Op een laag pitje leggen we de boel plat en nemen wat ballast in de achterpiek om onder 3,60 m door te kunnen. Ver varen is het niet naar de laadplaats. Dus is het nog vroeg als we vastmaken in Venizel. Schuren het roefdek zodat het morgen in de lak kan. En watersporten wat met het bootje wat toch van de roef af moest. Buurman doet een poging om wat te waterskiën, maar het wil helaas niet lukken. 's avonds een heerlijk diner met franse vrienden.

Vroeg op heeft niet zo veel zin. Eerst moet de zon de boel zo ver opwarmen dat de dauw niet terug komt als je het hebt weggehaald. Als het roefdek staat te glimmen in de zon met een nieuwe laklaag brengen we samen de kinderen terug naar internaat.

Ik loop even naar het kantoortje om te vragen hoe laat men van plan is om met laden te beginnen. Er hangen 3 kerels een beetje op een stoel leuning en een bureau. Alle drie een dampende peuk in de mond. Dus de rook slaat meteen op mijn ochtendfrisse roze longetjes. Van een rookvrije werkplek hebben ze hier nog niet gehoord. Meer als een mager bonjour kan er als reactie blijkbaar niet van af. Na een minuutje naar allerlei weekend belevenissen te hebben geluisterd besluit ik rechtsomkeer te maken richting frisse lucht. Ben nog maar nauwelijks terug aan boord, als er iemand komt om de pijp boven het ruim te hangen. In korte tijd zit het er in. Volgens de controleur moet het ruim verzegeld. Ik zeg dat dat niet overeen gekomen is op charter. Zo maar om wat te plagen eerlijk gezegd. De man trekt een ernstig gezicht. Ik ga er geen probleem van maken. Ze zitten mij niet in de weg. Dat lucht de man zichtbaar op. Jammer dat men de 3e buurman vandaag niet meer wil/kan laden, de controleur moet vanmiddag weer ergens anders zijn.

Omdat de controleur dat waarschijnlijk ook een beetje lullig vond mochten ze gisteren toch de helft nog laden. En vanmorgen al erg op tijd, voor Franse begrippen dan, weer paraat is voor de andere helft zodat de buurman nog goed op tijd de vracht heeft. De controleur heeft geen zin om de trap nog eens af te gaan om veel loodjes aan te brengen om bij de buren het ruim te verzegelen. Dan schrijf ik wel op de papieren dat het schip er niet voor is uitgerust. zegt hij. Op de losplek kijken ze er toch niet naar is mijn ervaring.

Eerst een schutting afvaart. Dan loop ik even naar de bakker op de sluis. De baguettes zijn nog warm en geuren heerlijk. Natuurlijk eet je er dan eigenlijk iets te veel van. Ons goede, humeur is meteen vervlogen als in Pont l'Eveque een jacht vlak voor ons neus vertrekt, maar onze ergernis blijkt al snel voorbarig, want als hij achterom kijk en ons aan ziet komen maakt de man weer vast en laat ons passeren. Jammer genoeg doen de twee pousseurs die in Langevoisin vertrekken dat niet.

In Palluel knopen we de schepen vast, gaat onze auto aan de wal voor morgen en kan de auto van de matroos van de buurman er weer op. We eten samen en tafelen nog wat na. Maken het niet laat, want gaan wat vroeger beginnen morgen.

De Franse schelde passeren we op een rustig tempo. Een wandelaar droomt wat voor zich uit. Opeens, als door een wesp gestoken zet hij het op een lopen. Hij loopt met ons mee en kijkt als een kind steeds opzij om te zien of hij al harder rent als wij varen. Al snel rent hij harder. Zijn postuur verraad dat hij dit tempo niet lang volhoud. Met zichtbaar veel moeite is hij nog net op tijd de brug op om ons onder hem door te kunnen zien varen. Met een grote grijns slaat hij het geheel gade. Soms is een mens toch eenvoudig gelukkig te maken. 's avonds komt Henny met de kinderen terug aan boord en ben ik dat ook weer.

Met voltallige bemanning naar de autosteiger om de auto aan boord te nemen. De sluizen duren wat langer als voorzien, zodat we wat aan de late kant op de Neerschelde zijn. Het is precies hoogwater in Melle als we passeren. De buurman doet de Neerschelde voor het eerst en is blij met iemand in de buurt die hem in geval van twijfel kan voorzien van de do's en don'ts. Dat we de vloed op de kop zouden krijgen was te voorzien nu we iets te laat vertrokken zijn. Pas in Temse is het zover en dan is het niet zo ver meer naar Wintam, en de eerste vloed is nog niet zo sterk. Eenmaal binnen is het nog maar een paar kilometer naar de losplek in Ruisbroek Puurs. Dat id balen, vanaf Brussel maakt net een canal du Nord voor ons neus vast. Maar als de buurvrouw verteld dat ze eigenlijk donderdag zouden zijn aangekomen, ware het niet dat het hellend vlak van Ronquieres niet heeft "geschut" vanwege water gebrek, vinden we het opeens niet meer zo erg dat ze net eerst waren.

Wow, het is lekker aan het nazomeren, na een paar kleine buiten klusjes vertrekken we naar een verjaardag's feest in Weert. De zwemkleding is natuurlijk mee. Een gezellige boel is het er in ieder geval. De zwemkleding blijft niet ongebuikt in de tas zitten. De buik is goed gevuld met taart en BBQ als we weer te vroeg naar het internaat moeten.

Buurman! Klinkt het met een harde schreeuw. Snel stap ik uit bed. Of we even willen gaan melden bij het bureau. De canal du Nord haalt geladen van onder de zuigers vandaan. Op het bureau weten ze van niets, maar de mannen aan de pijp weten dat de controleur er nog niet is. En die is wel nodig bij de buurman, want daar zijn tijdens belading beestjes geconstateerd. Dus onverwacht vroeg leeg. Dan lijkt het er op dat we zelfs uit drie verschillende reis opties kunnen kiezen. Maar de ene die we boven de ander verkiezen blijkt nog wat meer organisatie nodig te hebben en komt vandaag niet rond. Het gaat om bijzonder transport. Een locomotief moet van Antwerpen naar de Marne.

We hebben de trein gemist. Officieel omdat de klant nog niet zover is met de formaliteiten rondom de verzekering, maar als je het mij vraagt is er gewoon een goedkopere oplossing gevonden. Op zich geen drama, maar ik heb wel liever dat men dat dan gewoon zegt. In tussen tijd probeer ik de alleenvaart voor Belgie nu eens officieel te regelen. Alleen is dat nog niet zo eenvoudig. Ik wordt echt van het kastje naar de muur gestuurd. Bovendien nemen ze bij het laatste kastje de telefoon niet op. We nemen een reis Stein Coevorden aan en vertrekken alvast richting Stein. Nog in de eerste sluis een telefoontje van dat binnenvaart loket in Antwerpen. Normaal moet men rekening houden met 3 tot 4 weken om een afspraak te maken, maar morgen heeft betreffende persoon tijd voor een boord bezoek. Of dat gelegen komt? Daar maken we dan tijd voor!

Onderweg krijgen we een telefoontje van het binnenvaart loket dat de heren in de file staan en dat het geen probleem is als wij nog even opschutten bij de afgesproken plek. Dat is nou nog eens service die met de schipper mee denkt. Nog maar net gemeerd en er stopt een auto naast het schip. De heren zijn niet bang en trekken beide een witte overal aan. De machine kamer voor en achter worden bezocht en gecontroleerd of het schip wel voldoet aan de extra eisen die worden gesteld voor de alleenvaart in België. Na dat dit zo blijkt te zijn komt de administratieve afhandeling. Het geheel gaat in een ontspannen sfeer. Wat toch wel opmerkelijk is dat ieder land weer een aantal zaken net even iets anders wil regelen als de buurlanden, terwijl alles is gebaseerd op dezelfde regelgeving.

De nieuwe laadinstallatie met overkapping in Stein heeft in iedergeval een positieve uitwerking op de planning. We kunnen al laden ruim voor het eigenlijke laadgereed tijdstip. Dan zijn we al geladen en onderweg. We doen nog een stukje, zodat er van het weekend tijd is voor allerlei prive activiteiten.

En dan is het alweer vrijdag, waar kan de auto er af. Waar kan hij er vanavond weer op. Mag er op dit vaarwater alleen gevaren worden. Een heel gepuzzel. In Belfeld er af, in Weurt er weer op, kan alleen aan de binnenzijde. Eenmaal op de Waal mag er niet alleen gevaren en is de eerst volgende auto steiger in Lobith. En zo ver hoeven we niet, want gaan het Pannerdenskanaal weer in om richting Gelderse IJssel te gaan. Dan zou het in Doesburg kunnen, maar als je daar niet naar binnen hoeft is dat zo'n ge-emmer. Plus dat je nooit zeker weet of de kade wel vrij is. Dan is binnen sluis Eefde de eerste goede mogelijkheid eigenlijk pas. Maar dat is weer weel te ver voor vandaag. Als iedereen weer aan boord is gaan we nog naar Pannerden. Althans dat was de bedoeling, maar dat dachten er meer, dus is het Huissen geworden en weer veel te laat voor leuk.

Vroeg verder, zo leuk lig je hier niet. Bovendien staan er nog een vergadering en een verjaardagsfeest op de rol voor vandaag. Het gaat niet zo hard de IJssel af. Niet zo raar, want gisteravond vond ik het nog zo fijn dat de Waal zo lekker op liep. Tja, het één heeft nou eenmaal met het ander te maken. Sluis Eefde is ons goed gezind, zijn snel boven geschut en heeft een mooi plaatsje voor ons.

Beetje jammer dat we dan nu weer vroeg moeten beginnen. Nou het moet niet, maar er is vanmiddag op het zijkanaal naar Almeloooh een vis of kano wedstrijd waar de vaart voor moet onderbroken. Dus kiezen we er voor om voor de stremming er al langs te zijn. En vanmiddag moet er weer auto gereden worden. Niet om naar het internaat te rijden. De kinderen hebben morgen vrij i.v.m een studiedag van de docenten. M is op kamp geweest en die kunnen we, nu we in de buurt liggen mooi ophalen. Dan kan ze ook nog één nachtje aan boord slapen. Eenmaal terug aan boord neemt iedereen een duik in het frisse water. Bij M op kamp waren geen douches, dus die wilde wel even zwemmen, alleen is zij de enige die het water wel heel koud vond.

Het is nog donker als sluis Aadorp open gaat. De sluiswachter komt even een praatje maken. Helemaal niet zo lang hoor, maar als we uitvaren is de duisternis ingewisseld voor het ochtend gloren. Onderweg komen we verschillende grind schepen tegen van Hardenberg en Coevorden. De deuren van de keersluizen voor de Overijsselse Vecht zijn dicht. Dat is vreemd. Er is wel een buitje gevallen echter niets bijzonder veel. Even later gaan de deuren open. De sluizen zijn even van de automaat af, omdat de niveaumeters defect zijn. En mocht het water dan wassen gaan de deuren dus niet automatisch dicht. In Coevorden staat de kraanmachinist al op ons te wachten. Even de trechter vol gooien, zodat de vrachtauto's morgen vroeg meteen kunnen gaan rijden.

Een stukje verhalen is nog een hele opgave, we zitten achterop aan de grond. Jammer genoeg is de arm van de kraan te kort om achterop wat te lossen, zodat het achterschip omhoog komt. Na enige tijd komen we los en letterlijk schuiven we wat op. We krijgen bezoek van een opleidingsadviseur van het VTL (vakopleiding transport en logistiek). Die komt kijken of wij geschikt zijn om als leerbedrijf erkend te worden. De opleidingsadviseur blijkt een ex-collega te zijn die de binnenvaart taal en omgangsvormen wel kent. Leuk om te zien dat hij zo bevlogen over zijn "nieuwe" werk kan spreken. De tijd vliegt en als wij erkend leerbedrijf zijn geworden is het schip ook leeg. Eerst met de auto bij de Welkoop papieren af laten tekenen. Ja, dat gaat hier een beetje ingewikkeld, maar wel goed. Deze keer zetten we wel koers naar de verlengde Hoogeveense vaart. Maar omdat de bruggen daar maar tot 17:00 uur bediend worden, komen we niet verder dan Veenoord. Waar we dan ook de vraag krijgen of we daar tarwe komen laden. Nee, helaas. Die laden alweer een poosje helemaal geen schepen meer.

De bewoners van het oude brugwachtershuis zijn geen brugwachter meer. (en nemen daarom wel snel een paar foto's voordat ze naar hun werk gaan) Een mobiele brugwachter komt om acht uur met een auto van de provincie Drenthe aangereden en opent voor ons de brug, rijdt vervolgens met ons mee tot bijna in Hoogeveen. Bij het Noordsche schut staat een man te kijken hoe wij de sluis invaren. Als ik een vuilniszak in de afval container mik spreekt hij mij aan. "De binnenvaart is ondergewaardeerd". Dat klopt, maar waarom deze uitspraak. Hij blijkt een voormalig logistiek medewerker van het vroegere Hoogovens. Niet zo maar een loze kreet dus. Deze man weet waar die het over heeft. Voor ons dit keer geen rollen laden in IJmuiden, maar fosfaat van Amsterdam. Van de Ketelbrug naar Lelystad gaat het nog aardig tekeer. De golven blijven maar groeien volgens de achtereenvolgende uurberichten van centrale post IJsselmeer gebied. Ze komen schuin van voren, de ene keer maken we een stevige roller en dan weer een stamper recht van voren.

De IJkmeester komt ons roepen. Aan de buiten zijde op het kraanponton kunnen we gaan laden. De grijper is een stuk groter als de vorige keer. Ze komt af en toe griezelig dicht bij de stuurhut, maar de kraanmachinist verstaat zijn vak. Het is sowieso een hele prestatie met zo'n enorme knijper aan een hoge draadkraan. En dan begint de grote schoonmaak weer. Een dikke laag zit vast gekoekt aan de inmiddels gedroogde dauwdruppels. Net voor Vreeswijk schoon schip. Zoeken een mooi plekje op de Handelskade voor het weekend. Eerst naar ma, die vandaag 81 jaar wordt.

Voor de middag verzamelen bij de ELV op kantoor. Daar worden laatste details besproken. Vanmiddag en vanavond is de ELV-relatiedag. Nee, dat is geen dating evenement voor vrijgezellen spitsenschippers, maar meer een feest voor alle handelsbetrekkingen die het spitsen samenwerkingsverband sinds zijn oprichting heeft opgebouwd. We schepen in aan boord van de Jules Verne alwaar een fantastische maaltijd op de gasten wacht. Waarna iedereen zich op de andere verdieping begeeft voor een "De wereld vaart door" setting, gastvrouw Chazia Mourali leidt de discussie tussen Bart Verkade, Rinus de Korte, Roland Kortenhorst, Laurie d'hont, Leen van Waardenburg en Jan Terlouw, vakkundig in goede banen. Als afsluiter volgt er een feest waarbij de band de dansvloer goed gevuld weet te houden, totdat de Jules Verne weer vast maakt op de steiger van Vlaardingen alwaar de meeste gasten blijven overnachten in het Delta Hotel.

Bij het gezamenlijk ontbijt zit niet iedereen even fris aan tafel. Er worden nog wat ervaringen uitgewisseld waarna ieder zijns weegs gaat. Aan boord is er met smart op ons gewacht. Een uitgebreide welkomst knuffel van de kinderen. Ze hebben zich prima vermaakt, met dank aan ome F en tante A. Henny ziet nog kans om op het internaat een paar oude spoorbielsen te schilderen.

T kijkt mee hoe D het computer spel settler speelt. T ziet een poppetje voor zijn huisje een dutje doen en zegt: "hela, die mag helemaal niet slapen, maak hem eens wakker, of heeft hij misschien vannacht gewerkt?"

Dan moet er vandaag toch weer gevaren worden. Dat gaat best voorspoedig totdat aan de Volkerak de wind aantrekt tot stormachtige snelheden. De golven stappen al snel hier op het achterdek. Het dekzeil van de bijboot, dat ik niet goed had vast gemaakt wil er meteen vandoor. Gelukkig blijft hij nog net aan de buitenboord motor hangen. Als verkeerspost Wemeldinge spreekt van windkracht 8 en 9 vind ik het mooi geweest en koers richting Schelde Rijn verbinding, waar een windhoosje een kolom van water omhoog haalt.

Een volle schutting aan de Royersluis om naar de Schelde te schutten en toch zijn we de enige spits in de kolk. Later krijgen we wel gezelschap van een aantal spitsen. Die hadden het tij afgewacht aan Steendorp. Vanwege de harde wind is het wel wat drukker als normaal. In Merelbeke zijn nog twee sluizen, maar op de bovenschelde niet. Daar liggen een aantal schuttingen voor. Wij kunnen nog met de eerste schutting mee.

Voor de Frans Belgische grens bunkeren we de brandstoftanks weer vol. Je weet nooit wat er hierna weer moet gebeuren. De herfstvakantie van de kinderen komt dichterbij dus ben best in voor een Frans binnenlands reisje. En dan kun je maar beter de bunkers vol hebben, want hoewel de verschillen steeds kleiner aan het worden zijn, is de gasolie in Frankrijk nog altijd duurder. In Antoing worden veel bouwmaterialen voor de regio Parijs geladen. Een flink aantal schepen liggen te wachten op belading. En blijkbaar zijn er ook een aantal voor ons uit, want op het canal du Nord is het ouderwets aanschuiven.

Omdat er niet zo veel tegenvaart is komen de sluizen meestal leeg om bovendien lopen wij één pousseur voorbij en een ander valt er tussenuit vanwege accuproblemen. Dus valt de vertraging nog enigszins mee. Op zich is de los datum nog steeds ruim bemeten en halen we makkelijk, alleen zou het onze weekend plannen in gevaar kunnen brengen. En zo heeft een schipper altijd haast zelfs als er met de vracht geen haast is.

Pech vanmorgen. We hebben een jachtenschipper die wel vroeg op staat. Nu de derde in plaats van de eerste schutting. En zelfs na het canal du Nord bij de dubbele sluis van Sempigny is de drukte nog niet voorbij. Weer de derde schutting. Een sluis moet juist nu gebruikt worden om water af te laten. Dus gaat het best tekeer beneden de sluis. Er is niet veel plaats om te wachten vanwege de altijd in trek zijnde ligplaatsen. Vooral de lokale grindschepen liggen er vaak. Zo ook wat woonscheepjes en andersoortig spul voor de werf hiernaast. Ik wacht ter hoogte van een ingekorte spits op mijn beurt. Vanwege het onstuimige water moet ik af en toe wat corrigeren. Een visser staat wat te roepen aan de kant, of ik Frans spreek? Omdat het vandaag vrijdag is zal ik zeggen van wel, of ik de man niet heb zien zitten met zijn hengels? Jawel ik heb u wel gezien. Waarom ik dan hier kom liggen en het water zo troebel maak met de schroef? De man is inmiddels rood aangelopen van woede. Mijn verontwaardiging en ergernis groeit met iedere zin die hij uitspreekt. Leg uit dat de ene sluis buiten bedrijf is en er ook nog afvaart komt en dus hier wel wachten moet. En dat dit kanaal niet is aangelegd om te vissen. Waarop de man zegt dat ik als buitenlander niet moet denken dat we hier de dienst uit kunnen maken… Ik heb geen zin om met deze kerel verder in discussie te gaan, negeer hem en doe de deur dicht.

Het is nachtwerk geworden maar we zijn met de auto overgekomen. De kinderen halen we op en gaan naar de Suthwalda dag. Dat is is een terugkom dag voor alle (half) broertjes en zusjes van Laska. Erg leuk om zoveel witte herders bij elkaar te zien. Het valt niet mee Laska tussen 13 andere op de eerste blik precies dezelfde honden er uit te pikken. De mannetjes zijn net iets groter en steviger gebouwd als de vrouwtjes. Leuk om te zien en ook te horen van andere baasjes dat ze allemaal veelal dezelfde familie trekjes hebben.

Een gezellige drukte bij oma thuis. M verkoopt in de flat kinderpostzegels en lootjes voor de turnclub. We spelen spelletjes en gaan nadat we de kinderen weer naar internaat gebracht te hebben terug naar boord.