Het tij valt een beetje vervelend. Dat betekend heel erg vroeg begonnen. Het is giertij en de harde wind doet er nog een schepje bovenop, zodat we met een supervloed naar Merelbeke gaan. Dan de weg op om M te halen. D en ik gaan verder. Bij de eerste Waalse sluis vraagt de sluismeester of ik alleen aan boord ben. Nee meneer, twee personen aan boord. Henny is in Tournai alweer terug.

Bij de post zaten de alleenvaarcertificaten voor in Frankrijk. Eén voor Henny en één voor mij. Dus dat is dan ook geregeld. Voor vijf jaar althans, want dan moet het hele circus opnieuw aangevraagd.

De buurman waarmee we gisteren steeds de sluis deelden, is nu met het pand van de tunnel zover uitgelopen dat hij alleen weg is. Eigenlijk is dat wel zo makkelijk en schutten nu overal alleen. We komen sluis Noyon niet meer af, zodat we morgen daar eieren kunnen zoeken.

Eieren schilderen, de ene nog mooier dan de anderen. Het is wel een hoop werk, als je eindelijk klaar bent is je ei koud. Jammer dat een paaskip geen gekleurde eieren legt. Eigenlijk wilden we een wandeling gaan maken. Echter het weer is zo vervelend dat we binnen blijven en een paar spelletjes gaan doen. D wint met disney triviant en T met memory.

Even doordraaien voor de sluis van Pontoise, als ik het voorkanaal van de s luis in gevaren ben valt de motor stil. Het is echt in één keer afgelop en. Dus is het geen vuil brandstoffilter of zo. Maar ja nu ben ik zo goed a ls stuurloos en heb nog een gangetje van 12 km/h en ongeveer 500 à 600 me ter om te stoppen anders is het boem ho. Meteen de kopschroef gestart, maar dat is bij ons enkel BB en SB, dus de gang eruit halen gaat er niet mee, a lleen helpt het om ramkoersen te vermijden, ik stuur naar de kleine sluis o mdat het daar ondieper is en zo eerder mijn snelheid kwijt kan zijn. Als ik denk dat ik het niet ga redden voor de sluis stil te liggen stuur ik dicht er naar de oever in de hoop dat de slijk het schip af remt. Dat gebeurd ook , enkel de slijk pakt zeg maar de kop en komt BB nog best tegen de muur. Ik spring met touw de wal op en ren de dijk op en leg een touw om een paal, k an nog net aan boord springen en zet het touw vast en haal daarmee het laat ste beetje gang eruit. Ik lig nog geen 50 meter voor het sluishoofd stil. P FFFFFFF, dat heeft me minstens één levensjaar gekost. Dan de machine ka mer in om de schade op te nemen. Tot overmaat van ramp gaat dan het koelwat er alarm. Dat is best logisch want alle hitte uit het uitlaatspruitstuk kan niet meer daarlangs afgevoerd, omdat de motor zo abrupt stil ging en trekt het blok in naar het koelwater dat ook niet meer circuleert. Alles is zo h eet dat je overal je vingers aan brand. Ik vermoed een vastloper op cilinde r 1. Eerst af laten koelen, maar het is in ieder geval ernstig. Aan de over kant ligt een buurman, daar loop ik even heen. Hij moet naar Rouen en wil m ij morgen wel meenemen naar Limay. Daar komt hij langs. Dat is alweer een z org minder, dan krijgt de klant zijn goederen toch op tijd.

Alsof het allemaal nog niet spannend genoeg is hangt er ook nog ochtend mist over het water dat af en toe flink dik is. De buurman heeft geen radar. Dus helpt nu de manke de blinde. Gelukkig niet voor lange duur. En als we eenmaal op de Seine zijn is het breed zat en kan ik met D de machinekamer in en op zoek naar de oorzaak. Mijn vermoedens worden al snel bevestigd. Dus alles rond en van de cilinderkop en karterdeksel van cilinder 1 moet eraf. Expansietank, opvoerpompjes, koelwaterleidingen, carter vul toeleiding in- en uitlaat. Brandstof retour leiding. Dan kop eraf, drijfstang van kruktap en zuiger met drijfstang boven langs eruit. Inmiddels komen we aan op de losplek en bedank de buurman voor de hulp. Onder het lossen gaat het in de machine kamer niet zo snel meer, krijg nog wel de voering eruit als ze al zijn gestopt met lossen. Dan houd ik het voor gezien vandaag en ga met D douchen en wat eten uit de vriezer zoeken. Henny die gisteren M naar internaat brengen was is daar maar gebleven, zodat die vandaag onderdelen mee kon nemen. De monteur bleek echter met vakantie en komt vanavond pas terug. Henny kan daarna nog wel spullen bij hem ophalen.

Verder met lossen. Daarbij moet ik steeds de luiken verrijden en een stukje met de hand verhalen. Terwijl je eigenlijk in de machine kamer verder wil, omdat je weet dat daar nog zoveel werk te doen is. Steeds als ik net de machinekamer trap af ben roept er weer iemand. Dan komt er een buurjongetje met D spelen. Dat is wel leuk en laat dan de motor maar even voor wat het is en ga later wel verder. Rond de middag leeg, niet veel later is Henny ook terug met een auto vol spullen. Samen sjouwen we dat aan boord. We eten samen en hebben elkaar een hoop te vertellen. Kan nog een uurtje werken aan de motor. Ben nu zover dat ik weer op kan bouwen. De Ahoy 2 ligt te laden hier in de Darse en als die vol is neemt hij ons mee naar Conflans ste Honorine. Dat is erg fijn, want die kant moeten wij straks sowieso op. En is voor ons als de motor klaar is een paar uur korter varen. Plus dat er daar nog wat scheepvaart gerelateerde bedrijven zijn en je meer in de bewoonde wereld ligt.

De cilindervoering kan er weer in, het boven randje wat draagt in het blok moet heel lichtjes in zijn zitting geschuurd met fijne schuurpasta. Daarna de rubber pezen om de voering. De oude zuiger van de drijfstang gehaald en de nieuwe erop. Om de zuigerpen eruit te krijgen, moet de aluminium zuiger wat warm gemaakt. Dan kun je de zuigerpen met de hand eruit pakken. Bij het monteren goed opletten dat de pen niet buiten de zuigerwanden komt, dus goed in de midden. Dan van bovenaf drijfstang met zuiger in de voering laten zakken. De montage ring zorgt ervoor dat de zuigerveren prima in hun slot vallen en zo kan Henny onder de drijfstang op de kruktap zetten. Daarbij moet het lagerschaal goed blijven zitten. Onderkant lager monteren, controleren op axiale speling, kwartslag tornen en weer axiale speling controleren. Als dat in orde is kan cilinderkop op zijn plek controleren of ie recht staat. Dat wil zeggen of in en uitlaat spruitstuk er netjes recht voorkomen anders gaan die lekken. De koelwater kanaaltjes tussen blok en cilinderkop moeten allemaal hun eigen rubber afdichtingsring hebben, met daarin weer een klein kort pijpje. Een priegelwerkje. Stoterstangen erin zetten. Klepspeling controleren. carter dicht maken, opvoerpompen installeren, expansie tank, fijn brandstoffilter monteren, 's Avonds heb ik de motor zover klaar dat hij gestart kan worden, ware het niet dat de motor nog niet is gevuld met koelvloeistof.

Want vandaag gaan we de beun schoonmaken. Het deksel eraf bouten is niet 1, 2, 3 gedaan, want het zijn wel heel veel bouten. Koelwaterleidingen onder motor omspoelen. Als dan eindelijk het deksel eraf is buisje voor buisje omspoelen en met de lucht compressor leeg blazen. Nieuwe rubber pakking snijden. Deksel erop. Gisteren 100 liter koelvloeistof besteld, van vanmiddag aan boord gebracht is. Om eerlijk te zijn viel me het los en vast bouten en schoonmaken wel tegen, de hele dag mee zoet geweest, wat een karwei zeg. Als 's Avonds de motor gevuld kan worden verdwijnt de ene na de andere jerrycan erin. Ik ga al benauwd op zoek waar het er weer uit loopt, maar vind nergens een lek. Als de 100 liter erin zit is nog niet het hele koelsysteem gevuld. En die zaak is inmiddels dicht. Ik wil niet tot maandag wachten. Dus Henny op pad gestuurd en heeft bij een benzinestation nog 40 liter gehaald. “HOEVEEL, 40 LITER???. WEET U DAT ZEKER”: zegt de pomp bediende. Die man zal wel van alles gedacht hebben, maar wat zou dat, hij heeft in ieder geval goede zaken gedaan. Er gaat nog 20 liter bij in en dan pas is het vol. 120 liter, onvoorstelbaar. Dan breekt het vreselijk spannende moment aan. Op de startknop drukken. Heb ik alles goed gedaan? Nog een laatste check, een keertje tornen. En dan……….Alsof er helemaal niets aan de hand is geweest. Hij slaat direct aan. Het is al laat maar gaan toch nog een stuk varen.

Vroeg verder, regelmatig nog controle in de machinekamer. Koelsystemen ontluchten, alles in orde, maar echt gerust zit je nog niet op de stuurstoel. Bij het minst of geringst onregelmatige geluid “nee het zal toch niet” later wordt dat minder. Hij draait gewoon weer als vanouds. Er gaat minder stroom dan de laatste tijd, dus schieten goed op. Zo kunnen vanavond vrienden van ons op bezoek komen wat er de laatste 2 keer dat we hierlangs voeren bij in geschoten is. Ze eten mee en halen ons Frans nog eens op.

Ondanks de zondag nog vroeg op, want als de sluis Moret begint met schutten wil ik er zijn. Dat lukt niet helemaal en heb ook nog een buurman voor. Onderweg hadden we alles af op kruiphoogte gebracht behalve de stuurhut. In Nemours laat de buurman ons voorbij en krijgen we een logee van een andere buurman mee, die wel eens wil zien hoe je dat nu doet met een lege spits onder die lage bruggetjes door en die kleine sluisjes in. Dus met een man extra personeel gaan de handsluizen supersnel. Van het uur middagpauze geen last gehad. En zo varen we geheel tegen verwachting in gewoon helemaal naar de laadplaats. In Montargis liggen de Liane en de Picaro al te wachten en zijn ook al verbaasd. Heb jij die Gardner soms opgevoerd?

Je zou denken dat ze met 4 dagen vertraging met smart op je staan te wachten, maar vanmorgen moet er eerst een trien geladen. Pas na de middag gaan wij laden. Het gaat snel genoeg echter de directeur komt op bezoek en legt het laden een half uur stil. Omdat de buren weer een andere controleur nodig hebben dan wij kunnen die morgen pas laden. En daar gaan we op wachten. Op die halve dag komt het nu ook niet meer aan. Bij het verhalen van onder de pijp naar een ander plekje draaien we rommel in de schroef waar de motor op stil valt. Jeemig, nu dit weer! Een klapje achteruit slaan helpt niet. Ik raak het zo niet kwijt en kan niet meer voor of achteruit. De buurman komt ons ophalen, legt hem langszij en brengt ons naar de kant. Op zoek naar een duiker. Die zijn hier niet dik bezaaid. En om er nu één uit België of Nederland te laten komen om iets uit de schroef te halen lijkt ook wat overdreven. Ondanks dat we niet de overige vaart niet hinderen toch de brandweer even geprobeerd of die niet willen komen. De locale VNF had al gezegd dat die niet komen als je het kanaal niet blokkeert. Ze doen inderdaad nogal moeilijk. Nee, kan niet. Ja, maar vertel me dan waar ik een commerciële duiker uit de regio kan vinden. Hij noteert ons telefoon nummer en zou terug bellen. Na een half uurtje gaat de telefoon. Met het duikteam van de brandweer, mogen we morgenochtend om 9 uur komen, want voordat ik nu ons team bij elkaar heb is het al bijna donker.

Als we met een haak tussen de roeren prikken, hebben we meteen beet. Het lijkt op een supermarktkarretje. Vier mannen van de brandweer rijden met een busje voor het schip. Met zijn drieën duiken ze de plomp in en na 45 minuten is de oogst een stuk stalen huidbeplating van de silo, wat met een storm is gaan waaien. En een stuk touw met daaraan nog het draagbeugeltje van een puts. Gelukkig niet ons eigen puts, want zulke dingen komen ook voor. De mannen zijn in ieder geval niet voor niets gekomen. De derde blijkt een leerling te zijn die nu mooi de gelegenheid heeft dit ook eens te oefenen. Na een verwarmende bak koffie vertrekken zij en wij. De Picaro is inmiddels ook geladen en de Liane is bezig. De middagpauze hebben we aan Cepoy. Daar beneden is de laagste brug, voor ons traject. De auto op de luiken heeft centimeter of 3 over. De buurman is vandaag jarig, dus zorgen we ervoor dat we 's avonds bij elkaar liggen.

Het canal du Loing is een relatief goed onderhouden spitsenkanaal en vaart goed, zelfs met een beetje extra diepgang. Toch zitten er een paar gemene bochtjes bij. Waarin een brug ligt die de vaarweg een stuk smaller maakt. En een auto voor je neus die de bochten naar bakboord een stuk lastiger maken. Voorbij St Mammes komen we op de Seine daar kunnen we met de buren samen schutten, omdat de sluizen groter zijn. Daarom duurt een schutting wel veel langer. Wij lopen zo de eerste sluis in en buren hebben de volgende schutting. Pas 's avonds vallen we met zijn allen samen.

Het is druk, we zijn met een hele sluis vol, in dit geval zijn dat een canal du nord schip met bak, een canal du nord zonder bak, 3 spitsen een pousseur en een franse motor van 73 meter. De volgende sluis zijn we nog steeds met zijn allen, maar de afmetingen van de sluis zijn net weer even anders. Nu zou je denken dat de sluiswachter een sluisindeling maakt, wie waar moet liggen in de sluis. Echter in Frankrijk moeten de schippers dat zelf doen. Wat wil je ook met sommige sluiswachters die leeg aan je vragen wat je geladen hebt. Of dat we niet met vrachtvaart samen mogen schutten. Aan Ablon weer andere sluis afmetingen nog wel met zijn allen samen, dus andere indeling in de sluis. Echter aan bakboord is de sluis muur zover uitgezakt dat we drie breed klem in de sluis komen te zitten, tijdens het afschutten. Dus niet alleen spitsensluizen hebben last van uitgezakte muren.

Vandaag heb ik het kortste strootje getrokken en ga ik M halen. Henny gaat met D en de logee van de buren verder.

Vervelend is dat gisteravond de auto niet aan boord kon. Dus moet er nu iemand met de auto naar de volgende sluis rijden, terwijl wij daarheen varen. Voordeel is dat er dan meteen een vers stokbroodje gehaald kan worden. Met vier spitsen schutten we op in Janville, vanaf pont l'eveque waar het canal du Nord begint, moeten die verdeeld over 2 schuttingen. Er komt ook nog een spits vanuit de richting Reims en daarom valt de achterste van onze caravaan af voor de derde schutting. Vanmiddag helpen wij een buurman die panne aan zijn autokraan heeft, door zijn auto aan de wal te zetten.

Deze ronde wil het niet zo vlotten met de sluizen. Zowat bij iedere sluis moet er gewacht op opvaart die de andere sluis net verlaten heeft, en dan het pandje nog moet doen. Niet dat dat nou een drama is, maar als je probeert een beetje samen met de buren probeert te blijven en je treft het zo dan lukt dat niet. Het voordeel is wel dat D en ik tijdens het wachten nog eens een balletje kunnen trappen met de buurman bij een vers gemaaid graswalletje.

Eigenlijk staat er precies een lantaarnpaal in de weg om de autokraan zijn draai te laten maken, dus moet eerst het achterschip een eind afgedraaid. Als ik op het roefdek stap lig ik meteen op mijn snufferd. Au, het heeft duidelijk gevroren vannacht. Als de auto op de roef staat, maar nog wel in de kraan hangt geef ik hem eens een flinke duw en stel vast dat ie stevig staat. Bij het terugdraaien van de autokraan naar voren vallen we iets scheef en dat is net genoeg om de auto van zijn plek te laten glijden. Gelukkig heeft hij maar 15 cm ruimte om te glijden voordat hij tegen de roefreling komt, en die houdt de auto staande en voorkomt een hoop gedoe. Wel even schrikken.

In Wallonie vragen ze ons een MET nummer om een vaarvergunning aan te maken. In Vlaanderen een klantnummer, Gent het europa nummer, in Antwerpen een FD nummer in Frankrijk een meetbriefnummer in noord Duitsland de roepnummers van de marifoon. En nu moet er voor de AIS nog weer een MMSI nummer bij. Ik voel me onderhand een nummer. Nog effe en er moet er ook nog één in ons oor.

Met vier spitsen vertrekken we van achter de remming in Hansweert. Op de Oosterschelde komen we er ook een paar tegen. De kleintjes zijn goed vertegenwoordigd vandaag. Bij de krammer sluizen is een sluis buiten bedrijf voor onderhoud. De kleintjes gaan via jachten sluis, zodat we nog sneller als normaal aan de andere kant zijn. Na de Volkerak zit het samen varen er op en gaat ieder zijn weg. Als we 's avonds op de losplek aankomen moet er even op de volgende ploeg gewacht worden. Die gaan ons lossen, zodat we er vandaag nog vanaf zijn. Zonder bobcat is het in recordtijd gebeurd. Een goed uur.

Als we vroeg vertrekken kunnen we nog mooi op tijd in de Maashaven zijn, zodat D en T naar de LOVK school kunnen, en ik naar een vergadering op het vasteland. Zelden komt dat zo mooi uit. Op steiger vol goede moed naar de walstroomkast gelopen, met mijn via internet bestelde driekant sleutel in de aanslag. Krijg nou wat, alle slotjes vervangen! Nu is het weer een andere sleutel. Gloeiende, gloeiende. De nieuwe slotjes zijn wel wat couranter, want deze sleutel heb ik wel aan boord. Ik open de kast en sluit de stekker aan. Het blijkt dat er al spanning op staat. Ik vind het prima zo en maak dankbaar gebruik van de gratis stroom. Als vergoeding voor al de ergernissen denk ik dan maar. Kloppen doet het natuurlijk niet. De leverancier schrijft op zijn website dat de levering van stroom automatisch stopt enkele minuten nadat de stekker is uitgenomen. Dat is dus overduidelijk niet bij mijn voorganger gebeurd.

De tandarts weet te melden dat de kies behoorlijk ver is aangetast en dat hij die in twee stappen moet repareren, vandaag is dus stap 1. De verdoving geeft een vreemde tinteling in de rechter helft van mijn onderkaak en ook de tong is voor de helft gevoelloos geworden. Pijn doet het niet, het voelt alleen raar en praten gaat niet helemaal zoals het hoort. In het ziekenhuis merkt de dermatoloog dat ook op. Ook die geeft enkele plaatselijke verdovingen en gaat snijden. Gevoelloos en onder de pleisters haal ik M op van het internaat. Ik dacht alles heel efficiënt op 1 dag gepland te hebben. Op zich is dat zo, maar ik had me niet bedacht dat ik gehavend uit de strijd zou komen. Ik mocht wel autorijden zeiden de allebei desgevraagd. Als ik terug aan boord kom is mijn fiets ook nog weg

Even ontspannen op een één dag stoner rock festival.

Ongeduldig wachten we op de vloed, want om nu en paar uur te vroeg te vertrekken en dan alles tegenstroom afleggen, daar schiet je niets mee op. Kan ik mooi het ruim alvast klaar maken voor ontvangst van de mais die we in Vaucelles moeten gaan laden. We gaan leeg terug deze keer. Ons plan om in Zijpe de auto aan de wal te zetten kan niet doorgaan. Er ligt een schip aan de kade dat zo groot is dat er geen meter kade meer vrij is. Dat betekend dat we door moeten naar de autosteiger van Hansweert. Aanleiding genoeg voor M om een vreugde dansje te doen.

De Westerschelde is ons mild gezind vandaag. Eenmaal in België komen we weinig afvaart tegen. Op zich is dat normaal voor een maandag. Omdat Vlaanderen op zondag voor de beroepsvaart geen sluisbediening heeft. Zelfs 's middags komen we ook nauwelijks schepen tegen en dat is niet normaal. Er gaan geruchten dat Franse schippers blokkades aan de grens met België hebben gelegd. Het lijkt er dus op dat die geruchten op waarheid berusten. Later op de dag krijgen we inderdaad bevestigende berichten. Omdat beneden de eerste franse sluis al veel schepen liggen blijven wij aan Bleharies op de grens. Daar liggen ook al een paar schepen te wachten.

De wekker heeft een vrije dag. De dochter van de buren is vandaag ook jarig. En eten samen een stukje appeltaart. Af en toe komen er nog schepen langs die doorvaren naar de sluis. Dan begint het te knagen . Hier lig je wel iets leuker, hier kan de auto eraf, maar je beurt wordt waarschijnlijk niet erkend. En dan is het weer zo'n gezeur straks. Dus na de middag alsnog door naar Fresnes. Henny rijdt de auto naar de sluis. En inderdaad erg druk hier, 7 breed vinden we nog een plaatsje. Later op de dag liggen geladen schepen op de rij erachter zo breed dat ze aan de andere kant aan de grond zitten. Om van de nood een deugd te maken varen we met de bijboot een rondje rond de schepen. Een poging om het canal pommereuil conde in te varen strand letterlijk en figuurlijk, zelfs met een diepgang van 30 cm. Dan maar naar sluis Rodignies, waar we ons wanen in vroegere tijden. Er staan tientallen schoorbomen of restanten daarvan in de oever geprikt. Dan de Scarpe naar de eerste sluis gevaren, zien het haventje van werf mortangne du nord.

De telefoon gaat om de haverklap, allemaal mensen die willen weten hoe de situatie is voor de stakingen. Hoelang gaat het nog duren, Hoeveel schepen liggen er, Waarom staken ze eigenlijk. Op sommige vragen kan ik antwoord geven sommige niet. Ook worden er veel gangboord praatjes gehouden, of praatjes aan de wal of op de sluis. Alles gaat in een gemoedelijke sfeer. Er is begrip voor elkaars mening.. Want de meningen lopen uiteen, zoals altijd in de binnenvaart.

De gendarmes komen tweemaal per dag polshoogte nemen. Hoe de stemming is onder de wachtende schippers. M heeft vanmiddag vakantie. Nu we hier liggen wortel te schieten. Kan ik de rit mooi combineren met een bezoek aan de vakbeurs in Gorinchem. Het valt me daar op hoe weinig mensen op de hoogte zijn van het feit dat in Frankrijk nu al bijna een week blokkades liggen. En dan vrijwel meteen aannemen dat de spitsen staken. Eigenlijk is het zo dat vrijwel alleen de grote schepen staken, vanwege hun slechte positie momenteel en de onmacht om een vuist te kunnen maken tegen de vrije markt krachten die de vrachtprijzen onophoudelijk verder onder druk zetten. Vanuit de spitsen leeft er meer de gedachte dat er tot een maand of 5 geleden nog een instrument was om collectief nog enigszins in staat te zijn te waken over de commerciële belangen van de leden. Echter gingen steeds meer collega's de grote voorop voor de korte termijn belangen en handelden opportunistisch. En nu zijn vooral die grote het eerst de dupe vanwege de hogere investeringen en overcapaciteit, en zouden wij weer de kastanjes uit het vuur moeten halen? Op zich niet vreemd dat daar onder de spitsen niet veel animo voor is.

Praatje hier praatje daar.