Bulten met was om weg te werken. De tent drogen en een beetje repareren. Verschillende tentstokken zijn tijdens de rondreis gespleten. Slaapmatjes plakken, omdat de nagels van de hond te scherp waren.

Aan het eind van de dag gaan de buren te water. Om ze een handje te helpen bij het rond gaan mogen we een bootje gebruiken van weer andere buren. Leuk klusje, alleen met een 4 pk buitenboordmotortje doe je aan een spits niet veel.

De kinderen razen uit in de speeltuin in de buurt en wij werken de laatste was weg. Krijgen bezoek en flessenpost.

t/m 18-08-2012. Eigenlijk is het een onverantwoordelijke volgorde. Eerst op vakantie en dan de werf op. Ik krijg dan ook terecht commentaar van een schipper van de oude stempel, die zijn schip verkocht heeft aan een jonge opvolger. Gelukkig komen er geen grote onvoorziene uitgaven boven water. Op het glijlager van het bakboord roer zit wat speling. Een twijfel geval. We besluiten het aan te pakken en een nieuwe lagerbus te laten draaien. Uiteraard moet de schroef weg voor reparatie. Verder is er op de werf altijd genoeg te doen en is met hard werken een hoop gebeurd in een week tijd.

Een beetje opruimen en tassen inpakken. De vakantie voor de kinderen zit er op. Met de buren op de werf nog een BBQ ter afsluiting. Omdat het kamertje van T op het internaat nog ingericht moet worden blijft Henny vanavond in Nieuwegein.

De reserve schroef komt aan boord, de loopplank binnenboord. Als ik de motor wil starten merk ik dat de startaccu's na vier weken stil liggen niet veel energie meer hebben. Daar moet dus eerst nog even een lader op. Net voor de middag vertrek ik alsnog bij de werf. Bij de supermarkt voor de deur moet eerst de voorraad melk aangevuld. De motor laat ik voor de zekerheid maar even draaien. De bevestiging van bevrachting blijft vandaag uit. Dus waarom zou ik me vanavond druk maken en knoop vroeg vast.

Net als ik sluis Eefde uit vaar krijg ik de bevestiging dat we in Amsterdam kunnen laden. Dan de IJssel maar af. Het had leuker geweest als ik dat een dag eerder had geweten. Was een mooie gelegenheid geweest om de verlengde Hoogeveense vaart weer eens te doen. Ik geniet van het varen over het Ketelmeer, IJsselmeer en Markermeer. Klets veel bij met collega's via telefoon en chat. Blijkt dat we morgen achter een oud stagiaire en sinds kort nieuwe collega aan moeten laden. En dezelfde bestemming hebben.

Maar die heeft gisteravond een klein ongelukje gehad, wat best verkeerd had kunnen aflopen. De volgende dag alles nog eens rustig beschouwend valt het gelukkig nogal mee. Er moet wel snel een hoop geregeld. We helpen een handje en als alle controlerende instanties met hun gevolg en de adrenaline weer vertrokken zijn kan er nog om gelachen worden en alsnog geladen worden.

Beetje jammer is dan wel dat dat precies de hele nacht moet duren. Je kunt nu éénmaal niet alles hebben. Met het ontbijt achter de kiezen begin ik aan een grondige schrobbeurt voor het schip. Want de lading staat niet bekend als een zachtaardig goedje. Bovendien is het schip er bij de werf er ook niet schoner op geworden. Na uren schrobben ben ik nog niet tevreden met het resultaat. Dat we nou net het heetste weekend van de hele zomer bij de werf moesten treffen heeft geresulteerd dat alle kleine zwarte spikkeltjes die je kado krijgt bij het schoonspuiten van het onderwaterschip allemaal zijn vast gebakken. Beetje jammer, je kunt nu éénmaal niet alles hebben.

De buren leggen een niet te evenaren enthousiasme aan de dag. Ze hebben dan ook een overbezette bemanning aan boord. Als Henny de kinderen gaat halen staat er voor mij meteen vervangend personeel klaar om "veilig" de Westerschelde over te kunnen steken. (volgens de wetgever tenminste). Onderweg blijkt onze muziek voorkeur aardig overeen te komen. Wat dat betreft ben ik meer gewend aan afkeurende opmerkingen.

Omdat zaterdag de enige dag is in het weekend dat de kinderen volledig aan boord hebben, vieren we D zijn verjaardag vandaag. Er worden cadeautjes uitgepakt en cakejes gebakken. Wat ook de buren weten te waarderen. Niet veel later ligt de vloer vol met speelgoed. Een beetje geluk moet je hebben. In Auby gaan ze een nieuwe brug leggen. Dan is de vaart gestremd tot maandag morgen. Drie kwartier voordat de stremming in gaat varen we er langs. En dat is gewoon geluk, want het bijbehorende scheepvaartbericht is van mei. En dan denk je niet; Dat zal ik eens noteren voor eind augustus.

We hadden beneden de kleine sluis vastgemaakt inmiddels drijven achter ons verschillende lege schepen die elkaar via marifoon inlichten hoe het beste de sluizen in te delen. Als wij met de buren achter elkaar gaan liggen kan er nog een lange kempenaar met ons mee schutten. "Dat moet je ze dan maar even zeggen, het zijn twee Hollanders, dus!" En vervolgens blijft het stil. Bij het invaren van de sluis zeg ik hem dat we wel achter elkaar gaan liggen en vraag meteen wat hij nou met die opmerking bedoelde? Geen antwoord…

Het canal du Nord is altijd goed voor de laatste marktontwikkelingen en andersoortige nieuwtjes of praatjes. Hoewel het niet druk is komen we wel wat bekende tegen. We babbelen honderd uit. En als het via de marifoon niet meer gaat gaan we gewoon verder via de chat. Voor morgen staan de lage bruggen op het programma. De auto kan dan niet op de roef blijven staan. Daarom gaat, als de vaartijd er voor vandaag op zit, de auto op de luiken.

Aan sluis Abbecourt was een afstandsbediening distributeur. Je moest dan eerst een afstandsbediening voor de sluizen afnemen of inleveren voordat je de sluis kon verlaten. Maar met dit ding is het net zoals zoveel bij de VNF. Het is nieuw en modern. Dan moet het met veel uiterlijk vertoon bekend gemaakt. Dan blijkt het toch niet zo'n succes (vaak van te voren te voorspellen) en het geheel vertrekt met de stille trom. Zo ook met dit ding. We krijgen nu gewoon de afstand bediening persoonlijk overhandigd van de laatste sluiswachter voor het kanaal. En samen lachen we er nog eens om. Maar ik heb niet alleen dingen om over te zeuren. Bij sluis Vauxaillon is het steigertje om af te meren keurig opgeknapt en kun je er zonder circus capriolen veilig overheen lopen. We kunnen er zelfs gewoon tegen aan komen met het schip. En dat terwijl we stiekem toch wel wat dieper liggen als toegestaan.

De internet dekking is hier sterk verbeterd. Mocht je eerst al blij zijn met een verstaanbare spraak verbinding, heb je nu vrijwel overal HSDPA verbinding. Maar de opmerking: "de verbinding wordt slecht, ik ga een tunnel in", is hier nog steeds geen smoesje. Door de stroming in het lange pand van Berry gaan we wat langzamer. De waterkrachtcentrale zorgt zo voor groene energie, alleen spijtig dat het ons dan weer extra energie kost.

Het lossen veroorzaakt nogal wat stof. Wind is er eigenlijk niet zodat alles in de buurt weer naar beneden komt en vast plakt in de dauwdruppels. Het zonnetje zorgt ervoor dat het vervolgens snel opdroogt en dan zit het vast gekoekt. En het is geen prettige lading soort. Als we leeg zijn maken we ons meteen uit de voeten. Dat wil zeggen op voldoende afstand van de stofwolken die bij het lossen van de buren weer vrij gaan komen. Met zijn tweeën geven we het schip weer een grondige sop beurt. Wat niet mee valt met het zonnetje dat stevig zijn best doet. Wel aangenaam hoor, daarover hoor je mij niet mopperen. Maar je moet wel oppassen, want binnen de kortste keren is je sopje weer opgedroogd. En daarna wacht er nog een ruim dat met de hoge druk spuit wordt aangepakt. De dag is duidelijk om voordat we alles weer schoon hebben. Op de paar blijvende souvenirs van de lading na dan. Meteen weet je weer waarom deze lading een extra vergoeding nodig heeft.

Ook de bobcat heeft een souvenir voor me achter gelaten. Een spant heeft zo'n knauw gekregen dat deze net boven de trimvulling is gescheurd. Twee andere staan enkel een beetje krom. Gewapend met voorhamer, spantenbuiger, slijptol, lasapparaat en de laatste 2 electrode repareer ik de boel. Geef alle beschadigingen ook meteen maar weer een kleurtje mee, zodat alles weer in orde is voor de brouwgerst die er volgende week weer in moet.