Even door de brug en onder de pijp om te gaan lossen. Net begonnen, het regent pijpenstelen, maar de mannen lossen stug door. Op de radio melden ze 1100 kilometer file. Een record. Wanneer gaat men nu echt eens werk maken van modal schift richting water i.p.v. andersom. Ik denk niet dat vanmorgen het punt van omslag zal zijn.

Vroeg weer verder , want morgen worden we in Antwerpen verwacht. Dat zou goed te doen zijn, maar heb ook vanmiddag een afspraak in Dordrecht. Aan de Volkerak gaat de auto aan de wal. Daarna wil ik de service kade weer vrij maken, alleen de wind staat precies dwars op het schip en is flink aangetrokken. De kopschroef krijgt de kop maar een centimeter of 20 af. Zo komt ik niet weg. Achteruit wil ook niet lukken met de schroef half uit het water. De wrijfhouten blijven in de damwandnissen hangen. Nadat ik wat water in de piek heb gepompt is er op achteruit meer kracht ter beschikking. Daarmee kan ik achteruit tot het eind van de kade en kan daar het achterschip op rond draaien, waarmee de kop af gaat. Als de wind dan niet meer haaks op het schip staat is de kopschroef weer in staat wat effect te genereren. Pfff, soms gaat het niet van een leiendakje en heb je de trukendoos nodig.

Vroeg op de deur geklopt, de controleur wil even het ruim nakijken. Hij knikt goedkeurend. In tegenstelling tot de berichten van gisteren laad mijn buurman eerst. Doe hem een berichtje dat ik weer terug mijn bed in duik en of hij tegen dat hij vol is een belletje doet. Als ik om half tien wakker word zie ik dat buurman nog maar een beetje heeft geladen. Even later komt er een appje, Bakkie? Het regent iedere keer. Hij heeft wel 5 keer open en dicht moeten leggen. Met de middag zijn wij aan de beurt. Hier gaat het niet veel anders. Het getij dat ik voor ogen had is wel gevlogen. Met het laatste restje varen we naar Steendorp.

De rest van de zeeschelde vanmorgen. De steiger lag flink vol vannacht, zowat iedereen vertrekt rond dezelfde tijd. Boven Merelbeke verder de Schelde op. Blijf bij de laatste sluis in Vlaanderen liggen. 's Avonds komt Henny met de kinderen terug aan boord.

Voor de Franse grens moet er weer wat brandstof gebunkerd worden. Dat is de laatste keer op de Rhône gebeurd, dus heb in tussen tijd zowat alle Europese binnenvaart landen bezocht en behoorlijke afstand afgelegd. De jongste dochter heeft een vriendin mee genomen die af en toe even boven komt kijken. Maak vroeg vast om nog een paar spelletjes te kunnen doen.

Paar uurtjes varen vandaag. Zou naar de losplek kunnen doorvaren, maar bewaar wat voor morgen. Zo is er vanmiddag tijd voor huishoudelijke werkzaamheden, want vanavond komt er weer een nieuwe gast aan boord.

Haal verse spullen bij de bakker, pers een paar sinaasappels en zet koffie. Na het ontbijt varen we naar Moislains, nog 6 sluizen en een tunnel.

Ben als tweede aan de beurt om te lossen. Het gaat best hard. Ben al voor de middag leeg. Maak het ruim schoon en vertrek richting sluis 7. Daar haal ik voor de zekerheid de stuurhut er maar af. Achteraf niet nodig geweest, maar met die bassineé's hier op het canal du Nord pakken we liever iets meer marge. We varen naar Marquion, leg hem voor de silo en maak het schip klaar voor het laden morgen.

Jammer , bakker is op woensdag dicht. Laden gaat met dik 300 ton per uur en de tarwe is heel zwaar voor voertarwe, dus heb iets teveel achterin gegooid. Daardoor komt het schip niet meer gelijklastig en blijft bijna 10 centimeter achterover liggen. Dit valt nauwelijks op, maar het vaart iets lastiger en het laatste stukje naar Helmond moet het even voorzichtig aan. Twijfel even of we langs de Leie gaan varen, maar het weerbericht doet mij besluiten om via de Schelde te gaan voor het einde van de week is veel wind opgegeven.

Het is niet dat het niet kan, maar leuk is anders. En overal komt dan het zout te zitten. Via Merelbeke komt ook erg mooi uit nu. Bij aankomst hoog water. Dus meteen door, tot Baasrode. Daar op steiger overnachten.

En met een nieuwe eb weer verder af naar Antwerpen. Helaas kost het naar binnen schutten dit keer 3 uur en de Kreekrak bijna 2 uur. Niet echt een succes vandaag. Aan de Volkerak gaat de gast weer naar huis.

Nu komen we van de andere kant dan de vorige reis. Die was ook al naar Helmond. Tot Veghel vandaag.

Even voordat de sluis weer bediend gaat worden komen er 2 jachten aan die voor de deur gaan liggen. Dat wij ook voor de sluis liggen te wachten is blijkbaar niet duidelijk of maakt ze niet uit. Nou ja, maakt inderdaad niet veel uit, we kunnen wel mee schutten. Maar een beetje raar is het wel. In Helmond blijkt dat we reeds 3 Kempenaars voor hebben naar dezelfde bestemming.

Dus voordat die zijn afgeschut heb ik een mooi ontbijtje klaar voor de nieuwe gasten deze week. Daarna varen we even naar de haven. Het ligt er nogal vol. Maak gebruik van de drinkwaterslang en de walstroom. De man van de losplanning komt melden dat wij morgen rond koffie tijd aan de beurt zijn om te lossen. Vanmiddag motor onderhoud aan de Gardner.

Volgens planning gelost. Maak plaats voor het volgende schip door aan de overkant te gaan liggen. Meteen het ruim schoonmaken, even uitspoelen. Een uurtje werk. Vertrek daarna meteen. Het ziet er naar uit dat er aan het eind van de week in Rotterdam geladen moet worden.

Deze keer ga ik na sluis Empel niet de Maas af, maar op om via St Andries te varen en daarna de Waal af. Moet namelijk in Gorinchem zijn en dat is vergeleken met varen via sluis Andel 2 km om, maar heb nu wel meer voorstroom dus in theorie zou dit het snelst moeten zijn. In Gorinchem bunkeren we de blauwe diesel die voor de scheepvaart toch gewoon rood is. Dit om de verwarring groot te houden. Daar doen ze blijkbaar alles aan, want de productnaam voor de pure versie(er bestaan ook allerlei meng verhoudingen) is sinds kort over gegaan van Blauwe diesel 100 naar My neste Renewable diesel. Lijkt mij geen pakkende merknaam, maar goed wie ben ik. Hiermee beperken we onze uitstoot van co2 met 90%, fijnstof met 33% en stikstofoxiden met 9%.

Al vroeg komt onze Gardner monteur de brandstofpomp verstellen. De motor liep de laatste tijd onbelast te hard. Nou had de monteur telefonisch al uitgelegd wat ik daar aan zou kunnen doen, maar dat hielp niet. Eenvoudig het toerental wat terug stellen was het niet, want dat liep vanzelf weer op. Dan was het iets met de centrifugaal gewichten in de brandstofpomp en dat wilde hij liever zelf doen, in minder dan 20 minuten is hij alweer klaar. Als de motor warm is moest ik het stationair toerental maar weer afstellen. Die man weet werkelijk alles van Gardner motoren. Weer even wennen nu de motor stationair weer stiller is dan de laatste tijd. We varen naar Rotterdam en zoek een plekje in de Maashaven, daar wachten we af wanneer ze ons in de Botlek nodig hebben.

De gasten gaan na het ontbijt met de watertaxi van boord, voordat ze met de trein naar huis reizen zouden ze eerst nog een keer de stad in gaan, want Rotterdam beviel ze wel. Ik doe wat klusjes en voor ik het goed en wel in de gaten heb is het tijd om naar de Botlek te varen. Voor de zekerheid nog even gevraagd of dat de planning ongewijzigd was. Ik moest maar daar naar toe komen, dan waren we in de buurt en krijgen een belletje als we op de boot kunnen komen.

Om elf uur zijn alle vier de buren waar ik gisteravond langszij lag geroepen en kan ik eindelijk tegen de palen. Althans dat dacht ik, komt er net een 105meter schip aan. Langszij lijkt hem gelukkig ook geen goed idee. Hij is pas voor maandag voorzien. We mogen bij hem onze stroom aftappen in ruil daarvoor laat ik hem er tussen en gaan wij langszij liggen. In de middag doe ik een belletje naar de stuwadoor om te vragen tot wanneer er gewerkt wordt. Blijkt dat het voor ons niets meer gaat worden vandaag. Tot maandag vrij.

Met de kinderen gaan we er op uit. De auto staat toch aan de wal. We gaan klimmen in het Kralingse bos. Mooi gebied zo dicht bij de stad. Het is er behoorlijk druk met recreanten.

Ai, Het is dat we goed zijn uitgerust. Om middernacht worden we verzocht om naar kraan 4 te komen. Het laden gaat snel, met grijpers van 25 ton per stuk zijn we met 12x draaien geladen. Een goede kraanmachinist. We gaan terug naar de wachtsteigers pakken de auto aan boord en gaan weer een paar uur slapen. Helaas moet er daarna weer eens een buurman tussen uit. Een behoorlijk onderbroken nachtrust dus, uiteindelijk vertrekken we met de vloedstroom via de oude Maas naar de Kil en de Volkerak. Besluit wederom via Antwerpen te varen en overnachten buiten aan de Lillo steiger.

Want op het uur dat we willen vertrekken is de Royersluis gestremd. Nu hebben we daar niets mee te maken, we waren al op de rivier. Onderweg komt er één buurman voorbij, maar verder is het niet druk op de Zeeschelde. Wel op de boven Schelde. Regelmatig even wachten bij de sluizen. Bij Kerkhove een moment van onachtzaamheid. Ik draai de knop van bochtaanwijzer naar wegafhankelijk. Als het te lang duurt voordat het schip reageert op mijn roercommando's zie ik dat het roer helemaal verkeerd staat. Had ik de knop een stand te ver door gedraaid naar roerstand. Dus voordat ik dat gecorrigeerd heb, het roer goed ligt en de draaiing van het schip er uit is ben ik te laat en knalt de boeg net even te hard tegen de muur. Zo jammer weer.

Aan de grens nu eens niet bunkeren, we blijven als het goed is zeker een paar maanden onafgebroken op deze renewable diesel varen. De Franse Schelde is minder druk dan het deel in België, daarom komen we in het Canal du Nord een sluisje verder dan verwacht.

Onze snuffel stagiair vaart af en toe een stukje en verzorgt in de sluizen de touwen. Vooral de vallei van Clery veroorzaakt wat opstopping, daarna weer vlot door. Voor zo ver dat gaat afgeladen door het Canal du Nord.

In Janville is een nieuwe bakker in het oude pand, maar wij treffen hem weer gesloten. Dat is jammer want voor de lunch hadden we best een vers broodje willen hebben. De Oise gaan we op het gemakje af. Er loopt zowaar weer eens een klein stroompje. Dat is al even geleden. Wij zijn al vroeg op de losplek. Daar gaat vast de auto aan de wal. De jetski gaat in het water, waarschijnlijk voor de laatste keer dit jaar. Ik mag als tweede, dus moet een koud en nat neopreen pak aan. Dat is dan wel meteen het minst aantrekkelijke momentje.

Rijden 's ochtends vroeg naar Nederland en dat is op de weg te merken. In Breda brengen we onze stagiair op het station en die reist daarvandaan verder. Eenmaal thuis heeft onze oudste dochter de lunch klaar staan. Dat is leuk thuis komen. 's Avonds met het hele gezin naar een cabaret voorstelling van Soundos el Ahmadi. Voor de kinderen volgens mij de eerste keer dat ze naar zoiets gaan. Ze vonden het erg leuk.

Echt uitslapen is er niet bij deze zondag. Al hebben we natuurlijk wel dat uurtje extra gehad. We gaan naar Klimbos Lage Vuurse, omdat de oudste laatst in Rotterdam niet mee kon vanwege auto rijles en werken. Dat we nu nog eens gaan daar hoor ik de rest niet over klagen. Hier zijn de routes wel iets uitdagender, maar niet echt vermoeiender. Vooral een stuk hoger in de bomen en een leuke vrije val die een eerste keer behoorlijk wat overwegingskracht vergt om iets héél onnatuurlijks te doen. Dat stapje in het niets.

De lossers zijn weer vroeg paraat en het gaat snel. De grijper is zo lek als een mandje, dus de lading strooit hij iedere ronde over de luiken, gangboord en kade. Zo raak je al vroeg in Sinterklaas stemming. Op de luiken ligt het 10 cm dik tegen dat we leeg zijn. Samen met de stagiair vegen we het zo de kade op. We zouden naar Reims gaan om te laden voor Herent, alleen dat veranderd vandaag nog in Vaucelles. Uiteraard wel in overleg met ons. Het maakte ons niet zo veel uit. Dat betekend dat we via het Canal St Quentin gaan varen. Vanaf Janville varen we in de buitenlucht verder. Samen met de stagiaire maken we daar het het schip en ruim weer schoon.

In Chauny is de bakker wel open, lekker warme baguettes. Het loopt wel lekker vlot hier. Soms halen we een dubbele snelheid van laatst in de droge pandjes van het Rhone Rijn kanaal. Jammer is wel dat er geen kip vaart, komen de hele dag niets tegen. De bakker bij Omissy is dicht, voor goed zegt de sluiswachter, failliet. Zonde het was zo praktisch voor ons.

Wij zijn de enige die aanpikken achter de toueur. Het is nog wel een beetje donker als we de tunnel in gaan. Zeg tegen de stagiair dat hij moet oppassen de draden van de bovenleiding niet aan te raken. Ze hangen in de tunnel soms wel gevaarlijk laag. Er is er eentje bij die beslist gevaarlijk is. De toueur heeft met 1 lege spits weinig moeite en we zijn dan iets eerder aan de andere kant dan verwacht. Daarna nog 5 sluisjes af en weer opbouwen. Na de middagpauze starten we met het laden van 307 ton brouwgerst. Nog snel even afspoelen, voordat het weer donker is.

Bij het passeren van de silo in Masnieres ligt heel veel stof en velletjes. Daar is waarschijnlijk gisteren ook geladen. Dan is dat tegenwoordig meteen de laatste laadplaats op het Canal St Quentin. In Marcoing Noyelles wordt niet meer geladen. In Thun st Martin is de silo plat gegooid en in Iwuy de pijp weg gehaald. Meteen door de grote Schelde af. In Bruay treffen we buren en gaan buurten.