Bezoekje van de elektricien, die heeft het euvel snel gevonden. Een zekering houder met een slecht contactje op de print plaat. De man is eerder klaar dan dat Henny terug is van het boodschappen halen. Daarna vertrekken we weer en gaan we op weg naar Vlissingen. Het waait nu nog stevig, eigenlijk gewoon te hard om naar Vlissingen te gaan, maar daar zijn we nog niet. De vooruitzichten zijn wel dat de wind gaat afnemen. Het stuk over de Keeten stampt het vervelend. Een belletje naar de haven maakt onze planning iets ruimer, zijn morgen middag aan de beurt, overnachten dan in Hansweert.

Vertrekken weer op tijd, dan varen we het eerste stuk met de ebstroom af, maar het laatste stukje moet als het goed is de vloedstroom alweer ingezet zijn. Dan de wind en stroming naar dezelfde richting, daardoor iets minder golfslag voor de haven. Maar de wind is al zo ver afgenomen dat het niet meer spannend is. Maken vast in de Scaldiahaven en wachten af tot we aan de beurt zijn. Ze zijn een groot schip aan het laden met koolzaad voor Neuss. Na de middag zijn wij aan de beurt. Ze rijden het aan met vrachtwagens, geen gewone vrachtwagens, maar extra zware. De grijper past in de oplegger. Dat zou bij een gewone niet passen. Ruim 50 ton per keer en dan grijpert de kraan hem niet schoon leeg natuurlijk. Dus met 6 ritjes hebben wij de vracht. We vertrekken meteen. Besluiten de toeristische route te nemen en gaan af richting Vlissingen buiten haven. De laatste paar honderd meter voor de haven invaart is het even flink hobbelen. Goed te doen, we hebben tenslotte geen rollen in. De bruggen in Middelburg gaan niet snel open. Na de sluis in Veere nog via het Veerse meer naar de Zandkreek sluis.

Wij zijn hier niet zo bekend en om dan veel in het donker te varen met al die boeien en tonnen is het erg fijn dat we tegenwoordig het kaart systeem bij hebben staan. Die laat continue zien waar het schip is en wat de koers over de grond is. Dat geeft veel rust. Na de Zandkreek sluis via het Engels vaarwater van de Oosterschelde naar de Keeten. Vanaf daar weer op bekend terrein. Wind is er nauwelijks. Geeft een zeldzaam zicht zo met dat spiegelgladde water. 's Avonds weer eens de Lek op. Het eerste stukje nog vloed maar halverwege is het op. De tegenstroom valt er mee. De stuwen staan dicht neem ik aan met deze lage waterstanden.

Vroeg verder want worden om 10 uur verwacht in Amsterdam voor lossing. Wij zijn op tijd. Niet veel later komt er aan de wal zijde beweging. De ponton kraan moet een stukje verhalen, waar ik al een beetje bang voor was. De grijper en de bobcat zijn voor een spits aan de forse kant. Al doen ze werkelijk voorzichtig. De grijper aan de draadkraan moet precies goed hangen om in het ruimvakje te passen en daar gaat iedere keer wel wat tijd in zitten. Het plan was om na leegkomst meteen weer te laden. Alleen een mannetje met net iets te veel geldingsdrang vind tot ieders verbazing dat er echt eerst gespoeld moet worden. Dus moet er eerst verhuisd naar de Coenhaven om het spoelwater af te geven. Inmiddels zijn ze eerst aan een ander schip begonnen. Als die dan 's avonds klaar is, gooien ze bij ons het restantje wat nog in de duwbak zat bij ons er in. Het blijkt 196 ton te zijn, al met al toch weer laat geworden.

Vanwege een gast aan boord, een stremming op de lek bij Vreeswijk dit weekend voor het weghalen van de oude Viaanse brug en omdat ik het zelf ook wel leuk vind, varen we binnendoor via de Kostverlorenvaart naar nieuwe meer en Schiphol. In Alphen aan de Rijn zit de vakantie er weer op voor onze gast. Vanmiddag hebben we een uitvaart ceremonie, ondanks de triestigheid toch een mooie dienst.

De kinderen hebben voor vandaag serieuze studeerplannen. Henny is naar Hattem. Ik besluit dan op de motor naar boord te gaan en nog een stukje te varen. Niet druk meer vandaag. Wel nog een paar volhoudende pleziervaarders die met de brug openingen mee liften. In Capelle aan de IJssel de bunkers weer vol gegooid met GTL voor we België in gaan.

Had gisteravond geen trek meer om in de regen op de motor terug naar huis te rijden. Als ik nu vroeg vertrek ben ik ook thuis voordat de meerderheid ontwaakt is. Bovendien is het weer nu een stuk vriendelijker. Thuis wacht er nog een klus op mij. Zoonlief heeft met de brommer een lekke band. Daar bleek een scheur in te zitten dus plakken was geen optie meer. Hij heeft intussen een nieuwe binnen band gehaald. Samen leggen we de band er terug o en het achterwiel terug. Snap wel dat hij dat in zijn ééntje niet voor elkaar kreeg.

In Antwerpen worden we deze middag pas verwacht, pakken op het gemak de auto op en vertrekken uit de haven van Tholen. Het is dicht bij de stad. Vanaf deze kant de verste haven van Antwerpen nog in gebruik.

Wat een enorme kraan. Daar hangt ook een grote grijper aan. Het ding past net in een ruimvakje. Dat is wel een nadeel van die zeehavens. Het materiaal is allemaal zo lomp en groot. Ze doen wel erg hun best om de boel heel te houden. Helaas lukt dat niet helemaal, maar daar kunnen ze niet veel aan doen. Een composietplank is inmiddels zo ver gaan delamineren dat het allemaal losse laagjes geworden zijn. Dat buigt mee als er een bobcat over rijdt. Als we leeg zijn op zoek naar een reparatie bedrijf voor een azobé vloer. Die blijkt in Antwerpen niet te zijn. Dan moet ik het zelf maar provisorisch oplappen. Blijkt een spoor gebroken te zijn. Daar roep ik maar even de hulp in van een beroepslasser bij Moordgat. Tegen de avond alles weer klaar. Snel het ruim uitspoelen en dan naar het kanaaldok B3 helemaal aan de andere kant van de haven.

Na de middag starten met laden. Wel nog een shift wissel gehad. Rond vier uur volle bak kunstmest. Deze lijkt iets minder zwaar dan die in Stein. Heb het gevoel dat het ruim nu voller zit. Via de Kruisschans naar buiten. Zo de sluis in en een kwartier later al op de Schelde. Zelden zo snel geschut hier Het gaat hard naar Steendorp, daar morgen verder.

Er zou kans zijn op mist, maar gelukkig is het helder. Wel zo fijn zeker hier op de Zee

Er zou kans zijn op mist, maar gelukkig is het helder. Wel zo fijn zeker hier op de Zee Schelde. Vervolgens verder via de Boven Schelde. Al een poosje geleden dat we hier langs zijn. De 11e november is in België en Frankrijk een feestdag. De wapenstilstand van 1918 wordt gevierd. Het is dus een beetje de vraag of de sluizen bediend worden, uiteraard is dat in Wallonië en Vlaanderen weer anders. Zelfs op dezelfde vaarweg. In Frankrijk zijn de sluizen dicht vandaag, dus na de middag is de afvaart wel zo goed als op.

Een laatste sluis in België en dan Frankrijk in, daar hebben we bij de eerste sluis de derde schutting. De rest van de Schelde blijft het opschuiven. Zo ook bij het Canal du Nord 's avonds. Was er vanmorgen nog een kans om vandaag op de losplek te komen. Is die nu wel gevlogen. Wij zijn voor de 14e schutting aan Palluel.

Het is vervelend voor de kinderen en de plannen die we hadden voor deze zaterdag. Daarentegen heb ik nu eens tijd om declaraties te maken en andersoortige administratieve taken die op mij wachten. Pas na de middag zijn we aan de beurt. Dan rest er nog een laatste pand om te varen. De buren hebben het losplekje voor ons vrij gehouden. Maken vast, auto aan de wal en rijden op huis aan.

Met moeders naar een vriendin van haar. De twee hebben het erg naar hun zin en de tijd vliegt. Op een gegeven moment moeten we weer huiswaarts om een hapje te eten en de jongste 2 naar internaat te brengen, Rijden daarna terug naar boord.

De kraan komt al voor zeven uur de kade op rijden, leg het ruim open en als de eerste auto er is start het lossen. Daarna het lege ruim weer schoonmaken, stuurhut er af pakken en varen nog een flink stuk zuidwaarts.

Het is gelukkig een stuk minder druk dan afgelopen weekend. We kunnen leeg zonder ballast ons eigen tempo varen. Pas bij de 2 laatste sluizen raken we achterop onze voorgangers. De eerste kunnen we mee schutten. De volgende is een pousseur, maar eenmaal voorbij het Canal du Nord kunnen we ook daar wel mee schutten. 's avonds aan Verberie blijven we liggen bij bevriende collega's.

De laatste 15 kilometer naar de laadplek. Er ligt een groot schip te laden. Als die klaar is zouden wij aan de beurt zijn. Het ruim heeft slecht kunnen drogen de afgelopen dagen. Het was grijs en regenachtig. Dus probeer nu wat verder te drogen door de luiken in de midden te leggen, zodat er lucht circulatie ontstaat. Helaas blijkt het te regenen als ik net even niet op let en weer met een natte buikdenning zit. 's middags als we gaan laden is de controleur van mening dat het voldoende droog is om de gerst te laden. De laadinstallatie is dit jaar volledig vernieuwd. Een verbetering is het helaas niet, de pijp kan nu nog maar één helft van de kade bereiken. Van ongeveer dwars uit en dan in stroom afwaartse richting. Onbegrijpelijk zulke ontwerpen. Dus zelfs met ons kleine scheepje moet je nog verhalen, maar snel gaat het wel.

Mistbanken zorgen er voor dat we goed bij de les moeten blijven. Het zet niet door en met het ochtend gloren is de hinder ver verdwenen. Aan de Aisne monding vallen we precies samen met zus en varen verder richting Canal du Nord. Het is daar gelukkig niet zo druk als de vorige keer, maar redelijk goed gevuld. Aan Languevoisin een vertrekker, dus daar een schutting voor. Komen tot aan de vallei van Clery.

Heel vroeg opstaan is niet nodig, hebben een schutting voor. Daarna gaat het best voorspoedig, omdat er weinig tegen vaart is. In Moislains gaat de sluis even uit bedrijf als wij aan de beurt zijn. Er moeten duikers in het verbindingskanaal naar het spaarbekken. Hebben wij mooi de tijd om een bezoekje te brengen aan de bakker en de drinkwater tank te vullen. De beloofde 10 minuten werden uiteindelijk een uur. Heel veel maakt het allemaal niet uit, want in de vallei naar beneden zitten we alweer snel achter onze voorgangers. In Marquion doen we een autowissel. Onze gaat eraf en die van de gast aan boord. Deze hadden we maandag hier laten staan, omdat we toch hier terug zouden komen.

Het is merkbaar weekend. De meeste schepen liggen i.p.v. Varen. Deze keer behoren wij bij de varenden. Helaas tot 2x toe een vertrekker voor ons. En dat op zaterdag is opmerkelijk. Verlaten Frankrijk en varen België in. Doen ook nog een sluis in Vlaanderen, maar daarna is het zes uur geweest en stopt de bediening. Leg het schip voor de ophaalbrug in Oudenaarde en sluit ons aan op de walstroom voorziening. Het gebruik van de generator is hier zo midden in de stad verboden. Daarom staan er walstroomkasten voor de vaarweg gebruikers. Iedereen tevreden zo.

Een relaxte zondag morgen. Kunnen om 10 uur door de brug, maar bij de sluis kunnen we met de 2e schutting mee. Vaar op het gemak richting Merelbeke. Zijn nu te laat voor het ochtend tij. Overleg even met een collega die vrijdag heeft gelost in Herent en het lijkt er op dat er daar tot dinsdagmiddag nog voorraad schepen liggen. Dan is er voor ons geen noodzaak om het tij van vanavond te nemen. De zin er in ontbrak trouwens ook eerlijk gezegd.

Een uurtje voor lokaal hoogwater schutten we naar buiten. We zijn de enige. Eenmaal in Melle krijgen we voor stroom tot Steendorp ongeveer. Daarna de Rupel in, daar zitten we al snel achter een paar schepen die vanmorgen vroeg van Merelbeke zijn vertrokken. Als het vanmorgen ook al hun plan was om de Rupel op te gaan begrijp ik niet goed waarom ze niet wat later vertrokken zijn. Ze gaan in ieder geval verder de Nete op en wij de Dijle in en schutten op naar de Leuvense Vaart.

Doen aan boord of het zondag is, slapen een beetje uit en vertrekken van Boortmeerbeek. Helaas heeft de nieuwe brug in Tildonk panne. Onze voor buurman ligt er inmiddels reeds 3 uur voor. Na nog een half uurtje hebben de mekaniekers kans gezien een opening te maken en moeten er meteen 3 schepen door. Wat uiteraard weer lange rijen weg verkeer tot gevolg heeft. Op de losplek blijk dat deze vertraging geen gevolgen heeft gehad voor de lossing. De voorganger van onze voorganger is nog niet eens half leeg.

Na de middag kunnen we starten met lossen. Volgens mij hebben we een nieuwe ploeg lossers. Kan mij niet herinneren dat ik deze mannen eerder gezien heb. Maar één van de twee kan zich ons wel herinneren. Hier zit geen water schot in. Dat weten lossers zich meestal wel te herinneren. Er moet regelmatig even gewacht, daarom komen we niet leeg.

Vanmorgen dan het laatste beetje lossen. Daar wacht ik niet op, laat het lossen vandaag aan Henny over. Ik rij naar Vlaardingen. Daar is de eind conferentie van het clean inland shipping project kortweg Clinsh. Als één van de deelnemers voor mij interessant. Helaas was ik 1 van de 3 aanwezige binnenvaart ondernemers. De helft van de aanwezigen kwamen van overheden van lokaal tot Europees. De andere grote groep waren mensen die op één of andere manier mee gewerkt hebben aan het project, zoals data analisten, fabrikanten van toegepaste techniek of meet bedrijven. Een belangrijke conclusie was, dat het loont voor overheden om te investeren in emissie reductie van de binnenvaart motoren. Iedere Euro geïnvesteerd rendeert 4 tot 5 maal voor de maatschappij door lucht verbetering. Door het dilemma dat de kosten voor de ondernemer zijn en de baten voor de maatschappij, maakt het dat hiervoor subsidies noodzakelijk zijn.