeisel enzo. Bovendien hebben we ook geen fototoestel bij ons. En wij zijn nog van die ouderwetse mensen die een telefoon hebben waar je alleen mee kunt bellen.

Bij deze silo nog niet eerder geladen. Hij staat best een eind van de rivier af en de lading komt dan op een transportband naar de pijp. Voor een eenvoudige communicatie is er een intercom geplaatst. Helaas net boven de hydroliek unit van de laadpijp, dus als je die draait is de intercom niet te verstaan. Het laden gaat desondanks prima en niet veel later kunnen we met een vrachtje gerst vertrekken. Omdat het al even geleden is, maar vooral omdat na de noten plukkerij het voordek nogal een bende is maak ik het schip weer eens serieus schoon.

De kolen centrale in Vaires wordt afgebroken. Daar heeft menig spits een lading kolen gelost. Het lijkt erop dat er wat nieuws voor in de plaats komt. Hopelijk is het dan ook een klant van de binnenvaart. Er varen op de Marne van die nieuwe Marfret schepen die nu de containers vervoeren die eerst met bakjes vervoerd werden waar een heel kort duwbootje achter zat. Zo kort zelfs dat je dacht als 'ie losmaakt van de bak tuimelt hij zo voorover. Ik vind het wel mooi dat nu het alleenvarend motorschip principe weer is opgepakt, alleen jammer dat er geen enkele moeite is gedaan om die schepen een fraai uiterlijk mee te geven.

Wat een tegenvaller na een paar dagen Marne. Op de Oise moet je weer serieus vroeg opstaan. We varen samen met een buurman die graag een praatje maakt, best gezellig en de tijd vliegt om, want voor me gevoel zijn we in no time in Janville.

D heeft met zijn klas een voorstelling op school. Er is een vergadering op internaat en daarna een JOP uitje. Jongeren Ouders en Personeel. Deze keer met zijn allen op en neer.

Jammer, de bakker is nog niet open als we vertrekken, want ik ben wel een beetje gammel van het autorijden en het korte nachtje. Het is niet anders gaan gewoon verder, met een bakkie koffie dat dan wel. We zijn niet de enige trouwens. Het is aanschuiven op het Canal du Nord. In ieder geval het eerste stukje later valt het wel weer mee, omdat er niet zo veel tegenvaart is.

Het is 's ochtends wat fris, maar verder is het gewoonweg genieten met dit weer. En het leuke is nu dat het in Zuid-Frankrijk eerder slechter is dan hier. Waarschijnlijk is het de uitzondering die de regel bevestigd. 's Middags beginnen de voorbereidingen voor een nieuw weekje internaat voor D en M. Wat bedoeld was als een opbeurende opmerking. Volgende week is het herfst vakantie! Krijg ik als antwoord: “ja, saai”.

Deze keer geen wikken en wegen waar we langs zullen varen. We gaan via de Schelde, want sluis Lille gaat vandaag voor twee weken dicht. Als losplek heeft Herent niet zo'n best imago. Ik wil nog niet meteen beweren dat dat niet meer strookt met de werkelijkheid, maar ze zijn goed op weg. Konden ze vorige keer al een betrouwbare planning geven, maar duurden het lossen nog wel lang. Als nu de planning klopt, gaan we gewoon lossen op de dag dat we aankomen. Zo ver is het echter nog niet. Eerst maar eens uit het uiterst stakingsgevoelige Frankrijk zien te komen, Want morgen lijkt weer alles plat te gaan.

In Oudenaarde lig je fantastisch. Een autobandje tussen schip en de muur is overbodig. Er hangen van die rubber ringen. Gratis! stroom van de wal om de omwonenden niet tot last te zijn met herrie generatoren. Daar kunnen ze in Rotterdam nog wat van leren. We kunnen hier zelfs drinkwater laden en je ligt dichtbij de stad. Vandaar waarschijnlijk ook dat er bijna nooit plek is.

Na twee uurtjes varen zijn we op de losplek. En precies zoals gisteren afgesproken gaan we om tien uur lossen. Dat gebeurd hier nu ook met een kraan. Die mikt het in een klein vrachtwagentje en die rijdt 100 meter verder en loost daar de inhoud van zijn bak in de put. De zuiger staat er werkeloos bij. Twee en half uur later zijn we leeg. Wie had dat gedacht dat we ooit nog eens op je aankomstdag lost in Herent. Meteen vertrokken dan kunnen we ook nog van de leuvense vaart af komen vanavond. Want bij sluis Zennegat kun je alleen vanaf 3 uur voor HW tot 3 uur na HW schutten. We komen nog iets te vroeg aan het Zennegat. Daar moet een vaarvergunning gemaakt voor deze ledige reis naar Stein. Het blijkt nog een heel karwei om de juiste route in de computer in te voeren. Uiteindelijk lukt dat wel en kunnen wij via de Nete naar Duffel varen.

Brrrr, ik begin maar met de kachel aanmaken. Dan is het de beurt aan de Gardner en zonder radar gaat het vanmorgen ook niet. Wel fijn dat we gisteren nog even die Nete hebben kunnen doen, want om die nu voorstroom in de dichte mist te doen. Dan wordt het wel erg spannend. Zeker als je weet dat als het al tegen hoogwater aanzit en er een paar bruggen liggen die dan wel erg laag worden. Maar hoe laag precies kun je dus niet zien vanwege de mist, want de peilschaal hangt aan de brugpeiler. Als we uit de sluis van Viersel willen varen zien we op de radar dat er net een schip langsvaart op een goeie honderd meter van ons vandaan, maar we zien hem niet. Dacht ik vanmorgen nog dat we niet zo laat hoefden te varen vanavond. Dat heb ik even goed mis. Het loopt niet echt vlot op het Albert kanaal. Het is er druk omdat er bij ieder complex wel één sluis in reparatie is. En dan heb je zelfs met een spits de 2e of 3e schutting. Als het ook niet gaat zoals standaard is het al snel erg ingewikkeld. Of we in Wijnegem wel een kwitantie opgemaakt hebben? Nee, dat hebben we niet, maar wel in Zennegat. Ah, maar dat is geen dienst voor de scheepvaart. Dus moet u opnieuw betalen. Nou, volgens je collega in Olen was dat niet nodig. Ledig hoef je maar 1 maal te betalen.

In Stein heb ik eindelijk tijd om een nieuw stukje vloerkleed voor in de stuurhut, wat al twee weken aan boord ligt, op maat te maken. De proviand voorraad wordt aangevuld nu we recht voor de supermarkt liggen. Als alles weer een beetje aan de kant is, is het alweer tijd om D en M te gaan halen voor de herfstvakantie. Niet veel later moet ik onder de laadschuif. Voorheen kwam de kunstmest met de trien uit de productie in Geleen. Nu rijden er vrachtauto's heen en weer.

Er zijn vele vaarwegen die naar Slootdorp leiden. Zo overweeg ik even om na het Maas-Waal-kanaal in de opvaart te gaan en de IJssel af, Ijsselmeer oversteken en in Medemblik de polder in. We moeten echter boven de sluis van Slootdorp lossen. En daar mogen we met 39 meter lengte niet door de sluis (kan wel) en moeten we dan alsnog omvaren via het Amstelmeer. Dus gaan we de Waal af.

Het jachten seizoen is voorbij en vandaag is de eerste zondag dat de Willemsluis niet bediend wordt. De Zaan echter ook niet. Dus maken we 's middags vast aan de ingang van het Noord-Hollands kanaal. We krijgen meteen bezoek van een oud spitsenschipper. Daarna gaan we met het pontje over en met de kinderen even de stad in. We bedenken ons dat het voor de kinderen de eerste keer moet zijn dat we met hun Amsterdam bezichtigen. We vallen in ieder geval niet op tussen alle toeristen. We horen Engels, Duits, Frans, Spaans Italiaans en nog wat ondefinieerbare talen. Als we terug aan boord komen heeft Laska nog een onaangename verassing voor ons.

Vroeg op. Dan kunnen we misschien nog de Wieringermeerpolder in schutten bij de Hauke sluis, want de sluizen in de polder schutten echt maar een paar uurtjes per dag. T'is nog erger dan in Frankrijk, maar de ijdele hoop wordt al snel de grond in geboord. De spoorbrug in Purmerend heeft een storing en wil niet meer open. Niemand heeft een idee hoelang dat kan duren. Dus proberen we tegen beter weten in heel voorzichtig de smalle, maar hogere zij opening. Helaas, daar is de bodem te hoog. Dan achterpiek vullen met ballastwater. Auto in het ruim, blauw bord, schotel en buitenboordmotor plat leggen en dan eens proberen. Nog 0,5 centimeter te kort. Op dat moment komen er net 2 monteurs aan die de brug handmatig voor ons gaan openen. Tenminste we moeten wel nog op de reguliere openingstijd wachten. Dan zijn we inmiddels wel dik twee uur verder en gespot door een boordjournaal lezer.

Gelukkig heeft de mobiele sluismeester iets meer realiteitszin en zijn we om 10 uur al door de sloot gewurmd en op de losplek aangekomen i.p.v. dat we nu pas de polder in zouden kunnen schutten. Er wordt direct begonnen met lossen. De kunstmest wordt meteen in zakken gedaan. Onder de trechter staat daarvoor een installatie. Leuk om eens te kijken hoe dat gaat. Dan gaan de zakken op een lopende band het schuurtje uit. Daar pikt een heftruck ze op en brengt de zakken in de opslagloods. Soms komt een boer met een aanhanger achter de trekker ze meteen ophalen. Het lossen gaat eigenlijk nauwelijks langzamer met dat opzakken. En met de regenbuien valt het wel mee. Dus moeten we tussendoor niet steeds dicht te leggen voor een regenonderbreking. Precies in de middagpauze valt er eentje. En zijn we nog op tijd leeg. Zo op tijd zelfs dat we ook de Wieringermeerpolder weer uit kunnen schutten. Dankzij de ruimhartige sluiswachter dat dan wel. En dankzij de kinderen eten we vandaag een taart met een bodem van bastogne koeken en zelf geplukte walnoten. De vulling van chocolade, monchou en gember gegarneerd met walnoten. We hebben tenslotte wat te vieren vandaag.

Wat vervelend die spitsuur sluiting. En bij de brug waar we voor liggen is het niet eens zo druk met verkeer. Als je van de complot theorieën bent, zou je misschien geloven dat dit er één is. De Zaan route is duur, maar kent geen spertijd. De Noord-Hollands kanaal route via Purmerend kent wel spertijden en is kosteloos. Om het wachten te verzachten krijg ik nog een stukje taart van gisteren en waarschijnlijk nog wel meer, want ik ben de enige die hem lekker vind.

Eigenlijk hadden we vanmiddag moeten laden in Aalst, maar omdat wij dat wel heel erg krap vonden is dat na enige moeite naar vrijdag verzet. Dus konden wij het wat rustiger aan doen. Maar nu melden ze ons dat er wat problemen zijn met de laad installatie en dat wij zaterdag pas kunnen laden. Dan doen we het heel rustig aan vanaf nu. Dus maken we zo vroeg vast dat we weer eens met z'n allen aan tafel eten. Helaas wacht er na het eten wel een paar uur machinekameronderhoud op mij, maar D komt helpen, dus dat scheelt.

Het is nog maar een heel klein stukje varen voor we op de laadplaats zijn. Ruim de tijd om in Aalst de stad in te gaan. Henny, M en T gaan naar een crea bea winkel. Waar ze knutsel en frutsel voorraad aanschaffen voor aan boord. En ze stappen bij de tattoo shop binnen, waar T héél erg blij is, omdat ze hier eindelijk een lang gekoesterde wens in vervulling laten gaan. Ze houdt zich heel stoer en laat twee piercings zetten…….. In ieder oorlel ééntje.

Het voordeel van op zaterdag laden is dat het laden gewoon doorgaat als er éénmaal begonnen is en niet steeds gestopt wordt omdat er weer een vrachtauto geladen moet worden. Het waait flink, het stof waait overal heen en af en toe een buitje er bovenop maakt dat het ene vieze smeerboel en glibberpartij wordt aan dek. Dat spoel ik dan maar zo snel mogelijk na belading weg. Als ik daarmee klaar ben zijn we bijna in Dendermonde. Het tij is helaas precies verkeerd. We besluiten vast te maken en morgen ochtend verder te gaan. Van plan om na een lange tijd eens op de bank voor de televisie te gaan hangen. Heb ik geen TV beeld vanwege bomen voor de schotel. Daar zo de pest over in en alsnog gaan varen.

Omdat het gisteren een latertje geworden is wilden we dat vandaag niet doen. Dat lukt ook wel. 's middags zoeken we een plekje aan de Volkerak sluis. Op zich hoeven we daar niet naar te zoeken want er staan een paar palen speciaal voor schepen tot en met 50 meter lengte. De anderen staan te ver uit elkaar voor korte scheepjes. Jammer alleen dat daar nu drie lange schepen op liggen. De post die ligplaatsen regelt heeft zitten slapen en nu geen alternatief voor ons. We moeten maar 4 breed gaan liggen. Dus 's avonds met drie kinderen, bagage en een hond over een lege, een geladen en een lege geklauterd. Pffffff.

Vanmorgen vroeg uit bed geklopt. De buren willen er tussenuit. Die moeten ook allemaal eerst langs de autosteiger. Dus die brengt zijn geld wel op vanmorgen. Langs het Merwede kanaal staan leuke huizen te koop. Tegen beter weten in gaan we toch eens zoeken wat die moeten kosten. Ondanks een huizen crisis blijven ze onbetaalbaar. In Vreeswijk maken we een korte pitstop en varen daarna door naar Amsterdam. Daarbij komen we langs het plekje van het fietsveer van Breukelen waar de schipper vorige week is verongelukt toe zijn pontje werd overvaren.

Het waait niet zo hard en dan is het IJsselmeer leuk om te bevaren. Het is niet erg inspannend, leuk voor de afwisseling. Het Friese meren landschap is weer heel anders. En dat van Groningen weer anders.

Voor we de Eems gaan oversteken bunkeren we de brandstof tanks vol. Want echt veel is er niet meer aan boord. En je weet maar nooit. Misschien moeten we deze keer wel ver Duitsland in om een reisje te halen. Daar kun je trouwens ook prima bunkeren hoor, maar daar is het duurder. We schutten naar buiten, we zijn de enige. Op zich niet zo raar want het is bijna hoogwater. Dus de schepen voor Herbrum vertrekken nu niet. De Geisedam is onder water verdwenen en de zuidwestenwind is behoorlijk. Dus ik had verwacht dat we toch wel wat zouden gaan slingeren door golfslag vanuit de Dollard. Maar daar is eigenlijk geen sprake van. We moeten vrijdag pas lossen, dus nadat we zijn gemeld schutten we naar binnen om een rustig plekje te hebben. En in Oldenburg bij mijn jongste zus op visite.

Ondanks de verdoving voel ik toch best de gierende tandartsboor in mijn kies. Even doorbijten zeg maar. Na een half uurtje zit de reparatie er op en moet ik er weer een tijdje tegen kunnen. Om een nieuw paspoort aan te vragen moet ik eerst nog pasfoto's maken. Voor mijn gevoel heb ik een enorm dikke kaak, maar de spiegel zegt anders. Hooguit een beetje hangende mond aan één kant. Ach, over 5 jaar is er alweer een nieuw paspoort nodig dus het moet er maar mee door. M breng ik naar haar logeer adres. Met D naar boord. Henny en de overgekomen familie hebben ondertussen het schip gelost en zijn in Groningen gaan liggen.

Best gezellig zo, dus de familie vaart nog een dagje mee. De vrouwen gaan aan het eind van de middag M ophalen van haar logeer adres en slaan bij de supermarkt wat typische Nederlandse producten in, die in Duitsland niet te krijgen zijn. De mannen varen door naar Lemmer en maken het schip en het ruim schoon.

Best lekker zo'n uurtje extra, een uitgeslapen gevoel en toch nog vroeg begonnen. De wind is goed gezind en zonder te slingeren of te stampen komen we aan in Amsterdam. Waar we voor de verandering eens op zondagavond aan boord kunnen eten en daarna pas in de auto hoeven. Net voordat we vertrekken komen Pake en Beppe langszij. En rijdt Henny met Beppe M en D naar het internaat. Pake, T en ik doen een paar spelletjes voordat het bedtijd is.