Het is geen grap, maar na lange tijd eindelijk aan de reis. Rollen van IJmuiden naar Evry. Nu moet de proviandkast weer wat aangevuld worden. Ik geef de trap nog een extra laagje lak. En we krijgen visite, C.J komt samen met zijn vrouw kijken hoe wij wonen. Hij is zelf ook van plan een spits te gaan kopen. 's Avonds bij de buren aan de kaas fondue.

De fietsen en de auto weer aan boord. De trap krijgt zijn laatste lak laagje. Net na de middag zijn de buren ook aan de reis en moeten direct laden, maar de andere buurman van een zeilschip is nog niet terug aan boord, dus gaan wij weer even terug tegen de kant. Dat valt nog niet mee met een dwarse wind en een zeil schip langszij dat zelfs zonder zeil veel wind pakt. Als we eindelijk weer liggen is de stagiair van de picaro er ook. Die nemen wij dan maar mee. En gaan nog bunkeren, de drinkwater tank was zo goed als leeg. Dan varen wij ook naar IJmuiden, moeten morgen heel vroeg laden. Na het melden de haven weer uit en naar de visite gevaren. IJsje gegeten, en we zouden de matroos over zetten, maar Rens gaat liever naar Parijs als weer naar Middenmeer dus blijft van de reis bij ons aan boord.

Vroeg uit bed gebeld, ze gaan laden. De rollen staan er zo in, in minder dan 1 uur varen we de hal alweer uit. Met Rens stuwen we de lading beter vast, en zijn daar ook 1 uur mee bezig. Zodat we met een gerust hart kunnen varen met die dingen. De stuwadoors denker er meestal nogal makkelijk over. Als hun het ruim uit zijn is het "tot kijk schipper" Maar wij moeten er wel nog een week mee varen. Aan het Centraal Station van Amsterdam, Henny en T er afgezet. Die komen om half vier in de Beatrix Sluizen met M weer aan boord. C.J. is al aan boord en is reuzen tevreden. Hij mag twee dagen na kennismaking gelijk een nachtje mee. Dit omdat we dan nog voor de Pasen in Evry kunnen lossen. Eerst weet je niet aan de reis te komen en nu heb je meteen zo een strakke leverdatum meegekregen dat je je spoeden moet.

Op de Westerschelde wel tegenstroom. Eenmaal op de haven zo de sluis in. In Evergem gaat de sluis net voor onze neus dicht. Maar de spitsen spotter van 'www.spitsen.be' staat op de sluis, zijn dochter laat deze kans niet onbenut en vaart met ons mee de sluis in. Dan zijn we met 8 personen aan boord. Onderweg naar Aspere zijn we nog een paar maal gespot. Aspere, zo de sluis in. Oudenaarde ook recht in. Kerkhove staat ook klaar en zijn 1 uur voor sluitingstijd boven. GEHAALD!!! R en C.J. willen nog door naar Spierre zodat we morgen niet vroeg op hoeven. We hadden vanochtend slingers op gehangen en een paar ballonnen opgeblazen en een liedje gezongen voor R omdat wij dachten dat hij jarig was. Maar dat blijkt pas morgen te zijn.

De kinderen zijn erg vroeg wakker. Iedereen begint de dag met een douche, dus moet de boiler aan het werk. Omdat ik nog een uur over heb voordat de sluis begint ga ik op zoek naar een bakker. En inderdaad bij onze zuiderburen kun je op zondagmorgen een vers broodje kopen en ook nog wat lekkers voor Rens zijn echte verjaardag. Dan varen we eerst een pandje mist. In Tournai moeten we wachten op afvaart voordat we door de gaatjes brug mogen. M wordt vanaf Mortange weer naar school gebracht. D, R, C.J. en ik varen verder. Feierabend aan Trith st leger. Henny is om 12 uur 's nachts terug. Het water is wat opgekomen. Er is zelfs een sluiswachter. Hij is er omdat de geautomatiseerde stuw helemaal open staat, maar dat is nog niet genoeg om al het water af te laten. Dat water komt nu niet direct uit de hemel vallen, maar komt van het canal du Nord. Dat ze nu laten leeglopen vanwege de stremming

Iets over negenen draaien we het canal St Quentin in of eigenlijk blijven we op de escaut canalisee, hard gaat het niet meer. Het water staat hier ook wel erg laag. Misschien wat water teveel weg laten lopen. Er komt meteen nog een leeg schip voorbij. Het is wel iets drukker dan normaal. Vanwege de stremming van het canal du Nord zijn er nu wat sluiswachters overgekomen. 1 voor iedere 2 sluizen. En om nu zeker te zijn dat die niet voor niets gekomen zijn krijgen we geen afstandbediening mee. Er zijn er altijd die hun job niet begrijpen. Bij een sluis ligt er een afvaart te wachten en 2 maal opvaart, ook 2 sluizen ter beschikking heeft, maar alles met zijn armen over elkaar gade slaat. Om vandaag samen te vatten, je normale canal st Quentin planning moet je flink verruimen.

Sluiswachter helpt eerst een afvaart aan Banteux en komt ons daarna opschutten aan Bantouzelle. Om 9:30 uur aan de rame, normaal gesproken zou hij dus nu vertrekken. Maar vanwege de stremming vertrekt hij pas om 11 uur. Niet dat er nog wat bij komt, ja een engels bakje wat er ook al is, dat is alles deze rame. Dus wachten we allebei braaf 1.5 uur op niemand. Dan rammelen we 2 uur achter de rame aan. En gaan daarna op eigen kracht verder. Er liggen al 3 klanten voor de terug reis van de rame te wachten. We stranden aan Seraucourt le Grand, De naam is groter dan het dorp. Waarschijnlijk is het aantal inwoners vanavond met 20% verhoogd, omdat we met vijf schepen voor de sluis liggen.(op en Afvaart)

Om 9 uur komen we langs de 9e spits vandaag. Het is lekker druk, regelmatig een babbeltje op het franse dubbel (hoog vermogen). Beneden de sluis van Pont l'eveque op het canal du Nord ligt al een verlengde spits te wachten tot hij over vier weken weer kan schutten. Hij heeft dan in ieder geval de eerste schutting. Als we 's avonds vast liggen zijn we vandaag 29 spitsen tegen gekomen.

Henny begint de dag met een retourtje internaat. Wij varen verder, in Janville een vers stokbroodje om de dag goed te beginnen. Er is veel bedrijvigheid aan de grote sluis. Bij de kleine sluis ook, maar dan bedoel ik geen onderhouds werkzaam heden, maar 3 schuttingen op. Op de Oise is het niet zo druk meer, alle sluizen klaar. In Gennevilliers komt Henny met M en T weer aan boord. Daarna gaan we weer verder, want ze willen graag morgen middag lossen. Parijs bij nacht is ook maar een dooie boel.

Om 7 uur de sluis in, we zijn wel een beetje gammel. Met een volle schutting op. Worden 5 keer voorbij gelopen voordat we aan Ablon zijn, maar daar treft iedereen het slecht en moeten wij ook nog best lang wachten. Om half 12 onder de kap in Evry en beginnen meteen met lossen. Het heeft uitzonderlijk veel moeite gekost, maar we hebben het gehaald. Anderhalf uur later zijn we leeg. Zelfs tussen de middag gelost, dat is wel heel bijzonder in Frankrijk. Het wil nog niet zo erg lukken met de bevrachting voor de terugreis. Dan toch maar wat water bij de wijn en kunnen dinsdag in Pontoise weer laden voor Helmond. Dan hebben we nu Paas weekend en gaan we vrienden hier in de buurt bezoeken. En natuurlijk weer eens in het Fontainebleau bos wandelen, maar we beginnen met een middag dutje, want het was het reisje wel. De volgende gaan we veel minder gehaast doen.

Op bezoek bij de naamgenoot van onze oudste dochter in la Rochette, en 's middags naar Melun, bij vrienden eten in de tuin en babbelen gezellig bij. Als we weer naar boord gaan is ons Frans weer wat bij geschaafd.

Met de kinderen eieren geverfd en gegeten. En dan met zijn allen naar het Fôret Fontainebleau. Om daar een wandeling te maken van 6 ½ uur. Nou ja wandeling, soms is het meer klimmen en klauteren. De kinderen vinden het prachtig. Als het weer een stukje gewoon wandelen is dan is het saai of zijn ze moe. De omgeving past zo in een asterix en obelix stripboek. De dag sluiten we af met een bezoekje aan een creperie.

Henny rijdt al vroeg weg om M weer naar internaat te brengen. En wij vertrekken dan ook. We hebben de alternat van half 11. In Parijs is het paasdrukte. De toeristen verdringen elkaar op de pont des arts, maar met de vaart is het enorm rustig. In Conflans st Honorine, een binnenvaart metropool liggen wel veel schepen. Nog mooi op tijd in Pontoise op de laadplaats. We maken meteen zo vast dat morgen ochtend enkel de luiken open gelegd moeten worden, voordat de eerste vrachtauto zijn lading in ons ruim kan kieperen.

De eerste vrachtwagen is er om 8 uur, de chauffeur rijdt behendig de smalle verhoging op, zodat de laadbak hoog genoeg komt om boven het ruim te komen. In een paar seconden ligt er 27 ton maïs in het ruim. R loopt even naar de bakker voor een paar croissants en baquetten en we kunnen op het gemakje ontbijten voordat de vracht auto weer terug is. Om een uur of 11 laat de controleur zich ook even zien en we handelen wat papieren tijgers af. Henny is om 12 uur weer terug met T. Halverwege de middag hebben we de vracht en vertrekken we naar Helmond, maar vanavond gaan we niet verder dan Creil.

Als voor ons de dag begint is het nog donker, als we opgeschut zijn breekt de dag door. Het lijkt weer een mooie voorjaars dag te worden. R gaat verder met zijn matroos werkzaamheden. Bij Guerdin in Compiegne een kuub gasolie gebunkerd. In Janville werken ze nog stevig door aan de grote sluis. Daarna is het rustig. In het breed van Abbecourt ga ik een stukje aan de kant, omdat er een buurman langs wil. Al snel liggen we helemaal stil en een eind scheef. Het borrelt lucht belletjes naast het schip en wolken met blubber komen aan de oppervlakte. Het is hier voor Franse begrippen een nog goed te bevaren kanaal, maar o wee als je ergens durft te komen waar normaal niemand vaart, dan zit je meteen in de blubber. Een half uurtje later liggen we samen beneden de sluis van Chauny.

Tweede schutting vanmorgen, er zijn hier wel 2 sluizen naast elkaar. Ze zijn ook beide in bedrijf, zoals de VNF zo mooi propagandeert. De automaten zijn zo geprogrammeerd dat je altijd de stuurboord sluis krijgt of je nu op of afvarig bent, en dat betekent dat de sluizen iedere keer leeg om gaan. Het is gezellig druk als we vanaf st Simon de schepen van de rame tegen komen. Er is een sluiswachter die tegen de orders van de baas in toch de niet geautomatiseerde sluis bediend, en daar mee voorkomt dat er onnodig lang gewacht moet worden. Blijkbaar is dat dus niet het streven van de baas. Fijn zo'n vaarweg beheerder. Als we voor de tunnel liggen komt de avond rame met twee schepen langs. Dat is niet veel, maar wel bekenden en dus even bij gekletst in het gangboord.

Het is 7 uur en de toueur toetert dat hij gaat vertrekken. We zijn met 5 schepen en wij zijn nummer 4. Als we een klein stukje de tunnel in zijn, gaan de motoren stil en heerst er een serene rust. Af en toe komt het ijzer langs het betonnen voetgangers paadje, omdat de houten glijbalk het begeven heeft of gewoon te versleten is. Heel in de verte hoor je nog het geratel van de ketting over de schijven van de kettingboot. Onze onvriendelijke voor buurman raakt van het pad en schaaft aan de ronde bovenkant van de tunnel zijn boordlicht en camera eraf. De motor is gestart en er wordt een paar keer flink gas gegeven en het schip volgt weer het rechte pad. De schipper komt naar buiten en er echoën wat Franse merde's en putains door de tunnel. Het spulletje wordt nog tijdens de tunnel vaart weer recht getikt. Net door de tunnel gaat de auto weer aan de wal en Henny rijdt naar Nederland om M op te halen. Op sluis Masnieres schop ik R eraf, want hij kan bij zijn officiële stage bedrijf weer mee terug door de tunnel. Lang hoeft hij niet te wachten, want we komen de picaro tegen beneden de sluis. Dan is in Escaudoeuvres de dag weer om en probeer vast te maken, vandaag meer dan 30 spitsen tegengekomen. Henny blijft met de kinderen bij oma slapen.

Het is nog maar een klein stukje naar bassin rond voor we op groter vaarwater zijn, maar we zijn in dat stukje 11 spitsen tegen gekomen. Was eigenlijk van plan om verder via schelde te gaan. Op het laatst moment gooi ik het plan om en ga via de leie. Dan ben ik rond de middag in Douai en kan dan mooi op de fiets even vaar een Franse vergadering daar. Ik dacht precies op tijd te zijn, maar pas anderhalf uur later begon men aanstalten te maken om daadwerkelijk eens te beginnen. Verder liep de vergadering geheel zoals ik het verwacht had. Kort samengevat zou je het kunnen omschrijven als anarchistisch. Maar wel erg nuttig, uiteindelijk is er wel resultaat geboekt en daar gaat het om. Henny was met de kinderen naar de ELV vergadering in Nederland en kwam 's avonds weer aan boord.

Vroeg op voor de zondag morgen zodat we vanmiddag op tijd aan de grens zijn. Ik had gister na de vergadering niet veel puf meer om de kar weer aan de gang te gooien. Dus net voor aanvangstijd aan sluis Don. Verder alle sluizen klaar en geen schip gezien, zodat we inderdaad op tijd vast liggen voor de eerste sluis in Vlaanderen. Samen rijden we naar het internaat om M weer weg te brengen. Het is al middernacht als we weer terug zijn.

De dag begonnen met vaarbelasting te betalen aan de Vlaamse beheerder van de Leie. We zijn nog niet zo ver en de mist komt opzetten. Er zijn stukken bij dat de mast niet meer te zien is. Aan Kortrijk meld de verkeerspost dat ze bij de Budabrug aan het baggeren zijn met een ponton. Dat is nou net het smalste stukje van het traject in de stad. Waar dus een obstakel ligt, en ik naar buiten niets anders zie als mist. Dat is best even spannend. Maar net voordat ik er ben klaart het wat op. De rest van de dag mooi weer gehad, dus maak me ook niet druk als we in Terneuzen niet meer bij de eerste schutting passen. Dat is wel zeldzaam hoor met ons kleine bootje. Het voordeel is wel dat we nu dan gezellig met zijn allen aan tafel kunnen eten en dat de vloed ons goed helpt om in Hansweert te komen.

Met drie spitsen tegelijk vertrekken we naar de schildpadsluis, waar er een sluis "uit" ligt vanwege onderhoudswerkzaamheden. We treffen het goed. Voor de buurman die 10 minuten later komt is geen plek meer. Dat is balen. Gelukkig mag hij door de jachtensluis en is hij niet veel later dan wij aan de zoetwater kant van de Krammer. De buurman wil nu wel eens proberen hoeveel het uitmaakt als hij via de Dintel, Mark en Wilhelminakanaal naar Helmond vaart. Wij varen dan via de Volkerak, Moerdijk en Den Bosch. En daar is voor ons de dag wel om.

Na vier sluizen komen we op de kruising waar wij bakboord uit gaan, de nieuwe omleiding bij Helmond op. Dat is ook de plek waar de buurman die via het "fietspad" gevaren is weer op dezelfde route als wij komt. Ik kan zien dat er wat vaart aan de andere kant van de brug, maar niet zien wat. Even een roepje via de marifoon. Ja hoor, het is de buurman. Conclusie is dus dat het allemaal niet veel uitmaakt. Omdat we ook beide bij hetzelfde bedrijf moeten lossen gooien we een muntje op om te bepalen wie er eerst mag lossen. Wij verliezen.

Er liggen hier in Helmond nog meer bekenden, heel gezellig allemaal. Het lijkt dan ook alsof we toch direct kunnen lossen. In werkelijkheid was de dag al ver om en komen dan ook niet leeg.

M heeft vandaag vakantie. Dat is van mijn kant wel weer verkeerd gepland. We hadden nu dus beter ver weg kunnen zitten. Dat gaat ook niet meer lukken deze vakantie, want we zijn al snel weer aan de reis. Nou ja reis, t'is nog geen dag varen. Het is eigenlijk meer een zoethoudertje voor de volgende reis die we ook in Belgisch Aalst moeten gaan laden. Maar voor het zover is hebben wij nog een paar dagen vrij.

Vrij betekend in dit geval meer 'even niet varen" want we gaan proberen het ruim te schilderen voordat we moeten laden. Eerst moet er zorgvuldig worden schoongemaakt met de hogedrukspuit. De kinderen vermaken zich prima, want we liggen aan een mooi groen kantje. De doorgaande weg is afgesloten, dus fietsen, skeeleren, voetballen ze wat af. Ook we hebben we nog een kabeltje naar de stroomkast, zodat we van walstroom voorzien zijn.

Prima gelegenheid om alvast mijn verjaardag te vieren. Het weer valt uiteindelijk toch mee en zitten dan ook het grootste gedeelte van de dag buiten. Daar is meer plek om bezoek te ontvangen. Vrienden laten foto's zien van hun hondenslee vakantie in het Finse poolgebied.

Henny gaat met de kinderen in de stad op zoek naar nieuwe kleren. Veel kleding is te klein geworden, of liever de kinderen te groot. Althans voor veel kleding en schoenen die ze nu dragen. Dure liefhebberij die kinderen. Ik ben vandaag nog zoet in het ruim. Het is een hele klus voordat je kunt gaan schilderen.

Blueeg, weer verder aan het werk, het ergste is nog wel dat je moet beginnen met een nog nat pak aan te trekken. Henny maakt de administratie. De boekhouder had al eens van zich laten horen en vroeg zich af waar het bleef. Aan het eind van de middag is het ruim eindelijk verfklaar. Een opwarmende douche is dan erg fijn. Daarna nog een stukje gaan varen.

Bij sluis 15 nog een paar brieven in de brievenbus gedaan. Ik was alweer bang dat ze met een Nederlandse postzegel erop mee naar België moesten. Zulke dingen gebeuren hier aan boord namelijk regelmatig. Het zou voor ons dan ook een uitkomst zijn als we in europa niet alleen een uitwisselbare munt, maar ook uitwisselbare postzegels zouden hebben. Een paar uur later zijn we in België. Het kanaal Bocholt Herentals gaat langs een mooi gebied en het is dan ook leuk om hier weer eens langs te varen. Op de kruising van "de blauwe kei" gaan wij rechtdoor naar Herentals. Dat is korter als via het Albertkanaal, maar wel wat meer sluizen. Een geladen schip dat voor ons uit zat gaat wel via Kwaadmechelen. Als we in Herentals uiteindelijk ook uitkomen op het Albertkanaal weten we meteen weer waarom dit ook wel het slingerkanaal heet. Aan de volgende sluis komt hetzelfde schip dat aan de kruising nog voor ons zat achterop.

Vroeg met tij mee naar de Dendermonde. Daar is het druk met schepen, maar wel grote. Die moeten hier net boven de sluis lossen. Veel verder kunnen ze ook niet, want de Dender is niet zo'n groot vaarwater. In Aalst liggen veel voormalige vrachtschepen. Ze zijn omgebouwd als woonschip, restaurant, danszaal of wat dan ook. Wat je vaak ziet en hier dus ook dat er met veel enthousiasme aan begonnen is, maar dat het later toch wat tegenvalt om er ook echt iets moois van te maken. Soms zie je gedrochten liggen, daar lopen de rillingen van over je rug. Dan nemen we een sluisje van spitsen afmetingen en dan is het niet ver meer naar de laadplaats. Moeten wel nog een stukje verder varen om bij de zwaaikom rond te gaan.