Ze beginnen erg vroeg met lossen. Zo vroeg zelfs dat we al voor kantoortijd leeg zijn. Zoeken meteen een beter plekje want hier ben je gevangen op je eigen schip. Zowaar ook nog een volgende reis gevonden. Maak eerst alvast het ruim in orde voor de volgende lading. Het wachten was nog op de bevestiging. dat duurt nogal lang en 's middags bellen ze terug dat de reis is geannuleerd. Dat is een tegenvaller en kunnen weer op zoek. 's avonds op bezoek bij Franse vrienden in de buurt.

Beetje lui geweest en komen pas laat uit bed. Ontbijten, dan de computer aan om op de site van Cale Info Service te kijken of er vandaag nieuwe vervoersvraag is bijgekomen. Dat is er, alleen niet vanuit de regio waarin we nu zijn. En van de bestemmingen krijg ik ook geen warm gevoel, plus dat ze erg gehecht zijn aan hun centen dus laat het rusten. 's Middags lees ik dat de eerder van de week aangevraagde uitstel van betaling aan het tribunaal in Douai is behandeld en dat de CIS vandaag failliet is verklaard. Dat is natuurlijk triest dat een coöperatie van binnenvaart ondernemers het loodje legt. Het had toch een psychologische drempel in de markt gelegd. Nu is het echt ieder voor zich. Toch ben ik niet pessimistisch over de toekomst. Ik verwacht dat er een kortstondige paniek reactie ontstaat, en dat men zich daarna snel herpakt en onzinnige aanvragen afwijst of een serieus prijs voorstel doet, waarmee onze klanten ook over een paar jaar nog gebruik kunnen maken van deze milieu vriendelijke transport methode.

Met de bevrachting wil het nog niet zo erg lukken. Er is nu opeens veel transport capaciteit op de markt gekomen door het faillissement van het CIS. Hoewel het geen verassing is lijkt het erop dat bevrachters hier dankbaar gebruik van maken en zich nu al indekken voor transporten die pas over 10 dagen te laden zijn en volgend jaar lossen. Ik ben niet van plan om als gratis opslag te dienen, dus sla dat allemaal af. Ook dacht er iemand dat ik nu zo wanhopig was geworden en super sale houd, helaas moet ik hem teleurstellen. Rond etenstijd komt de picaro langszij, en ze eten mee. We kletsen gezellig bij en treffen de laatste voorbereidingen voor het sinterklaas weekeind.

Al vroeg iets aan de haak geslagen, maar het wachten is op de bevestiging en u weet nu ook hoe dat kan aflopen. Er komt iemand vragen of we zo weg gaan. Het is geen collega of iemand van de VNF, en ik antwoord dat ik geen idee heb wanneer we vertrekken, maar dat het onwaarschijnlijk is dat het binnen nu en een uur is. Dat stelt de man gerust, want ze gaan straks voor het schip forellen uitzetten in de Seine. Er komt een vrachtauto en laat een flink aantal vissen vrij. Nu zien de vele sportvissers hun kansen vergroot. Wij krijgen ook twee vissen als compensatie voor de bezorgde overlast? Goede vangst vandaag, 2 forellen en een reis naar Roermond, want de bevestiging komt deze keer wel. Na de middag naar huis gereden, M opgehaald en bij oma geslapen.

De tweede etappe, je moet er wat voor over hebben om Sinterklaas avond te vieren met familie. Maar we hadden al met de Sinterklaas en Piet afgesproken dat de pakjes naar Oldenburg zouden gaan. Dus dan moeten we wat kilometertjes maken met ons crosje.

Het ging vannacht niet zo goed met Moeder/Oma, Ze is opgenomen in het krankenhaus in Oldenburg en moet daar zeker een weekje blijven, maar maakt het naar omstandigheden goed. Om de beurt even op bezoek voordat we aan de terugreis beginnen gaan wij bij haar langs. Ze is even goed gemutst als altijd, ik lig hier prima, zegt ze.

Met de trein terug naar boord reizen. In mijn kinderjaren heb ik dat samen met mijn zus ontelbare keren gedaan. Nu is het voor mij toch alweer een hele tijd geleden. Door de ervaring geleerd de spoorweg propaganda met een hele lading zout te nemen in plaats van een korreltje. Een gewone trein verbinding beslaat er volgens NS Hi speed niet. Ik weet dat je ook over Lille naar Parijs kunt reizen. OK, je moet wel een paar keer overstappen, maar de treinen zelf rijden echt niet langzamer. Omdat het prijsverschil kleiner is als ik had verwacht en de aansluiting niet overal even gladjes is, besluit ik dan toch maar de thalys te nemen. Irritant is wel dat ze de mensen lokken met drie tientjes naar Parijs, maar als jij dan een kaartje moet kopen dan betaal je 3x zoveel. Veel is er nog niet veranderd de trein maakt na Brussel pas meer vaart dan de boemel op het spoor ernaast. Om kwart over 6 aan boord. Nicolas is er ook al, maken de motor klaar en gaan nog een stukje varen tot aan Port 'l Anglais.

Nog 1 sluis en dan draaien we om de chinees van de Seine de Marne op. Er liggen al 3 schepen te wachten beneden de sluis. Wat een drukte, na ons komen er nog meer. Die moeten wachten op de volgende schutting. Het is moeilijk om iemand van de silo te spreken, steeds kom ik in de voicemail, 's Middags lukt het uiteindelijk. Ik vraag of ze de controleur nog kunnen bestellen voor morgen dan kunnen we een dag eerder laden, dat zou ook wat minder druk op de aankomst datum zetten. Maar nee, dat kan niet, morgen is er geen beschikbaar, dus doen we het rustig aan de rest van de dag. En blijven beneden de laatste sluis St Jean les deux Jumeaux.

Nog voor negen uur op de laadplaats. En inderdaad morgen pas laden. Ook de buurman die een binnenlandse reis doet moet wegens gebrek aan een controleur wachten tot morgen. Samen met Nicolas ruimen we wat spulletjes op, oefenen stropje om de paal gooien, en leg uit hoe de pomp motor gestart moet worden en welke leiding waar voor is en welke kraan wanneer te openen. We maken wat nieuwe wrijfhouten, tenminste we splitsen er touwtjes aan, de wrijfhouten zelf kopen we bij de bunker schepen. Of op sommige sluizen op de Main, maar dat is al even geleden. Om drie uur komt de silo baas naar het schip gewandeld. Of ik nu kan laden? Er is onverwacht toch nog een controleur op komen dagen. De buurman die een andere moet hebben kon van onder de pijp verkassen. Het laden op zich duurt niet lang en nemen nog kop voor als we vol zijn. De sluiswachter was al op tijd naar huis gegaan, en doen dus geen sluis meer. Zo liggen we op dezelfde plek als gisteravond. Er zijn zeker mindere plekjes om te liggen. Het is alleen jammer dat je er niets van ziet, want het is roet donker hier.

Een mooie ochtend, de zon komt op, nadeel is wel dat je er door verblind wordt. Blijkbaar heeft een collega daar ook last van gehad en heeft het minuscule tonnetje dat bij het eiland van Tancrou ligt over het hoofd gezien en is er overheen gevaren. Het ding ligt er gehavend bij en het stokje wat er op staat is de helft korter geworden. Aan sluis Vaires zijn ze van de VNF een cilinder aan het vervangen voor de bediening van een verlaat. Twee mannen zijn aan het werk, nog 10 andere staan te kijken. Hier is in ieder geval geen personeel gebrek. Vanmorgen had ik niet durven hopen dat we vandaag nog op de Seine zouden komen. Het gaat zo voorspoedig dat dat nog wel lukt. We hebben dan ook alle 9 sluizen en de 2 tunnels meteen groen licht gehad. Zo varen we vanavond nog een keer langs de Eiffeltoren die dan weer groen, geel, blauw, rood of wit verlicht is. Beetje kitscherig, maar de kerst stemming zit er al behoorlijk in.

MIST, Met radar is het goed te varen, zeker hier op de Seine. Er zitten voor de meeste brugpijlers netjes radar reflectoren. Dat zien we in Frankrijk ook wel eens anders. Bij het invaren van de Oise, waarvoor we een draai van 120 graden moeten maken is het zicht ongeveer 50 meter. Inspannend varen. Een eind verderop licht een schip midden in het vaarwater, maar beweegt niet. Ik krijg geen antwoord, dus stop helemaal af. Blijkt een werkbakje te zijn wat aan het verhalen is. Later op de dag worden we beloond met prachtig winterweer. Dat we een beetje voor op schema liggen heeft als bijkomend voordeel dat Henny met de kinderen nu minder ver hoeft te rijden. En is de bende weer compleet aan boord.

Nicolas koopt verse croissants en baquette's bij de bakker in Janville. Het is weer een gezellige drukte aan boord. Bij de post die Henny heeft meegebracht is voor de zoveelste keer een brief van de wegvervoer organisatie die door het ministerie van VROM is belast met de vergunningen voor het vervoer van afvalstoffen. En dus ook voor de binnenvaart. Het is alweer 5 jaar geleden dat deze bureaucratie is uitgevonden, en nu is het tijd om de vergunningen te verlengen, daarvoor moet je heel je doopceel lichten. En nu is er dus weer een brief dat er iets niet voldoet. En moeten we er weer achteraan. Bij de derde sluis op het canal du Nord kunnen we alweer eend spelen. ( dat is een Franse uitdrukking die collega's gebruiken als ze lang moeten wachten en een beetje blijven ronddrijven).” Jouer le canard”

We hoeven niet vroeg op te staan, we hebben de 2e schutting en omdat het zondag is begint de sluis ook al een uur later. Net niet boven de vallei van Clery gekomen voor de middagpauze, want na deze sluis kom je in een andere sector die weer geen middagpauze heeft op zondag. Maar Johan Cruyf heeft gelijk, want nu kunnen we mooi de drinkwatertank vullen in het uur wachten. Bijkomend voordeel is dat onze voorgangers nu een uur voor ons uit zitten en nu de sluizen voor ons klaar staan.

Zo, de winter dient zich aan, wat een kou. De wind maakt het er niet beter op . En de hefdeuren hier op het canal du Nord ook niet. Het water van de deur druppelt het hele schip onder en zo kun je mooi van achteren naar voren glijden. Bij de laatste sluis in Frankrijk hebben we pech, we zijn de eerste die mogen wachten omdat de sluis in storing is gevallen. Tenminste het is niet echt een storing, maar er zit iets tussen de deuren. Die kunnen nu niet helemaal dicht en zal en er zal een duiker moeten komen om het voorwerp van de drempel te halen. In tussentijd kunnen we een warme hap maken. Na goed 4 uur wachten is de sluis weer in bedrijf en liggen inmiddels boven en beneden de sluis meerder schuttingen wachtende schepen. En zo wordt het dan toch nog later dan verwacht. Ja, als schipper moet je de planning nog wel een bijstellen.

Het vriest weer, 2e schutting aan Peronnes. We beginnen de dag met bunkeren . De buurman waar we langszij liggen moet ook bunkeren en het bunker bootje komt tussen ons in liggen als ik van achteren wat afdraai. Zo kan de bunke rboot ons allebei tegelijk bedienen. Voordat de sluis terug beneden is zijn we klaar. De buurman wil ook wat drinkwater hebben, maar het water in de s lang is wat bevroren en er komt niets. Na een tijdje schiet er opeens een s traal water uit en die spuit omhoog over het gangboord en de luiken bij ons . Dat is meteen een mooie ijsbaan. Bij de buren zijn vakantiegangers aan bo ord die de scheepslift van Strepy Thieu wel eens wilden zien. Dat moesten z e nu wel doen, want het is de laatste reis voordat de buurman met pensioen gaat. Het schip is verkocht en blijft gelukkig wel in de vrachtvaart. Bij d e zijtak van La Louviere meld zich een groot schip dat daaruit wil komen. I k meld dat we met 3 spitsen er vlak voor zitten, maar de haastige Hollander vindt het nodig om tussen nr 1 en 2 door te varen. Om een aanvaring te voo rkomen moet ik flink achteruit draaien. Zulke collega's kunnen we goed miss en.

Het begint dag te worden als we in Charleroi komen. Dat is al niet zo een vrolijke omgeving met zijn grijze muren en grote industrie gebouwen. En de Sambre ligt in een diepe geul. Daar bovenop is het weer ook al even grijs. Maar voorbij Pont de Loup is de Sambre vallei best wel mooi. In Namur de laatste sluis op de Sambre worden we vast gehouden, omdat er een bom is gevonden. En de explosieven opruiming dienst eerst groen licht moet geven voordat we verder mogen. Het zit niet erg mee van de reis. Eerst in Fresnes panne en nu dit. Gelukkig kan de planning deze keer ongewijzigd blijven, want na een kwartiertje krijgen we sein veilig en kunnen we verder. In Huy op de Maas maken we even vast. Halen een frietje en familie van Nicolas komt aan boord kijken, zijn zoontje E vaart een dagje mee.

Bij sluis van Klein Ternaaien liggen eigenlijk altijd meerdere schuttingen schepen te wachten. Voordeel van een klein scheepje is dat we vaak nog ergens bij passen. Nu was zelfs 1 van de 2 kleine sluizen in bedrijf en konden we daar afschutten. Dat gaat nog sneller. Meestal zijn de 2 kleine sluizen alleen in het jachten seizoen in bedrijf. U begrijpt dat ik zeer in mijn sas (kleine) was. Op de losplek in Roermond liggen nog wat spitsen op lossing te wachten en de opslag is bijna vol verteld men. Misschien blijven we overliggen tot maandag. Dat gaat wel geld kosten dan, want we liggen hier vlak bij de outlet store en net daar achter is de stad. Omdat het station dus niet ver is en men sneeuw voorspeld ga ik met de trein naar Eindhoven. Daar speelt de band waarvoor ik de vorige keer vergeefs naar Haarlem gegaan was. Deze keer beloond met een mooi concert.

Toch wel nog lossen, dat dacht ik wel want anders kost het de klant liggeld. De bobcat chauffeur/veger komt uiterst tevreden het ruim uit en roept, “Goh trimvullingen erin en geen waterschot, dat scheelt toch een hoop tijd “. Wat tijd betreft hebben ze nog plek voor nog een spits te lossen, alleen ze hebben geen plek meer om het op te slaan voor het weekend. Dus de buurman heeft betaald weekend, al betwijfeld hij ook of er wat van overblijft met een gezellige stad naast de deur.

Vroeg op om bij een vergadering te kunnen zijn, en neem een kleine omweg om nog iemand mee te nemen. De voorspelde chaos op de weg valt reuze mee. In het zuiden is bijna geen sneeuw gevallen. Als ik weer terug aan boord ben is het alweer donker en ga niet meer varen. Het laden is twee dagen uitgesteld, dus geen haast.

Auto aan boord en vertrekken. Op de radio hoor ik dat het wordt afgeraden om de weg op te gaan. Ook met de trein reizen valt niet mee en kun je beter niet doen. Op schiphol vliegt ook niet veel meer. Eigenlijk is er bij ons niets aan de hand. De vaarweg is goed begaanbaar alsof er niets aan de hand is. Het is nog mooier dan normaal, alles wit. Maar de trammelant blijft beperkt tot een stug touw en een glibberig dek. We maken vroeg vast om met de kinderen nog wat sneeuwpret te hebben.

Prachtig gezicht een wit rivierenlandschap, zonnetje erbij, blauwe lucht. Dat is best genieten. Het is merkbaar rustig met schepen op de rivier. Diegene die er varen zijn vaak in kerstsfeer versierd, lichtjes, kerstbomen, kerstmannetjes en sneeuwpoppen. We zien ook een schip waar blijkbaar de hele familie meevaart deze kerstvakantie, er staan 4 auto's, één speedboot en een opduwertje aan dek. In Vreeswijk ligt het niet eens helemaal vol, maar we moeten wel ergens langszij want tegen de kant is wel alles bezet.

Sprak ik gisteren heel eigenwijs dat de scheepvaart nagenoeg geen last heeft van de sneeuw en het huidige winterweer. Vanmorgen krijg ik dat betaald. De blauwe brug in Jutphaas wil niet open. Er ligt teveel sneeuw op en is nu te zwaar. Dat is raar, want er is vannacht geen sneeuw bij gevallen. Maar de sneeuwschuiver heeft flinke bulten op de middenberm geschoven en ook op de fietspaden ligt veel sneeuw. Dan maar rondvaren via koninginnensluis. Helaas dat gaat ook niet, weet de brugbediening meteen te melden. Die sluis heeft een “gewone” storing. Dat wil in dit geval zeggen een niet sneeuw of vorst gerelateerde storing. Om 9 uur worden we gebeld dat de brug weer open kan. Ik heb het schip inmiddels sneeuwvrij geruimd. Dan kunnen straks de luiken open om te gaan laden. Vanavond laat is het dan zover.

We zijn nu in de donkere dagen voor kerst. Maar ook als het vanmorgen licht wordt zien we niet veel meer. Het blijft mistig. Echt heel dik is het niet, zodat ik op de oever in Diemen een vos zie lopen, die zijn kostje op aan het scharrelen is in de sneeuw. Het is een mooi plaatje, de rode vacht tekent mooi af in de witte sneeuw. Jammer genoeg ben ik te laat voor een foto. Het lijkt me best wel bijzonder zo dicht onder Amsterdam. Om onze kerstplannen te verwezenlijken moeten we vanavond wat langer aanhouden.

Het is nog middag als we een mooi plekje zoeken om met de kerstdagen te kunnen liggen. Helaas voor ons blijkt dat we niet de enige zijn die dat hebben bedacht, want eigenlijk ligt het behoorlijk vol in Terneuzen. We gaan bij een buurman langszij. En dan is het voor ons kerst.

Prettige 1e kerstdag.

Prettige 2e kerstdag.

Prettige 3e kerstdag.

Het is weer een gewone werkdag we worden bruut gewekt door de wekker. We gaan weer opweg. We schutten zowat iedere sluis alleen, toch varen er meer schepen als ik verwacht had.

Net als je denkt dat er op dit soort dagen niet veel te beleven valt, krijg je te maken met stenengooiers. Waarschijnlijk is het voor hun ook een saaie boel en kunnen ze niets beters verzinnen. Gelukkig voor ons zijn we te ver weg van de oever waarvan ze gooien en plonsen de steentjes in het water naast het schip. Dan moet je weten dat ze eerst vriendelijk naar je staan te zwaaien. Grrr…, dan raakt mijn bloed wel wat oververhit.

Beide Canal du Nord tunnels op 1 dag. Dat gebeurd niet echt vaak. In Biaches ligt nog een schip te laden. Ik dacht dat alle silo's tussen kerst en oud en nieuw dicht waren. Dit is blijkbaar de uitzondering op de regel.

De laatste dag van het jaar. We varen nog een stuk de Oise af. De riviers is behoorlijk aan het opzwellen, ze kleurt bruin. De Aisne geeft zelfs nog meer water. Henny en de kinderen zijn het beslag voor de oliebollen en flappen aan het maken. Bij het bakken moeten de kinderen op veilige afstand blijven. Maar als de eerste uit de pan komen zijn ze niet meer te houden. T was al een tijdje verdacht stil, dan is het tijd om een kijkje te nemen. Blijkt dat ze op het gemak het schaaltje kaneelsuiker aan het leeg eten is. Ze schraapt net de laatste korreltjes eruit. Als we verontwaardigd vragen waar ze mee bezig is zegt ze heel parmant, “Ik wil groot worden” tja dan lijkt me dit niet de beste manier, wel om misselijk te worden. We maken vroeg vast en werken de site wat bij, en eten met zijn allen aan tafel en maker er een gezellige avond van.