Zodra de sluiswachter paraat is schutten we Makkum binnen. Op mijn verzoek varen we vandaag een stuk binnendoor over Friese wateren waar onze spits nog te groot voor is. Een hele afwisseling met gisteren en eigenlijk komt dat mooi uit want de wind is vandaag zo goed als op. We varen op de motor door de “grote”zijlroede, het van panhuyskanaal langs Bolsward. Een stukje Elfstedentocht route, naar IJlst. Daar heeft de brug een uur middag pauze. De laatste kilometer voor de brug gaat de motor uit en hijsen alle zeilen bij. Dat klinkt indrukwekkender dan dat het is hoor. We gaan vooruit maar daar is meteen alles mee gezegd. Precies op tijd zijn we voor de brug gedreven en gaan daarna toch maar weer op de motor verder naar the Heegermeer. Daar trekt de wind een klein beetje aan en hijsen we opnieuw zeil. Tijdens het zeilen springen er om de beurt overboord voor een opfrisser. En oefenen we een man overboord manoeuvre. Jammer het zit er voor ons alweer op dit zeil tochtje, want dit hadden we best nog een paar dagen vol kunnen houden.

Sleepbootdagen in Vianen. Nu we toch in Vreeswijk zijn pikken we dat mee. Vianen heeft een mooie oude binnenstad waar nu een gezellige braderie is. En héél véél sleepboten natuurlijk. Het grappigst zijn wel de opdrukkertjes met langzaam lopende éénpitters die mooie puf puf puf kringetjes rook uit de schoorsteen blazen. De kermis ontbreekt niet. En met het fiets voet veer, vrevia terug naar huis.

ROCK

AM

RING

Het feest is over, de oren krijgen rust. Tentje opruimen en opweg naar boord. Het eerste stuk kan ik met mijn neefjes meerijden. In Keulen ga ik met de trein verder. En in Brussel pikt Henny me op. Dat is dan voor mij letterlijk over Keulen en Aken naar Parijs.

Weer helemaal opgeladen hebben we echt zin om weer te gaan varen. Dat de regen met bakken uit de hemel valt doet daar niet aan af en hoop dat het in de Vogezen ook regent. Ver komen we echter niet, want na de 1e sluis zijn we alweer uit gevaren. STAKING.

Het lijkt er op dat de sluiswachters vandaag terug aan het werk gaan. Aan Port l' Anglais is het enorm druk met opvarige schepen. Het is dan ook een chaos. En de sluis indeling moet door de schippers zelf gedaan. Een hoop gemopper over twee dagen staking is niet van de lucht. Als goedmakertje kan er vanavond voor de liefhebbers op de boven Seine 2 uur langer geschut worden. Wij zijn al vroeg in Meaux waar we morgen moeten laden. Het is voor ons de eerste keer dat we in Meaux zelf moeten laden

Het is voor ons ook al de eerste keer dat we rogge laden. Ik had verwacht dat dat heel donker zou zijn net als het roggebrood. Maar de kleur is meer wat groenig dan bruin. Wat betreft korrel vorm lijkt het meer op harde tarwe en het gewicht is net als brouwgerst. Tijdens het laden belt Roeland om te zeggen dat hij is geslaagd voor het theorie gedeelte van het Franse vaarbewijs. Gefeliciteerd. Knap gedaan als je weet dat hij twee jaar geleden nauwelijks Frans sprak.

De buren hebben al een vers broodje voor me gehaald voordat we vertrekken. En omdat ik buitenop lig mocht ik eerst vertrekken. We blijven vandaag bij elkaar varen, dat is wel zo gezellig. En voor mij vandaag ook super praktisch. Henny is de kinderen halen en vergaderen dus vaar ik alleen. En dat mag in de stad van Parijs nog steeds niet. Om problemen te voorkomen varen we vanaf St Maurice naast elkaar gekoppeld. Dat vinden we beide eigenlijk best wel spannend. Maar de buren willen me niet laten zitten en ik wil niet nog eens ongewenst bezoek krijgen. Ik moet me in december voor de rechter verantwoorden voor het delict alléén varen. Vooral de pont neuf lijkt ons een opgave om zonder kleerscheuren te passeren. Achteraf blijkt dat we ons daar voor niets druk om gemaakt hebben. En viel het echt wel mee. Maar ondanks het feit dat er nu geen stroom loopt en de bruggen wat hoger zijn als doorgaans vinden we het gevaarlijker als alléén door de stad varen. Maar wet is wet.

Oei, dat was maar een kort nachtje. Beneden Pontoise kan de auto niet aan boord gezet, daarom gisteren maar in Conflans St.Honorine gebleven. Daar kan het meestal wel. Er is sinds kort zelfs een heuse auto steiger. Niet dat daar een diepte investering voor is gedaan. Op een stuk bestaand kade is een bord neergezet en klaar is de autosteiger. Hij is dus ten koste van een ligplaats gekomen. En in het weekend is ieder ligplaatsje in Conflans ingenomen. Wat niet raar is in een heus binnenvaart centrum wat Conflans is. Dus ook de auto steiger is vaak gewoon als ligplaats in gebruik. Gewennings periode zullen we maar denken.

Voor het eerst na de renovatie van sluis Bellerive schutten we er op. Nieuwe deuren heeft de sluis gekregen en de werken waren een week eerder klaar dan voorzien. Ondanks de zondag uren en de toch wel flinke drukte hebben we vandaag een aardige afstand afgelegd op het Canal du Nord. Vooral omdat 2 van de 3 pousseurs die voor me uit zitten onderweg hebben vast gemaakt.

Het jacht waarmee we gisteren de sluis deelden is nog niet paraat. Dan hebben wij een makkie. In de vallei van Clery komen we een zijintreder tegen die met zijn eerste reis bezig is. Dat de opvarenen niet bang zijn uitgevallen blijkt wel uit het feit dat ze een eerste reis rollen staal laden en de Zeeschelde varen. Ondanks dat het vandaag een feestdag is zijn de sluizen als een werkdag bediend. Daar maken we gebruik van om zo snel mogelijk Frankrijk uit te komen, want voor woensdag en donderdag zijn alwéér stakings waarschuwingen binnen gekomen.

Op de laatste sluis in Frankrijk ligt een enquete van de VNF in 4 talen. De gebruikers worden gevraagd of ze tevreden zijn met VNF en of we verbetering zien de laatste 5 jaar. Ik vraag me af of de bedenker van deze enquete helemaal niet of sinds kort bij VNF werkt en dus nog zo groen als gras is of hij/zij moet een behoefte hebben om een verbaal pak rammel te krijgen. Op de eerste sluis in Vlaanderen is het druk. Als ik op kantoor kom om de papieren voor de vaarweg belasting in orde te laten maken zie ik in 2 talen een briefje hangen. We hebbens sinds kort een nieuw computer programma. Hierdoor kunnen wat wachttijden ontstaan, wij vragen om uw begrip. Eigenlijk valt het best mee, De rekening is zo opgemaakt. Hij is alleen wat hoger als anders. Navraag leert dat we nu voor heel vlaanderen in één keer betalen en op het Albert kanaal niet nog eens moeten betalen. Dan is het nieuwe programma deze keer wel een verbetering. Waarop de sluiswachter antwoord dat heel langzaam alles herenigd wordt. Dat is mooi dan kunnen we in Belgie misschien binnenkort ook een nieuwe regering verwachten? Dat is waarschijnlijk nog wel wat te veel gevraagd volgens de vriendelijke sluiswachter.

Ringvaart om Gent, Schelde, Rupel, Nete, Nete kanaal, Albertkanaal, Kanaal Dessel Kwaadmechelen, Kanaal Bochelt Herentals. 8 verschillende vaarwaters aangedaan vandaag en maar 5 sluizen. Ondertussen heeft Henny een minder geslaagde dag. Een spugend kind op de achterbank, een open dag georganiseerd waar letterlijk geen mens op af komt, boodschappen halen en de porte monnaie kwijt zijn. (die achteraf gelukkig gewoon nog aan boord blijkt te liggen) en een bestelbusje dat van achteren de kofferbak binnen rijdt. Soms zit het mee en soms zit het tegen.

Veel pleziervaart vandaag, meestal is het hier niet zo druk, maar in Lozen liggen gewoon meerdere schuttingen te wachten. Bij aankomst op de losplek staat de losser al op ons te wachten en neemt meteen een monster van de lading. Een paar minuten later is het blijkbaar goed bevonden en start het lossen. Dat na een uur of vier inclusief regenpauze gestopt kan worden omdat er niet meer in het ruim zat. Ze hadden best meer willen hebben, maar ik mocht niet meer laden. Soms begrijp je die handel niet helemaal. Wat ook vreemd is, ik dacht dat ze van de rogge die we brengen roggebrood zouden gaan maken. Dat blijkt helemaal niet het geval. Deze rogge wordt als toevoeging bij houtsnippers gebruikt om zo een volledige verbranding van de hontsnippers te bewerkstelligen. Je vraagt je wel een beetje af welke gewassen nog gewoon als voeding gebruikt worden. i.p.v. als bio brandstoffen.

We besluiten binnendoor dus via de Zuid-Willemsvaart naar Amsterdam te varen. Alwaar we kolen voor de Rhône gaan laden. Maar vandaag blijven we in Den Bosch om op internaat een eindfeest te vieren.

Onderlinge wedstrijden turnen voor M. Na afloop varen we een etappe verder.

De laatste etappe is voor vandaag. In Utrecht bij het kanalen eiland staan er baldadige jongens stenen te gooien. Gelukkig kan er maar ééntje van de vier ver genoeg gooien. Terwijl ik de telefoon nog in mijn handen heb vanwege een telefoon gesprek schiet ik me daar uit mijn slof! Tot mijn verbazing blijken de jongens daar van onder de indruk en zetten het op een lopen. Ik excuseer me bij mijn gesprekspartner, die zich al afvroeg wat hij misdaan had. Bij inspectie van de pasgeverfde roef blijkt de schade mee te vallen. Maar je hebt er weer niets anders als ellende van.

We worden wakker van geklop op de deur, laden? Nee, of we een stukje willen opschuiven, want met de band moet een 110 meter schip laden en die hebben nogal wat lengte nodig. Erg veel plek is er eigenlijk niet. De vier spitsen die moeten laden liggen al 2 aan 2 te laden dus die maken geen overmatig gebruik van de kade. Dan maar met zijn vieren naast elkaar. Nadeel is dan dat je niet zo goed de ijken kunt zien en met een reis voor het zuiden is het wel van belang dat je er goed bij ligt. Op zich hoeft dat nu geen probleem te zijn, want we laden niet met een grote havenkraan op de boot maar met een hydroliek kraan die de met schovels gebrachte kolen in het ruim verdelen. En als het moet een hapje van achteren naar voren willen gooien. Dit alles met Amsterdamse gemoedelijkheid. Het is wel gezellig zo onder elkaar. Gespreks onderwerp nummer 1 is wel. Hoe varen jullie?

Om te beginnen niet langs de hefbrug in Waddinxveen, want het lijkt er op dat we toch gewoon via de vogezen kunnen, ondanks de diepgangsperikelen die daar spelen. De buren die een week voor zitten kunnen gewoon daarlangs. Een telefoontje naar de subdivisie van Golbey leert ons dat ze verwachten de komende weken de pandjes goed op peil te kunnen houden, dankzij de wat beter gevulde Moezel. Trouwens, Die Hefbrug in Waddinxveen is trouwens wel van een kwaliteit die je tegenwoordig niet meer hoeft te verwachten. Een brug die van 25 meter hoogte naar beneden valt vervolgens een paar keer stuitert en een weekje later gewoon weer in bedrijf is. Onvoorstelbaar. De buren waar we deze reis mee samen varen hebben pas vorige week hun spits gekocht en haar omgedoopt. Dus bij bijna iedere sluis is er wat verwarring. Nee, nu is het Nehalennia. Met internetsite Www.msnehalennia.nl Bij het voorleggen van de keuze om in Engelen de Zuid-Willems vaart te nemen i.p.v. de Maas verder te volgen lijkt de buurman wel wat, want daar is hij nog nooit geweest. Daarmee gaan we zelfs wat kilometers besparen, alleen tijd gaan we er nu zeker niet mee winnen, nu er op de Maas werkelijk geen stroom loopt.

Het is wel vrij ongebruikelijk dat doorgaande vaart hierlangs gaat. Dat weet ik, maar nu horen we bij iedere sluis bijna hetzelfde. Ik heb hier als bestemming staan… Salaise of zoiets, klopt dat wel? In Maasbracht terug op de Maas route en dat blijven we nu tot de Maas niet veel meer is dan een kikkersloot.

Alain stuurt ons een SMS dat hij is geslaagd voor het matroos examen. En hij kan niet wachten tot zijn compagnon de bank er van overtuigd heeft dat de aankoop van het beoogde schip geen onverantwoord risico is. Hij heeft nog wat ijzers in het vuur. Vertelt hij als we 's avonds bij hun thuis eten.

Voorbij Namur is de Maas pas echt mooi. Daar is ook meteen veel minder vaart. Maar in Frankrijk komt er qua schoonheid nog een schepje bovenop. Door de kleinschaligheid is het ook veel knusser. Jammer voor de buren dat je daar de eerste reis nog niet echt van kan genieten, want dan heb je het druk genoeg met het varen. Sluisje in, sluisje uit, tunneltje, porte garde. De juiste plek in de Maas, Dus ieder pandje geef ik de do's en dont's door.

En dan heb je nu ook de jachten nog die in deze tijd van het jaar talrijk aanwezig zijn. En die de automatische sluizen blijkbaar ook wat langzaam vinden en dan van ongeduld maar 4 x op de afstandbediening drukken. Waardoor de sluis daarna meteen leeg om komt voor een jacht wat er niet is. Of ze vertrekken bij voorkeur precies tussen ons en de buren in. Tegen de avond is er ook nog een derde spits achterop gekomen, dat wordt vast gezellig van de reis.

De sluismeester in Mezieres informeert waar we zijn, want hij heeft een jacht boven de sluis en of hij die nog af kan schutten. De man pakt bij het invaren van de sluis een touwtje aan en tijdens het schutten maken we een praatje. Bij het uitvaren zeg ik; Tot de volgende keer. Waarop een resoluut Nee als antwoord komt. Ik ga vanavond met pensioen zeg hij. Dan heeft u nog wel een mooie dag om mee af te sluiten zo met 3 vrachtschepen. Om vijf uur zijn we onderling druk aan het overleggen wie waar gaat liggen en wie met wie mee gaat eten. Maar de automaten hier zijn van de oude generatie en die weten niet dat het zondag is, zodat we allemaal nog een sluis verder komen. In Sedan in de sluis de auto aan de wal en wilden we boven de sluis vastmaken omdat de kinderen voor de laatste keer voor de grote vakantie naar het internaat moeten gebracht. Maar het kanaaltje is zo goed gevuld met blubber dat zelfs onze zwierboom te kort is om aan de wal te komen. M wil wel in haar rubberbootje naar de wal om een touwtje om de paal te leggen. En als er eenmaal een touw vast staat is de zwierboom net lang genoeg.

Het gaat best lekker totdat sluis L'alma op dubbel rood staat. Ik bel de depanneur en wacht af. Ondertussen maak ik lunch, heb de motor maar stil gezet, want het schip zit vast in de modder. Na de lunch neem ik een zwempauze en laat me op de luiken door het zonnetje lekker drogen. Na een uur en 3 minuten komt er eindelijk een VNF autootje aan. Met twee man er in nog wel. Die verontschuldigen zich dat ie niet op twee plaatsen tegelijk kunnen zijn. Nou, als jullie nu ieder een auto hadden gehad dan wel. Boven de sluis maar eens met de chef gebeld. Die is het met me eens dat 1 uur onaanvaardbaar lang is om te wachten. Er is zogezegd te weinig vaart om fatsoenlijke vaartijden te krijgen, maar als er een sluis een uur uit is dan liggen er wel 5 schuttingen te wachten. Nu ik de chef toch aan de lijn heb kan ik gelijk ook even mopperen over een paar droge stukjes, maar ook een compliment maken voor de nieuwe dukdalven en het baggeren beneden sluis Donchery. Nu boven de sluis nog. Niet dat er iets met mijn klacht veranderen gaat, maar het lucht in ieder geval op. Aan sluis Pouilly weet de itinerant dat er duikers van de gendarmes op zoek zijn naar een lijk. Een man uit Inor heeft vanmorgen zelfmoord gepleegd door zich te verdrinken. Voordat hij dat deed heeft hij eerst zijn vrouw vermoord en zijn zoon van 8 zo zwaar letsel toegebracht dat die nu in coma in het ziekenhuis ligt. Zijn dochter van 13 is ondanks afweer verwondingen aan haar armen weten te ontkomen en is naar de buren gevlucht. En dan mopperen wij over een uurtje vertraging…..Als we langs varen zijn ze druk doende met wel 5 duikers. De achterste buurman weet te melden dat het lichaam gevonden is. Het is hier gewoon CSI Inor.

Omdat er pas om half negen beweging bij de automatische sluizen komt heb ik daarvoor ruim de tijd om water te pompen. Gisteren lagen we de hele tijd op één oor. En dat varieerde gelang welke kant de bocht op was. De kolen die we geladen hebben is op de laadplaats gewassen en dat water zakt gedurende de reis langzaam naar beneden. We liggen op een idylisch plekje net boven Stenay. Waar een oude kade is waar we zowaar nog tegen de kant aan kunnen. Met ernaast een mooie langsstuw. Het is hier eigenlijk overal mooi, maar heel anders als beneden Charleville. Het landschap is hier glooiend en minder ruig. Later op de dag komen we in de sector met handsluizen. De sluiswachters zijn momenteel eigenlijk allemaal vakantie krachten. Die één keer gekeken hebben hoe je een sluis moet bedienen, maar er verder de ballen verstand van hebben.

Meestal erg vriendelijk pakken ze je draadje aan, maar je moet ze wel duidelijk zeggen om welk paaltje je de strop wil hebben, want ze zetten zo twee keer een steek eindje. Of staan te kijken bij het invaren en lopen eens naar de andere kant om te zien hoeveel ruimte daar dan over is. En zeggen dan dat het wel héél krap is. Of draaien de verlaten zo langzaam open dat het schip tijdens het opschutten niet naar voren komt. En ik begrijp best dat bij het schutten van jachten het fijn is als er minder water geweld door de deuren komt, maar wij moeten op een gegeven moment een stukje naar voren anders komt de achtersteven onder de passerelle van de benedendeuren. Meestal draaien ze de verlaten wel open als ik daar om vraag, maar vandaag had ik een eigenwijze . Ja, Hij moest heel voorzichtig doen want hij had vorige week schade gehad aan zijn sluis door een schip. Aha, hoe was de maam van dat schip dan? Dat weet ik niet meer, want er komen er wel 25 per dag langs???? Dus hij ziet geen verschil tussen jachten en spitsen, terwijl de luiken gedeeltelijk open zijn en je de kolen zo kunt zien liggen. Boven Verdun in het rivier pandje doen we héél voorzichtig, want volgens de buren een week voor ons uit is het daar droog en ze hebben elkaar over de bult getrokken. En een afvarige buurman daarna had een VNF sleepboot nodig. Dankzij de waarschuwingen komen we alle drie zonder noemenswaardige problemen door het pand.

Als we vertrekken zien we allerlei lege tassen in het water drijven een cameratas, reistas. Zou er op één van de jachten of campers aan de jachthaven ingebroken zijn? Dan heeft 3 meter uit de kant blijven misschien toch ook voordelen. Gisteravond bij het vast maken kwam een jachtschipper een touwtje van ons aanpakken. En die man was stomverbaasd dat we niet tegen de kant konden komen. En wij zouden dat zijn als we wel tegen de kant zouden komen. In één van de slechtste pandjes zie ik een mast met vlaggen tussen de struiken. Eerst denk ik, daar woont zeker een schipper. Maar als dat mastje beweegt denk ik "nee niet hier hè". Een tegenligger, meestal wordt je al ver van te voren gewaarschuwd door sluiswachters zodat je een goed plekje kunt op zoeken. Afijn na veel gemartel zijn we drie kwartier later langs elkaar heen. Bij de achter ons buren gaat het beter, omdat die een geschikter plekje opgezocht hadden. De volgende afvaart wacht ons alle drie op in een rivier pandje. En dat gaat daar zo goed dat een gezellige BBQ er bij inschiet.