De inspecteur die het schip komt controleren of het geschikt is voor alleenvaart in Frankrijk is in no-time klaar en geschikt bevonden. Het maken van de afspraak nam meer tijd in beslag dan de afspraak zelf. Zo hebben we nog tijd over om bij buren hun 41 jarig huwelijk te vieren. Gefeliciteerd.

Het lijkt erop dat we hier toch geen domicilie aan hoeven te vragen, want onze voorbuurman is leeg, zodat wij nu onder de kraan moeten. Daar blijft het dan wel bij vandaag. Er is weer een trein met rollen aangekomen. En die gaan voor. Dat is wel te begrijpen als je weet dat één enkele wagon waar 3 rollen in staan meer wachtgeld kost dan één spits waar tussen de 22 en 30 rollen in staan.

's Avonds om zeven uur eindelijk leeg. We hebben wel een souvenir mee gekregen. Bij het lossen is er een zeer ongelukkig geplaatste haak onder de denflens blijven pikken en heeft die krom getrokken. Erger is dat de punt van die haak ook het gangboord precies in het hoeklijn een beetje omhoog gedrukt heeft. Erg vervelend.

Voordat alle verzekering zaken geregeld zijn is het alweer middag. Met een flink stroompje op de poupe gaan we Paris in. Bij de eerste brug tussen de eilanden krijgen we een grote boom in de schroef. Ja, dat kunnen we hier net gebruiken zeg. Gelukkig hoeven we niet naar Apeldoorn te bellen, Maar wel langszij een geladen bak om de boom van tussen de roeren te krijgen. (opmerking van Henny: je kunt wel merken aan Janarie zijn schrijfstijl dat we te lang tussen de Belgen gelegen hebben).

Als we M de keuze geven tussen, bij een vriendinnetje logeren of dat we ze gaan halen en uren in de auto, zegt ze: “och, ik kan jullie nog wel een weekje missen hoor”.

Als wij de Aisne invaren hoor ik twee buren op de marifoon melden, waarbij het Frans van de Hollander zo beroerd is dat de Fransman besluit maar over te gaan op het Nederlands, en dat duidelijk beter onder de knie heeft als zijn collega Frans. Aan Carandeau maken we alles op kruiphoogte. Al zouden we het misschien wel tot Vic redden met de stuurhut erop, maar dat is een paar uur verder, dus nemen we geen risico.

Er zijn toch nog andere schepen. In Berry au Bac liggen er vier. Ik had al de indruk dat we hier echt moederziel alleen waren. Het zit wel mee deze keer, de hemel is strak blauw en hebben sinds de stuurhut eraf is nog geen drup regen gehad. Het waait wel flink en is ijzig koud, maar na Berry (Canal des Ardennes) zitten we meer verscholen achter bomen en is het prachtig waren. Als extra handicap moeten we voor de laatste sluis rond en dan achteruit de sluis in. En een kilometer of 3 achteruit naar de silo.

Nicolas komt nog een laatste keer oefenen voor hij praktijk examen heeft donderdag. En is vanmorgen om 5 uur op de trein gestapt. Jammer we komen niet vol voor de middagpauze. Er is geen koolzaad meer in de silo, en nu moeten er twee vrachtauto's van een andere silo komen. Het kan toch niet zo zijn dat men hier door onze komst verast was. Want ik was op 17 februari al bevracht. In de middag pauze kunnen we dan Nicolas ophalen van het station in Guignicourt. Als we geladen zijn is de controleur nog niet terug van zijn middagpauze en het is drie uur geweest. Half uurtje nadien kunnen we dan vertrekken met een schoon schip. Aan Pignicourt zit de dag er alweer op en kunnen vast maken aan een nieuwe kade. Het ziet er prima uit. Alleen wel weer jammer dat we 2 meter van de wal blijven.

Berry au Bac is een belangrijk kruispunt van vaarwegen voor de spitsenvaart. Soms geeft het een troosteloze indruk als het er verlaten bij ligt. Vandaag is dat anders. Er liggen wel zes spitsen. En bij de kunstmest fabriek is men druk bezig met lossen van schepen. En men heeft er zelfs geïnvesteerd in een nieuwe opslaghal. En dat alles verlicht door een enthousiaste lente zon. Nu moeten we kiezen waar we langs varen, via de l'Aisne, zoals we opvarig gekomen zijn of via Canal Abbecourt. Het is in afstand korter via het Canal, maar op de l'Aisne hebben we nog goed voor stroom. Ik besluit toch over Abbecourt te gaan, omdat we daarlangs vanavond en morgen ochtend 1 uur vaartijd winnen. En de afspraak voor Nicolas zijn examen is nu krap genoeg.

In ieder pand komen we een schip tegen, dat maken we wel eens anders mee. Het is in ieder geval een goed teken, de markt trekt toch een beetje aan. De sluis van Abbecourt is nu ook volledig geautomatiseerd. Je moet eerst de afstandbediening inleveren in een speciale gleuf voordat de sluis kan afschutten. De apotheek in Pont l'Eveque heeft een goede klant aan ons. De anti hooikoorts/pollen allergie tabletjes zijn op. En Nicolas heeft vreselijk last van zijn keel. Dat slikken en spreken hem pijn doet.

In de vallei van Clery moeten we nog een uurtje wachten op de examinatoren voor het praktijk examen van Nicolas. Geheel conform aan de Franse traditie komen die dan ook flink te laat. Terwijl de sluis ongeveer 1,5 uur werkloo s op ons heeft gewacht, komt nu de ene opvaart na de andere er aan. Na é én schutting voorgelaten te hebben moet ik voor de volgende vertrekken. D at wil zeggen Nicolas moet de sluis invaren en ik moet losgooien. Hij is be hoorlijk ziek en vreselijk zenuwachtig. De examinator laat er geen misverst anden over. Als ik aanwijzingen geef zal Nicolas daarvoor worden gestraft. Er komt nu ook een tweede spits mee in de sluis. Voordat er gevaren kon wor den moesten er eerst administratieve handelingen verricht. En een overhorin g in de machinekamer van ongeveer een kwartier. Wat is waarvoor, wat moet j e doen als er dit gebeurt. Wat doe je als er brand is, wat te doen voort ve rtrek enz enz. Nicolas vaart naar de volgende sluis, maar de volgende sluis wacht op afvaart en we maken vast beneden de sluis en het examen zit er al weer op. Nicolas heeft het wel tot het laatst toe spannend gehouden. Vanmor gen ging het nog niet zo goed en dan druk ik me nog heel voorzichtig uit. M aar hij heeft de laatste beetjes energie uit zijn momenteel zieke lijf wete n te halen en is geslaagd.

Tja vandaag moet ik, alles samen met D doen. Nicolas is gisteravond opgehaald door zijn vrouw en nu gaat Henny M weer halen. Aan de laatste sluis in Frankrijk op de Schelde is vanmiddag een stremming, dus weer via Leie. Henny en ik komen precies tegelijkertijd tijd in Lille aan. Ze heeft ook oma meegebracht en vaart een weekendje mee.

Ik had de wekker al wat later gezet, omdat er nog een collega voor is die ook gasolie moet bunkeren. Zelfs nu ben ik nog te vroeg want, de olieboer heeft zich verslapen. Na 45 min liggen er al 4 schepen te wachten. Als de best man uiteindelijk komt opdagen heeft de buurman een mooi voorstel, vanmorgen iedere klant een kuub gasolie voor half geld. De olieboer kan er niet om lachen.

Deze keer gaan we na de Volkerak wel bakboord uit naar het Haringvliet. In het Vuile Gat staan flinke golven en vraag me af of het misschien daarom Vuile Gat heet. Daarna het Spui in. Vanaf de Volkerak tot we terug op de Oude Maas zijn hebben we geen enkel ander schip gezien. Op de Oude Maas zijn er al een zesbaks duwstel, een lege en een geladen tanker en een zeeschip voorbij gelopen als we nog geen 3 km hebben afgelegd. De alternatieve route was wel leuk om weer eens te doen. Nadeel is wel dat er geen enkele mogelijkheid was om de auto eraf te zetten. M vind dat helemaal zo'n drama niet.

Vroeg op want de maandag morgen is wel file gevoelig en ze moet wel op tijd op school zijn. Voor het lossen zijn we niet alleen, maar het gaat hier wel vrij snel. Tenminste dat zou het gaan als het niet regent. Het voordeel is wel dat we nu vannacht niet aan de beurt zijn.

Deze keer gaat het lossen beter naar wens. De bobcat komt er niet aan te pas. Alles blijft heel en we zijn een kwartier sneller leeg. Omdat we nog geen werkje gevonden hebben zoeken we een plekje in de Maashaven Daar is wel het een en ander veranderd. De s.s. Rotterdam ligt er nu op zijn plekje. En de steigers uit de Rijnhaven liggen nu ook in de Maashaven en er is walstroom beschikbaar waar je verplicht gebruik van moet maken.

T en D kunnen naar de LOVK kleuterschool. Dat is voor hun leuk en zijn dol enthousiast. En voor ons ook erg makkelijk. Zo kunnen wij “de things to d o in Rotterdam lijst” vrij voortvarend aanpakken. Vullen de voorraad verf , schuurmiddelen, touw, wrijfhouten en dergelijke weer aan. Daar gaat een h alf modaal maandsalaris in zitten. Probeer ook stroom uit de walstroomkaste n die hier met veel tam tam zijn neergezet te krijgen. Maar dat is nog niet 1 2 3 geregeld. Om te beginnen zitten er alleen 63 ampère contactdozen in. Nu dacht ik dat ik het al aardig in orde had en heb een half dozijn ver loopstekkers, maar deze nog niet. Dus die moet ik ook nog kopen en in elkaa r knutselen. 45 euro twee stekkers en 1 meter kabel. Je kunt met creditkaar t betalen voor meteen walstroom te kunnen gebruiken. Daar heb ik echter pri ncipieel bezwaren tegen, plus dat het extra geld moet kosten. Dus eerst ee n account aanmaken op de site. Beetje suf is dan wel dat je die ingevulde g egevens moet printen en per post opsturen naar de beheerder. Dat komt er du s op neer dat we de volgende keer pas effectief van de walstroom gebruik ku nnen maken. Om de stroomkasten te openen heb een driekantsleutel nodig die niet te krijgen is bij het winkeltje dat het volgens walstroom.nl zou moete n hebben. Een verdere zoektocht bij verschillende winkels was tevergeefs. U iteindelijk op internet ééntje kunnen vinden. En dat is dan geregeld vo or Rotterdam, maar de ervaring leert ons dat iedere gemeente weer een ander systeem heeft. En dan zijn er nog mensen die zich afvragen waarom er zo we inig gebruik van gemaakt wordt.

De overgangsbepalingen voor het ROSR hebben behoorlijk wat opschudding veroorzaakt. Het kantoor binnenvaart inventariseert hoe groot het probleem nu werkelijk is. En kan nu bij ons aan boord komen meten. Tijdens de meting liggen we gewoon voor de wal en dat geeft toch wat meer schroefgerommel dan varende. Stilliggend met draaiende aggregaat gemeten op 25 meter afstand 63 dB(A). (even gewacht tot de metro lans was, want al langsrijdend gaf de meter 68 dB(A) aan en dat op 300 meter afstand). De Hoofdmotor geeft op 95 % motorvermogen in de stuurhut 69 dB(A) , woning 68 dB(A), slaapkamer 73dB(A) . Op 75 % motor vermogen in de stuurhut 63 dB(A), woning 67 dB(A) , slaapkamer 70 dB(A) . En in de machinekamer op beide toerentallen 93 dB(A) . Dus alleen in de slaapkamer voldoen we niet aan de nieuwe geluidseisen voor continuvaart.

Het wil nog niet erg lukken met de bevrachting. Omdat in de stad het altijd zo een gedoe is met een auto en hier alles prima met de fiets of lopend te doen is hadden we de auto nog aan boord staan. Om M te halen gaat ie toch aan de wal. M heeft maandsluiting op school en dan voeren ze een toneelstukje op. Dat kunnen we nu met zijn allen bekijken.

Schip soppen gaat het best op een regenachtige dag als vandaag.

Een verjaardagsfeest van collega Thijs, die ziet abraham en geeft een high tea. Het zal wel aan ons liggen, maar wij weten niet goed wat je je daar bij voorstellen moet. Een kopje thee OK. Voor het feest gevoel ontbreekt de abraham pop natuurlijk niet. De kinderen vermaken zich met de ballonnen. De taarten vallen zo goed in de smaak, dat er van het eten er niet veel meer bij kan.

Nu we toch koos werkeloos zijn kunnen we mooi bij Ma thuis de laatste beetjes afmaken. Toen Nicolas bij ons stage liep is Henny vaak door de week bij Ma thuis gebleven om het plafond opnieuw te witten, muren behangen, kozijnen schilderen en vloer lakken.

Alle meubels bij ma weer op zijn plek, en dan weer naar Rotterdam. 's Middags kunnen de jongste twee weer naar school.

Onderhoudswerk in het ruim, je ruim goed in orde hebben is een oneerbiedig werkje. Het kost veel moeite en het is al snel weer beschadigd. De spanten krijgen vaak een duw van een bobcat, grijper of rol, en staan dan niet meer recht. Zo zijn ze minder sterk en krijgen die ernaast meer te verwerken. Er wil er ook wel eens een scheuren. Die dan weer gelast moet worden. Krassen en kale plekken weer bijhalen met ruimverf. Dat is in ons geval twee componenten verf dat chemisch uithard. Het valt niet mee om precies de juiste hoeveelheid aan te maken. Als je teveel maakt wordt de verf hard voordat je de pot leeg hebt. En dat is wel zonde. Het is namelijk kostbare verf.

Nog eens wat extra aandacht besteed aan een offerte voor een droomopdracht. Ruim geveegd en de jetski klaar gemaakt voor gebruik.

Op controle in de stoel van de tandarts. Er worden foto's gemaakt van mijn kiezen. Daarop is te zien dat er wat metselwerk gebeuren moet. Ik stel voor om dat nu meteen te doen. Helaas daar moet ik een afspraak voor maken die hoogstwaarschijnlijk niet uit gaat komen. De planning van de tandarts is weinig flexibel.

Gisteren middag nog onverwacht bevracht. Was al een beetje bang dat het misschien weer net zo lang ging duren als vorig jaar rond deze tijd. Blij dat we kunnen vertrekken varen we naar de thuishaven. 's avonds nog bij vrienden op visite geweest.

Misschien krijgen we over een maandje of wat wel gezinsuitbreiding…………….

Eigenlijk hadden we vanmorgen laadgereed moeten liggen. Echter in Ijmuiden lopen ze achter op de planning en kunnen we vanmorgen van de thuishaven vertrekken. D doet wat te onvoorzichtig de badkamerdeur open en komt met een teen eronder. En schreeuwt moord en brand. Het blijkt gelukkig mee te vallen. Als ik hem voorstel een wedstrijd te doen wie de zeerste teen heeft is hij meteen voor. Als ik dan mijn momenteel ontstoken teen laat zien is het bij hem meteen over. En helpt hij mee een bakje heet water met soda te maken. En zegt met een gemene grijns op zijn op zijn gezicht: “dat gaat zeer doen papa”.

De dag begint met laden. Dat gaat voorspoedig, Op de ploegwissel na dan. De 2 keggen proef is afgeblazen, dus hoef niet weer te vragen om een keg op ieder spoor. Het gebeurd vanzelf en zo hoort het natuurlijk ook. Ik begrijp best dan men het bos zoveel mogelijk wil sparen door minder stuwhout te gebruiken. Maar niet ten koste van veiligheid. Een retour systeem met stoelen of chassis zou een goede optie zijn. Dan heb je geen stuwhout meer nodig, plus dat voor ons ook nog andere voordelen heeft. Zo een chassis verspreid de punt belasting van de rol beter, en ze blijven beter staan. En je kunt misschien eens op dezelfde plek laden ;-)

Ik denk dat het deze keer verstandiger is om via Antwerpen te varen. Met deze lading en de voorspelde wind moeten we maar niet gaan experimenteren. Bij de uitloper van de Oosterschelde net voor de Kreekraksluis lopen de golven aan boord en al had je je schoenen buiten laten staan waren ze nu gaan drijven. Bij de Kreekrak sluis is er één motor van de deuren kapot en zodoende is er één sluis buiten bedrijf. Dat resulteert voor grote schepen in 5 uur wachttijd. Mini schepen zoals wij kunnen de eerste schutting nog mee.